สวัสดี
วันนี้เป็นอีกวันที่รู้สึกเหมือนโดนกดดันอะไรหลาย ๆ อย่าง ทั้ง ๆ ที่ก็โดนมาตลอด บางทีการที่เราตั้งใจทำอะไรสักอย่าง คนอื่นมักจะมองว่าเราทำมันไม่ได้เสมอ แต่จริงๆ แล้ว เราพยายามที่สุดแล้ว ทำเต็มที่แล้ว แต่ผลที่ออกมามันไม่ได้ถูกใจคนอื่น เค้าถึงมองว่าเราไม่ตั้งใจ แต่สำหรับเรา มันคือเต็มที่แล้ว จนบางทีทำให้เรารู้สึกว่า งั้นเราต้องทำให้เต็มที่กว่านี้ เพราะจะได้ถูกใจใครหลาย ๆ คน
ในวันที่เราเหนื่อย ร้องไห้ มันมีแค่ตัวเรา ที่อยู่กับเราจริง ๆ นะ ไม่มีใครเลย แม้กระทั่งคนที่เรารัก เราก็ไม่อยากให้เค้ามารับรู้ว่าเราเหนื่อย ท้อ กดดันแค่ไหน อยากเก็บไว้คนเดียว เพราะไม่อยากให้คนรอบข้างต้องมานั่งคิดมาก หรือมาโอ๋เรา สู้เราโอ๋ตัวเองดีกว่า 555 เรามันคนชอบสร้างความสุขให้คนอื่น เวลาอยู่กับคนอื่น ๆ เราจะดูมีความสุข ดูไม่จริงจังกับอะไรสักอย่าง เล่นไปหมด แต่จริง ๆ แล้ว ทำไมเราต้องเอาความเครียด ความกดดันของเราไปให้คนอื่นรับรู้ เพราะแค่เรารู้ว่ามันหนักแค่ไหน เราก็แทบจะรับมันไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นก็ไม่ควรทำให้คนอื่นรู้สึกเหมือนเรา เราจึงเก็บมันไว้คนเดียว เซฟโซนเวลาที่ดีที่สุด คือ ตอนกลางคืน เพราะได้อยู่กับตัวเองมากที่สุด ได้คิดอะไรมากมาย
ความสำเร็จใคร ๆ ก็อยากได้ เราก็เช่นกัน...แต่ทำไมมันไม่สำเร็จสักที ทำเท่าไหร่ก็ไม่ถึงวันนั้นสักที มันบั่นทอนจิตใจไปทุก ๆ วัน มันมีแค่สิ่งเดียวที่ยังทำไม่ได้สักที เจอใครก็ถามเรื่องนี้ตลอด ไม่ใช่ไม่ทำ ไม่ใช่ไม่ตั้งใจนะ แต่ตั้งใจมาก ๆ ทำตลอด อาจมีพักบ้าง เพราะความสามารถคนเราไม่เท่ากันไง ถ้าเราทำได้มาก ก็ได้มาก อันนี้เข้าใจนะ แต่เรารับไม่ได้เหมือนคนอื่นไง เราทำได้แค่พอไหว ทำได้แค่เต็มที่ของเรา แต่ใครจะไปรู้ก็คิดว่าเราไม่ตั้งใจ ไม่เต็มที่ แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็จะตั้งใจทำมันอยู่ดี เพราะทั้งหมดมันคือความหวังของพ่อแม่...
ทำเพื่อพ่อกับแม่ แม้จะทิ้งความฝันของตัวเองก็ยอม... เราฝันว่าอยากทำงานเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม เจอผู้คนมากมาย บำบัดน้ำเสีย ทำงานในห้องแลป แต่ก็นั่นแหละ... พ่อกับแม่ก็สำคัญที่สุด เราถึงเลือกมาเป็นครูอย่างที่พ่อกับแม่อยากให้เป็น แต่เราก็เป็นครูวิทยาศาสตร์นะ เพราะเรียนสายวิทย์มาตลอด แต่พอมาสอบบรรจุมันก็ไม่ได้สักที เพราะเราไม่ได้เรียนครูมา ก็สู้ ไม่ท้อ สอบได้แต่เรียกไม่ถึง เหมือนจะสำเร็จแต่ก็ยัง... เราไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนจะสำเร็จเหมือนคนอื่น ๆ แต่ถ้าวันไหนสำเร็จแล้วจะกลับมาอ่านแล้วบอกว่า “วันนี้ทำได้แล้วนะ”
...หวังว่าบทความของเรา อาจจะไปเหมือนกับชีวิตใครหลาย ๆ คน ให้ทุกคนสู้ไปพร้อม ๆ กับเรานะ...
ความกดดัน และความหวังของพ่อแม่
วันนี้เป็นอีกวันที่รู้สึกเหมือนโดนกดดันอะไรหลาย ๆ อย่าง ทั้ง ๆ ที่ก็โดนมาตลอด บางทีการที่เราตั้งใจทำอะไรสักอย่าง คนอื่นมักจะมองว่าเราทำมันไม่ได้เสมอ แต่จริงๆ แล้ว เราพยายามที่สุดแล้ว ทำเต็มที่แล้ว แต่ผลที่ออกมามันไม่ได้ถูกใจคนอื่น เค้าถึงมองว่าเราไม่ตั้งใจ แต่สำหรับเรา มันคือเต็มที่แล้ว จนบางทีทำให้เรารู้สึกว่า งั้นเราต้องทำให้เต็มที่กว่านี้ เพราะจะได้ถูกใจใครหลาย ๆ คน
ในวันที่เราเหนื่อย ร้องไห้ มันมีแค่ตัวเรา ที่อยู่กับเราจริง ๆ นะ ไม่มีใครเลย แม้กระทั่งคนที่เรารัก เราก็ไม่อยากให้เค้ามารับรู้ว่าเราเหนื่อย ท้อ กดดันแค่ไหน อยากเก็บไว้คนเดียว เพราะไม่อยากให้คนรอบข้างต้องมานั่งคิดมาก หรือมาโอ๋เรา สู้เราโอ๋ตัวเองดีกว่า 555 เรามันคนชอบสร้างความสุขให้คนอื่น เวลาอยู่กับคนอื่น ๆ เราจะดูมีความสุข ดูไม่จริงจังกับอะไรสักอย่าง เล่นไปหมด แต่จริง ๆ แล้ว ทำไมเราต้องเอาความเครียด ความกดดันของเราไปให้คนอื่นรับรู้ เพราะแค่เรารู้ว่ามันหนักแค่ไหน เราก็แทบจะรับมันไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นก็ไม่ควรทำให้คนอื่นรู้สึกเหมือนเรา เราจึงเก็บมันไว้คนเดียว เซฟโซนเวลาที่ดีที่สุด คือ ตอนกลางคืน เพราะได้อยู่กับตัวเองมากที่สุด ได้คิดอะไรมากมาย
ความสำเร็จใคร ๆ ก็อยากได้ เราก็เช่นกัน...แต่ทำไมมันไม่สำเร็จสักที ทำเท่าไหร่ก็ไม่ถึงวันนั้นสักที มันบั่นทอนจิตใจไปทุก ๆ วัน มันมีแค่สิ่งเดียวที่ยังทำไม่ได้สักที เจอใครก็ถามเรื่องนี้ตลอด ไม่ใช่ไม่ทำ ไม่ใช่ไม่ตั้งใจนะ แต่ตั้งใจมาก ๆ ทำตลอด อาจมีพักบ้าง เพราะความสามารถคนเราไม่เท่ากันไง ถ้าเราทำได้มาก ก็ได้มาก อันนี้เข้าใจนะ แต่เรารับไม่ได้เหมือนคนอื่นไง เราทำได้แค่พอไหว ทำได้แค่เต็มที่ของเรา แต่ใครจะไปรู้ก็คิดว่าเราไม่ตั้งใจ ไม่เต็มที่ แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็จะตั้งใจทำมันอยู่ดี เพราะทั้งหมดมันคือความหวังของพ่อแม่...
ทำเพื่อพ่อกับแม่ แม้จะทิ้งความฝันของตัวเองก็ยอม... เราฝันว่าอยากทำงานเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม เจอผู้คนมากมาย บำบัดน้ำเสีย ทำงานในห้องแลป แต่ก็นั่นแหละ... พ่อกับแม่ก็สำคัญที่สุด เราถึงเลือกมาเป็นครูอย่างที่พ่อกับแม่อยากให้เป็น แต่เราก็เป็นครูวิทยาศาสตร์นะ เพราะเรียนสายวิทย์มาตลอด แต่พอมาสอบบรรจุมันก็ไม่ได้สักที เพราะเราไม่ได้เรียนครูมา ก็สู้ ไม่ท้อ สอบได้แต่เรียกไม่ถึง เหมือนจะสำเร็จแต่ก็ยัง... เราไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนจะสำเร็จเหมือนคนอื่น ๆ แต่ถ้าวันไหนสำเร็จแล้วจะกลับมาอ่านแล้วบอกว่า “วันนี้ทำได้แล้วนะ”
...หวังว่าบทความของเรา อาจจะไปเหมือนกับชีวิตใครหลาย ๆ คน ให้ทุกคนสู้ไปพร้อม ๆ กับเรานะ...