ทรมาณจัง ทำอย่างไรดีค่ะ

กระทู้สนทนา
ความรู้สึกแย่ๆ ยังวนเวียนอยู่ในสมอง ...

ความรู้สึกแบบนี้ เมื่อไหร่จะหายไปสักที ก็ไม่รู้
ทำไมเราต้องยอมให้ ใครเข้ามามีอิทธิพลต่อตัวเรามากขนาดนี้
รู้สึกเหนื่อยจัง รู้สึกท้อแล้ว
ทำแค่ไหน เค้าก็ไม่เคยรับ ให้ไปเท่าไหร่ก็ไม่มีความหมาย
แต่ทั้งที่รู้ว่าเค้าไม่รัก ยังพยายามอะไรมากมายขนาดนี้ก็ไม่รู้
เศร้าจัง ทำไมตัวเราถึงเจอเรื่องเศร้าแบบนี้
ไม่เคยได้เจอความรักดีดีกับเค้าเลย
พลาดไปกับความต้องการดิบๆของคนสองคน
ทั้งสองคนไม่เคยรัก เค้าแค่ใคร่ แต่เราโง่ โง่ไปหมด
เป็นเหยื่อของอารมณ์ชัดๆๆเลย
หนึ่ง กับอารมณ์ เหงา และ ความอยากมี อยากได้ อยากเป็น ของผู้ชายคนนึง
สองปีที่อยู่ด้วยกัน ...สุดท้ายแล้ว ...เราเลยกลายเป็นแค่ "เพื่อน" เพื่อนคิดที่ช่วยให้เค้าประสบความสำเร็จด้านการเรียน ผ่านพ้นไปถึงฝั่งดังใจ จบปริญญาโท เป็นที่ภาคภูมิใจของครอบครัว แล้วก็ผลักผู้หญิงคนนี้กลับตกน้ำไป และเป็นเพื่อนนอน เพื่อผ่อนคลายความกำหนัดของตัวเค้า โดยที่รู้ว่า ผู้หญิงคนนึงยอมและรักเค้ามากแค่ไหน แต่เค้ากลับใช้ความรักที่เราให้ ความดี ที่เราให้ กลับมาทำร้ายกัน
สอง กับผู้ชายที่ต้องการบอกว่าตัวเองมีอำนาจ เป็นเทวดาเหนือใครๆ และไม่มีใครครอบครองเค้าได้ แต่เค้ามีสิทธิ์ได้ทุกคนที่เค้าต้องการ
ตอนนั้น เรา... รู้สึกอยู่ในเหมือนอยู่ในมือซาตานชัดๆ ขยะแขยง และรู้สึกแย่ที่สุด ดีแล้วที่ใจแข็งหลุดออกมาได้ ไม่ยอมเป็นผู้หญิงลับๆ ของใคร
.....
เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตไม่รู้ เราคงเคยทำกรรมเอาไว้ตั้งแต่ชาติก่อนๆๆๆๆ ทำให้เราเจอเรื่องบัดซบแบบนี้
เรื่องมันอาจจะไม่ได้ร้ายแรง แต่มีผลกระทบต่อจิตใจและความรู้สึกเรามากๆ รู้สึกแย่ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เหมือนเอามีดแทงตัวเองเรื่อยๆ
....
จะทำยังงัย ให้หลุดออกมาดี
คิดได้แค่ว่า คงต้องตั้งใจปฏิบัติธรรม มากขึ้นจริงๆ เผื่อเราจะมีบุญมากขึ้น มาอุดหนุนบาปที่เคยทำ ทำให้ หลุดล่วงสิ่งเหล่านี้ได้
หากเรามีบุญอยู่บ้าง ขอให้เรื่องนี้ผ่านไปโดยเร็ว หมดกรรม หมดความเจ็บปวดโดยเร็วด้วยเทอญ...
....
มีใครพอช่วยชี้แนะ หน่อยได้มั้ยค่ะ ทำอย่างไร ให้ผ่านตรงนี้ไปได้ ทรมานที่สุดค่ะ

เราเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆค่ะ ไม่ได้สวยเลย ดูหน้าตา ไม่น่าโดนเรื่องแบบนี้ เท่าที่จำความได้ สามสิบปีที่ผ่านมาเราไม่เคยทำร้ายใครเลย แต่เรากลับเจอคนๆสองคนพร้อมๆกัน และสร้างสิ่งแย่ๆให้กับเรา กลายเป็นสิ่งที่ฝังใจเราทุกวัน ทุกเวลา แม้ว่าเราได้พยายามเดินออกมา กว่า 3 เดือนแล้ว แต่ความรู้สึกแย่ ความรู้สึกไร้คุณค่าไม่เคยจางหายไปไหนเลย

เราบอกตัวเองเสมอว่า เรายังมีครอบครัวที่รักเรา มีพ่อ แม่ มีพี่น้อง ที่แสนดีกับเรา ..เราพยายามเข้มแข็ง แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า เราแอบร้องไห้กับตัวเองทุกวัน พูดกับใครไม่ได้ เล่าใครไม่ได้

ได้แค่บอกคนๆนั้นว่า ไม่รักเรา..เราไม่ว่า แม้ว่าจะหลอกให้เราอยู่กับเค้ากว่า สองปี ...แต่ อย่าทำกับใครอีกเลย สงสารคนอื่นด้วย เพราะเรารู้มันทรมานแค่ไหน

จากคุณ เมื่อไหร่จะตื่นจากฝันร้าย ( Ticket ID : 143135)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่