ขอความช่วยเหลือ สงสารหมาที่เลี้ยงมาแต่เล็ก ตอนนี้มันแก่มากแล้ว ป่วยใกล้ตาย จะทำยังไงดีครับ

31/10/2556  แวะมาอัพเดทกระทู้นี้เป็นครั้งสุดท้ายครับ

เค้าจากไปอย่างสงบแล้วครับเมื่อคืนที่ผ่านมา เหมือนเค้าจะรู้ว่าเค้าไม่ไหวแล้ว ไปนอนอยู่ตรงข้างๆอ่างเลี้ยงปลาใต้ต้นไม้หน้าบ้าน
พอผมกลับจากทีทำงานมาถึงบ้าน พ่อกับแม่บอกว่าให้ไปลูบหัว ลาเค้าหน่อย เค้าน่าจะรอผมอยู่เป็นครั้งสุดท้าย ...
เพราะแม่ให้อาหารตอนเย็นแต่เค้าไม่ยอมกินแล้ว จะนอนอย่างเดียว
ผมก็เลยเดินเข้าไปลูบหัวเค้าเบาๆ ประคองคอขึ้นมา เค้ารู้สึกตัวอยู่ ผมก็บอกเค้าว่าไม่ต้องเป็นห่วงนะ แกทำหน้าที่เฝ้าบ้านมาเกือบสิบแปดปี
ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่าง นอนหลับให้สบาย ขอให้แกได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี  เค้าก็เหมือนจะรับรู้แต่ร่างกายไม่สนองตอบแล้ว ได้แต่ขยับหัวเบาๆ แล้วหลังจากนั้นเค้าก็จากไปครับเมื่อคินที่ผ่านมา

ขอขอบคุณทุกๆความเห็นด้านล่างทุกๆท่านที่ได้ให้ข้อคิดและกำลังใจครับ ทำให้ผมไม่ตัดสินใจทำอะไรที่คงรู้สึกไม่ดีลงไป และก็ได้อยู่กับเค้า
จนนาทีสุดท้าย ขอบคุณมากๆครับ



========================

ขออนุญาติ tag ห้องสยาม กับห้องหว้าก้อ และสวนลุมพินีด้วยนะครับ อยากได้ความคิดเห็นที่หลากหลายครับ

เรื่องของเรื่องคือ ที่บ้านเลี้ยงหมาไว้เป็นหมาเฝ้าบ้านพันทาง อายุปีนี้ก็น่าจะประมาณ 18ปีได้ละ

ครอบครัวผมเลี้ยงมันมาตั้งแต่ผมยังเด็กๆ จำความได้ว่าพ่อเป็นคนเอามา

แรกๆครอบครัวผมก็เลี้ยงอย่างดีนะ แต่พอมันเริ่มโตมาก็เลี้ยงแบบตามมีตามเกิด จนมันแก่ตามวัยของมัน
ปีนี้ผมสังเกตว่ามันโรยรายไปกว่าเดิมมาก แล้วมันก็ดูเหมือนจะไป จะไป หลายทีละ แต่ก็ยังไม่ไป

มันดูทรมาน เป็นขี้เรื้อนขึ้นแล้วก็เดินโซซัดโซเซ หลังๆมาก็ไม่ค่อยได้ดูแลทำความสะอาดแล้ว ได้แต่ให้อาหารกินอย่างเดียว

ผมกำลังคิดว่า จะมีวิธีไหนที่ทำให้มันไปสบายสักทีได้ไหมครับ ไม่อยากเห็นมันทรมานแบบนี้เลย คิดแล้วก็ปวดใจ
อยากให้มันได้นอนหลับแล้วก็จากโลกนี้ไปอย่างสงบ ดีกว่าเห็นมันอยู่แบบทรมานแบบนี้

ใครพอมีวิธีแนะนำ วิธีการที่จะทำให้น้องหมาของผม ได้ไปสู่สุคติแบบไม่ทรมานบ้างครับ ไม่เอาวิธีที่ทำให้เค้าต้องเจ็บนะ

ให้เค้าค่อยๆหลับอย่างสงบ มันเป็นไปได้ไหมครับ

ใครมีประสบการณ์ช่วยแนะนำที

ปล คงไม่พาไปหาหมอแล้วล่ะครับ เพราะว่าคิดว่าก็ถึงวัยของเค้าแล้วที่จะต้องลาโลก จะเป็นการยื้อให้เค้าทรมานและสิ้นเปลืองเปล่าๆ

ปล2 ครอบครัวผมถึงจะไม่ค่อยได้ดูแลในช่วงหลายปีหลังมานี้ แต่ก็ผูกพันกับมันมากครับ ตั้งใจว่าถ้ามันไปสบายก็คงจะจัดที่ทางให้มันได้อยู่ในสวนหลังบ้านนี่แหละ
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 42
เราว่า จขกท ก็รักสุนัขและหวังดีกับมันนะแหละ แต่สื่อออกมาไม่ดี ไปกระทบจิตใจคนรักหมาในนี้ไปหน่อย ทุกคนใจเย็น ๆ นะคะ ค่อย ๆ พูดให้เข้าใจ บอกวิธีการที่ดีที่สุดกับจขกท กันดีกว่า อย่าว่ากล่าวกันเลย บางคนอ่านแล้วเค้าจะหมั่นไส้เอานะ (อันนี้เราหวังดี)

ตอนนี้สุนัขบ้านเราโกลเด้นเพศผู้อายุ 14 ปีแล้ว เริ่มมีปัญหาลุกยากต้องคอยช้อนตูดช่วย เพราะเค้ามีปัญหาข้อสะโพกมาตั้งแต่เด็ก ๆ แถมตาก็เริ่มบอด หูไม่ค่อยได้ยิน เป็นยีนต์ทั้งตัวคันตลอดต้องคอยอาบน้ำทายา เริ่มมีอาการเหมือนคนแก่หลง ๆ อาการกลัวฟ้าร้องฝนตกตอนเด็กก็หนักขึ้นเรื่อย ๆ แต่เราก็ทำใจ ไม่รำคาญ ไม่โกรธ เพราะสิ่งที่เค้าให้เรามาตั้งแต่เด็กคือความรัก ความผูกผันมันมากมายเกินกว่าจะมานั่งโกรธ เวลายิ่งเหลือน้อยต้องยิ่งทำให้ดีที่สุด จะได้ไม่ต้องมาเสียใจที่หลัง เชื่อซิไม่มีอะไรแย่ไปกว่าเรามีเรื่องให้เสียใจที่หลัง เพราะเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขมันได้แล้วหรอกค่ะ มันเหมือนแผลเป็นในใจไปตลอด

อย่าไปตัดสินว่าตัวนี้ควรมีอายุขัยแค่นี้ ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เป็นเจ้าของที่ยอดเยี่ยม ทำให้เค้ายิ้มให้เราในวันที่จากไปนะคะ

ขอบคุณแทนน้องหมาคุณด้วย พาพันขอบคุณพาพันไฟท์ติ้งพาพันรักสัตว์

Rocky อายุ 14 ปี สู้ๆ ครับบบบ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 8
อ่านแล้วรู้สึกย้อนแย้งมากเลยค่ะ คหสต.
แบบว่าคุณบอกว่าผูกพันธ์ แต่ไม่อยากพาไปรักษาเพราะเป็นการสิ้นเปลือง?
ไม่อยากให้มันทรมานเพราะโรคผิวหนัง แต่ไม่พาไปรักษา?

โรคผิวหนังถ้าหาสาเหตุเจอรักษาไม่ยากเลยค่ะ
มันไม่ใช่เรื่องร้ายแรงถึงขั้นพิการ หรือมีอาการทางสมอง

บอกตามตรงเราไม่เข้าใจความผูกพันธ์ในนิยามของคุณค่ะ
คือการจัดที่จัดทางให้หลังน้องไปสบายมันก็ดี
แต่ทำไมไม่เปลี่ยนเป็นทำให้ดีตั้งแต่ตอนนี้แทนล่ะคะ (อย่างพาไปหาหมอ อาบน้ำ ดูแล)

หมาบ้านเราพันธุ์ผสม อยู่กับเรามา 12 ปี เป็นภูมิแพ้เรื้อรัง รักษากันมาตลอด
จนเมื่อปลายปีที่แล้วน้องไอแห้งๆ สุดท้ายพาไปหาหมอ เป็นโรคหัวใจโต
น้ำท่วมปอด หลอดลมอักเสบ ก็รักษาจนพยุงอาการพอเป็นปกติ

เมื่อต้นปีต่อด้วยพยาธิเม็ดเลือด แล้วตามด้วยมอดลูกอักเสบ
เพราะอายุมากแล้ว ต้องผ่าตัด

บ้านเราฐานะกลางๆไม่ได้รวยอะไรมาก ทุกครั้งที่น้องป่วย เราพาไปหาหมอ
พี่ชายเราพูดแค่คำเดียวค่ะ

"หมอรักษาไปเลย เท่าไหร่ก็ได้ครับ ขอแค่มันรอดปลอดภัยก็พอ"
ความคิดเห็นที่ 9
สุนัขที่บ้านผมก็เพิ่งเสียไป เขาแก่ตายเอง เลี้ยงมา16ปีคน ถ้าเป็นอายุหมาก็เป็นร้อยปีนะ
ดูแลเขาให้ดีที่สุดแหละครับ อยุ่ก็ไปตามกาลเวลา มันก็ต้องเสื่อมหมดสภาพเป็นเรื่องธรรมดา ของผมนี้ช่วงหลังๆจากที่เคยแข็งแรง เดินคล่อง กลับต้องนอนอย่างเดียว ลุกไมได้ เดินไม่ได้ เป็นแผลกดทับ ต้องทำแผลเอง ละค่อยเปลี่ยนด้านนอนให้เขาทุกๆ2ชม.
ต้องป้อนข้าว ป้อนนม น้ำ เช็ดอึ ฉี่ อย่างคนป่วยเลย บางครั้งก็เหนื่อยที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ แต่ลองคิด มันพูดไม่ได้ ทำเองไม่ได้ ถ้ามันพูดได้คงไม่ทำให้เราลำบากหรอก ลองนึกดูว่า เขาร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรามานานแค่ไหน
เห็นเขาทรมาน เราก็ทุกข์ใจนะ แต่ผมเวลาไปป้อนข้าว ก็จะคุยกับเขาตลอด ว่า ไม่ต้องเป็นห่วงอะไร ถ้าไม่ไหว ก็ไปเลยนะ แล้วเขาก็จากไปครับ
ความคิดเห็นที่ 15
วิธีการที่จะทำให้น้องหมาได้ไปสู่สุคติแบบไม่ทรมาน ไม่ทำให้เค้าต้องเจ็บ คือ

ต้องดูแลให้ความรักเค้ามากๆ ให้อาหาร เช็ดตัว ทายา อุ้มขี้ อุ้มเยี่ยว เช็ดก้น ซักผ้าปูที่นอน หมาแก่ที่ใกล้ตายก็ต้องการความรักจากเจ้าของ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่