หลังจากรอมานานก็ได้เบิ่ง "นมัสเตอินเดีย ส่งเกรียนไปเรียนพุทธฯ" สมใจอยาก
แล้วก็ต้องดูถึง 2 รอบด้วยกว่าจะเข้าใจบางอย่างในหนัง
 
โดยส่วนตัวแล้วชอบนะคะ ค่อนข้างมากด้วย ดูสนุกแบบนั่งอมยิ้มได้ทั้งเรื่อง มีมุกที่ได้หัวเราะออกมาดังๆบ้าง แต่ก็ไม่เยอะ มุกส่วนมากในหนังจะเป็นมุกฮาลึกๆแบบต้องคิดตาม ซึ่งเราชอบนะ ไม่ค่อยได้เห็นในหนังไทย อันนี้ขึ้นอยู่ที่ความชอบส่วนบุคคลเลย

นักแสดงเล่นได้เป็นธรรมชาติ น่ารักดี(โดยเฉพาะพี่เจนหล่อโฮก) ยูอิโกะก็ดูแนวๆ เป็นสาวญี่ปุ่นแบบที่เราไม่ค่อยเห็นในหนังไทยที่มักจะนำเสนอแนว AV ตลอด (ชอบตุ้มหูนางมาก)

ในภาพรวมก็เป็นหนังดูเพลินเจริญสติอย่างที่ในทวิตเตอร์เขาว่ากัน ดูได้สนุกๆ พร้อมแง่คิดชนิดไม่ต้องปีนบันไดดูก็เก็ทได้
แต่ก็มีบางส่วนที่พอดูจบแล้วก็รู้สึกว่าค้างคาให้กลับมานั่งคิดต่อที่บ้าน ยิ่งคิดยิ่งสงสัย เลยกลับไปดูอีกที

เพิ่มยอดให้ทีมงานหน่อยเห็นว่ากำลังแย่ ^_^'

พอได้ดูรอบ 2 แล้วรู้สึกว่าสิ่งที่หนังต้องการนำเสนอค่อยๆ ชัดเจนมากยิ่งขึ้น  แต่บางอย่างก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี -_-'

ชื่อหนังภาษาอังกฤษ 3 marks of existence แปลเป็นไทยก็ไตรลักษณ์ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน ซึ่งก็เป็นสิ่งที่หนังต้องการจะสื่ออยู่ทั้งเรื่อง  

และเลข 3 ที่ว่านั้นน่าจะสื่อถึงตัวละครหลักอีก 3 ตัวที่เอ็มได้พบเจอแล้วความรู้สึกที่พระเอกมีต่อตัวละครเหล่านั้นก็เป็นไปใน 3 รูปแบบคือ งงๆกับลุงกมล , ชอบ ยูอิโกะ , ไม่ชอบ เจน ซึ่งก็คือกิเลส 3 ประการ โทสะ โลภะ โมหะ

แต่ไม่ว่าเอ็มจะรู้สึกยังไงกับใคร ท้ายที่สุดจะกลายเป็นความทุกข์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ความสงสาร ความสูญเสีย ความรู้สึกผิด