"นมัสเตอินเดีย...ส่งเกรียนไปเรียนพุทธ" --- แรงกระตุ้นแรกที่อยากไปดูเพราะอ่านกระทู้ในพันทิพเมื่อนานมาแล้วว่าเป็นหนังเรื่องหนึ่งที่ไม่ควรพลาด แต่ยังหาโรงดูไม่ได้

แรงกระตุ้นที่สอง เพราะรุ่นพี่ที่คณะมาบอกว่าเป็นหนังของเพื่อนที่คณะอีกที (สรุปคือเป็นหนังของรุ่นพี่ที่คณะด้วย 5 5 5) เลยอยากสนับสนุน

แรงกระตุ้นสุดท้่าย คือ อยากรู้ว่า คนเขียนบทและผู้กำกับ จะใช้วิธีการนำเสนอแบบไหน ให้เนื้อหาหนักๆ อย่างแก่นแท้ของพระพุทธศาสนา กลายเป็นเรื่อง "ธรรมดา" ที่ทุกคนเข้าใจได้ง่ายๆ

"นมัสเตอินเดีย...ส่งเกรียนไปเรียนพุทธ" --- อาจจะไ่ม่ใช่หนังสนุก ดูเอาฮา แก้เครียดอะไรมากมาย แต่สิ่งหนึ่งที่ได้กลับบ้านวันนี้ คือ "อาการฉุกคิด" เหมือนอย่างที่ในหนังบอก พระพุทธศาสนาสอนให้เรารู้จักคิด ตรึกตรอง และวิเคราะห์

"คิด" ว่า หลักสัจธรรมที่แท้จริงอย่างหนึ่งที่พระพุทธศาสนาพยายามบอกอยู่ตลอดเวลาก็คือ ตัวกูของกู ล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้มนุษย์เราทุกคนติดอยู่กับคำว่า "ทุกข์"

ความรู้สึก "สุข" ของคนเราทุกวันนี้ อาจเป็นเพียงสิ่งสมมุติที่เราทุกคนล้วนสร้างขึ้นมา เพื่อบดบังความทุกข์ที่กำลังเดินทางมาถึง

เพียงแค่เรารู้จัก ละ เว้น ปล่อย และวาง เพียงแค่เราเข้าใจในคำว่า "เกิดขึ้น" "ตั้งอยู่" และ "ดับไป" เราก็จะเข้าใจว่า ไม่ว่าสุขหรือทุกข์ที่เกิดขึ้น สักวันหนึ่ง มันก็ต้องดับไป เป็นของธรรมดา

ขอบคุณ N-DO Production ที่ทำหนังดีๆ เรื่องนี้ออกมาให้ได้ดู แม้คำสอนของพระพุทธเจ้าอาจดูเหมือนเป็นอุดมคติ ที่ยากจะทำได้ในฐานะมนุษย์กิเลสหนาตัวกลมๆ อย่างเรารู้จัก "ดับทุกข์" ได้ แต่อย่างน้อยก็ทำให้ฉุกคิดได้บ้างแหล่ะว่า แม้เราจะ "ทำ" ไม่ได้อย่างอุดมคติที่ตั้งไว้ในวันนี้ ถ้าไม่ละเว้นความพยายามที่จะ "ทำ" มันก็ไม่เกินขีดความสามารถของมนุษย์หรอก จริงมั้ย??

ปล.ออกจะใจหายเล็กๆ ที่วันนี้ทั้งโรงมีคนดูอยู่แค่ 4 คน รวมเราด้วย อาทิตย์นี้น่าจะเป็นอาทิตย์สุดท้ายแล้ว ส่งแรงใจให้คนทำหนังดีๆ กันนะคะ