เมื่อเวลา 17.13 โอ๋ กุลชลา ได้มีการประกาศแขวนแร็กเก็ตถาวร ในเฟสบุ๊ค Kunchala Voravichitchaikul มีใจความว่า
"ขออนุญาตใช้พื้นที่ส่วนตัวตรงนี้ตอบคำถามที่มีหลายคนมากๆถามมาในinboxไม่สามารถทยอยตอบได้หมดนะค่ะ...
เนื่องจากตอนช่วงแข่งซีเกมส์ได้มีอาการเจ็บเข่าด้านขวาเพิ่มมากขึ้นเพราะเจ็บเรื้อรังมานานแล้วเลยได้ตัดสินใจแขวนแร็กเกตอย่างถาวร เพราะไม่อยากฝืนต่อจนได้รับการผ่าตัด..และช่วงนี้คือช่วงที่จะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ของชีวิตหลังจากที่ได้รับใช้ทีมชาติมานานถึง14ปีเต็ม..มีนักข่าวและอีกหลายๆคนถามว่าเสียดายมั้ยที่ต้องเลิก?? ขอตอบตรงนี้เลยนะค่ะไม่เคยคิดเสียดายเลยค่ะผลงานที่ผ่านมาของชีวิตแบดมินตันไม่ใช่แค่14ปีที่รับใช้ทีมชาติ แต่โอ๋เริ่มเล่นแบดตั้งแต่อายุ3ขวบ นั่นก็หมายถึงผูกผันกับแบดมินตันมา 27ปีเต็มเท่าที่จำความได้ ผลงานทั้งหมดที่ผ่านมาถือเป็นประสบการณ์และความทรงจำดีๆในชีวิตทั้งสิ้น ทั้งหมดที่ผ่านมาถือว่าได้ประสบความสำเร็จสูงสุดในเส้นทางนี้แล้ว...แล้วด้วยความสำเร็จทั้งหมดนี้ก็ไม่ใช่แค่ตัวโอ๋คนเดียวที่ทำได้ มีหลายๆองค์ประกอบในชีวิตที่หล่อหลอมให้เราได้เป็นนักแบดทีมชาติที่ได้ก้าวออกไปรับใช้ชาติด้วยความภูมิใจ อยากจะขอบคุณบุคคลเหล่านั้นทุกท่าน ก่อนอื่นเลย คือคุณพ่อ"ไพบูลย์ วรวิจิตรชัยกุล"พ่อผู้ซึ่งเป็นทุกอย่างของลูก ตามมาด้วย "ครูแสงทอง บุญบำเพ็ญศีล" ครูผู้เป็นโค้ชและสั่งสอนโอ๋มาจากนักแบดเยาวชนจนได้ก้าวมาเป็นทีมชาติอย่างเต็มตัว..ต่อมาเมื่อได้ก้าวมาเป็นทีมชาติแล้วก็เป็นชุด "พี่สมพล ครูอุดม พี่ปราโมทย์ และสุดท้ายคือพี่โอ๊ค ศักระพี ทองสาริ" โดยเฉพาะพี่โอ๊ค โค้ชคนนี้คือคนที่สร้างต่อยอดให้โอ๋ขึ้นไปยืนใน top 10ของโลกได้ ขับเคี้ยวกันสารพัดในระยะเวลา5ปีเต็ม..ต่อมาที่ขาดไม่ได้เลยคือ "พี่เจน นายเจน ปิยะทัต" แห่งgranular ที่คอยสนับสนุนน้องคนนี้อย่างเต็มที่มาตลอด2ปีเต็ม เป็นบุคคลเดียวที่เชื่อว่ารักในแบดมินตันและยอมทุ่มทุกอย่างเพื่อแบดมินตันไทยจากความชอบส่วนตัวโดยแท้จริง(นับถือมากค่ะ)...และก็ลืมไม่ได้เลยเหมือนกันคือขอบคุณ SCGและสมาคมแบดมินตันไทยในพระบรมราชูปถัมภ์ที่ช่วยดูแลและส่งแข่งมายาวนานค่ะ...สุดท้ายขอบคุณpartnerทั้งหญิงคู่และคู่ผสมที่ได้ผ่านช่วงเวลาต่างๆมาด้วยกัน โอ๋ไม่เคยเปลี่ยนคู่ค่ะ เมื่อคู่กับใครแล้วก็ทำเต็มที่จนสุดทางเสมอค่ะ ขอบคุณ"ดั๊ก ทรงพล"และ "หญิง ดวงอนงค์"ด้วย ที่สู้มาด้วยกันจนสุดทาง...อ่อ..อีกหนึ่งกำลังใจที่ขาดไม่ได้ค่ะ ขอบคุณแฟนค่ะ "เงี๊ยบ สันติภาพ กวีนันทวงศ์" เค้าผู้ซึ่งเป็นกำลังใจหลัก เป็นแฟน เป็นเพื่อนคู่คิด เป็นทุกอย่างในยามที่เราท้อเพราะแน่นอนชีวิตนักกีฬาไม่ได้สวยหรูและเค้าคือคนที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งในชีวิตค่ะ...ขอขอบคุณบุคคลเหล่านี้ด้วยหัวใจที่ทำให้มีคนที่ชื่อ กุลชล วรวิจิตรชัยกุล ในวงการแบดมินตันมายาวนานค่ะ...
และคนถามโอ๋ว่าหลังจากนี้โอ๋จะไปทำอะไร?? โอ๋ก็ยังคงวนอยู่ในวงการแบดมินตันนี่แหละค่ะ จะผันตัวไปเป็นโค้ชเต็มตัวภายใต้ทีม YAMAHA BADMINTON CLUB เพื่อสร้างรุ่นน้องมาประดับวงการต่อไปค่ะ ใครสนใจก็ทักมาในinboxได้เลยนะค่ะ
สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้นักแบดมินตันไทยทุกคนทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องสืบต่อวงการแบดมินตันไทยจากรุ่นสู่รุ่นต่อไปนะค่ะ
(งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา)🙏🙏🙏🙏
กุลชลา วรวิจิตรชัยกุล
ด้วยความเคารพ"
Cr. Kunchala Voravichitchaikul
น่าเสียดายมั่กๆ
โอ๋ กุลชลา ประกาศแขวนแร็กเก็ตถาวร
"ขออนุญาตใช้พื้นที่ส่วนตัวตรงนี้ตอบคำถามที่มีหลายคนมากๆถามมาในinboxไม่สามารถทยอยตอบได้หมดนะค่ะ...
เนื่องจากตอนช่วงแข่งซีเกมส์ได้มีอาการเจ็บเข่าด้านขวาเพิ่มมากขึ้นเพราะเจ็บเรื้อรังมานานแล้วเลยได้ตัดสินใจแขวนแร็กเกตอย่างถาวร เพราะไม่อยากฝืนต่อจนได้รับการผ่าตัด..และช่วงนี้คือช่วงที่จะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ของชีวิตหลังจากที่ได้รับใช้ทีมชาติมานานถึง14ปีเต็ม..มีนักข่าวและอีกหลายๆคนถามว่าเสียดายมั้ยที่ต้องเลิก?? ขอตอบตรงนี้เลยนะค่ะไม่เคยคิดเสียดายเลยค่ะผลงานที่ผ่านมาของชีวิตแบดมินตันไม่ใช่แค่14ปีที่รับใช้ทีมชาติ แต่โอ๋เริ่มเล่นแบดตั้งแต่อายุ3ขวบ นั่นก็หมายถึงผูกผันกับแบดมินตันมา 27ปีเต็มเท่าที่จำความได้ ผลงานทั้งหมดที่ผ่านมาถือเป็นประสบการณ์และความทรงจำดีๆในชีวิตทั้งสิ้น ทั้งหมดที่ผ่านมาถือว่าได้ประสบความสำเร็จสูงสุดในเส้นทางนี้แล้ว...แล้วด้วยความสำเร็จทั้งหมดนี้ก็ไม่ใช่แค่ตัวโอ๋คนเดียวที่ทำได้ มีหลายๆองค์ประกอบในชีวิตที่หล่อหลอมให้เราได้เป็นนักแบดทีมชาติที่ได้ก้าวออกไปรับใช้ชาติด้วยความภูมิใจ อยากจะขอบคุณบุคคลเหล่านั้นทุกท่าน ก่อนอื่นเลย คือคุณพ่อ"ไพบูลย์ วรวิจิตรชัยกุล"พ่อผู้ซึ่งเป็นทุกอย่างของลูก ตามมาด้วย "ครูแสงทอง บุญบำเพ็ญศีล" ครูผู้เป็นโค้ชและสั่งสอนโอ๋มาจากนักแบดเยาวชนจนได้ก้าวมาเป็นทีมชาติอย่างเต็มตัว..ต่อมาเมื่อได้ก้าวมาเป็นทีมชาติแล้วก็เป็นชุด "พี่สมพล ครูอุดม พี่ปราโมทย์ และสุดท้ายคือพี่โอ๊ค ศักระพี ทองสาริ" โดยเฉพาะพี่โอ๊ค โค้ชคนนี้คือคนที่สร้างต่อยอดให้โอ๋ขึ้นไปยืนใน top 10ของโลกได้ ขับเคี้ยวกันสารพัดในระยะเวลา5ปีเต็ม..ต่อมาที่ขาดไม่ได้เลยคือ "พี่เจน นายเจน ปิยะทัต" แห่งgranular ที่คอยสนับสนุนน้องคนนี้อย่างเต็มที่มาตลอด2ปีเต็ม เป็นบุคคลเดียวที่เชื่อว่ารักในแบดมินตันและยอมทุ่มทุกอย่างเพื่อแบดมินตันไทยจากความชอบส่วนตัวโดยแท้จริง(นับถือมากค่ะ)...และก็ลืมไม่ได้เลยเหมือนกันคือขอบคุณ SCGและสมาคมแบดมินตันไทยในพระบรมราชูปถัมภ์ที่ช่วยดูแลและส่งแข่งมายาวนานค่ะ...สุดท้ายขอบคุณpartnerทั้งหญิงคู่และคู่ผสมที่ได้ผ่านช่วงเวลาต่างๆมาด้วยกัน โอ๋ไม่เคยเปลี่ยนคู่ค่ะ เมื่อคู่กับใครแล้วก็ทำเต็มที่จนสุดทางเสมอค่ะ ขอบคุณ"ดั๊ก ทรงพล"และ "หญิง ดวงอนงค์"ด้วย ที่สู้มาด้วยกันจนสุดทาง...อ่อ..อีกหนึ่งกำลังใจที่ขาดไม่ได้ค่ะ ขอบคุณแฟนค่ะ "เงี๊ยบ สันติภาพ กวีนันทวงศ์" เค้าผู้ซึ่งเป็นกำลังใจหลัก เป็นแฟน เป็นเพื่อนคู่คิด เป็นทุกอย่างในยามที่เราท้อเพราะแน่นอนชีวิตนักกีฬาไม่ได้สวยหรูและเค้าคือคนที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งในชีวิตค่ะ...ขอขอบคุณบุคคลเหล่านี้ด้วยหัวใจที่ทำให้มีคนที่ชื่อ กุลชล วรวิจิตรชัยกุล ในวงการแบดมินตันมายาวนานค่ะ...
และคนถามโอ๋ว่าหลังจากนี้โอ๋จะไปทำอะไร?? โอ๋ก็ยังคงวนอยู่ในวงการแบดมินตันนี่แหละค่ะ จะผันตัวไปเป็นโค้ชเต็มตัวภายใต้ทีม YAMAHA BADMINTON CLUB เพื่อสร้างรุ่นน้องมาประดับวงการต่อไปค่ะ ใครสนใจก็ทักมาในinboxได้เลยนะค่ะ
สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้นักแบดมินตันไทยทุกคนทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องสืบต่อวงการแบดมินตันไทยจากรุ่นสู่รุ่นต่อไปนะค่ะ
(งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา)🙏🙏🙏🙏
กุลชลา วรวิจิตรชัยกุล
ด้วยความเคารพ"
Cr. Kunchala Voravichitchaikul
น่าเสียดายมั่กๆ