พวกคุณเคยคิดกันมั้ยว่าซักวันใครซักคนต้องจากเราไปโดยไม่บอกลาหรือบอกลา ใช่เราคิด พอเราคิดสิ่งนั้นมันก็เกิดขึ้นจริง รับมือไม่ไหว

14/02/2009

    ความหนาวความอบอุ่นความรักความชัดเจนพัดเธอมาให้กับฉัน พอลมหนาวออกไป ทำไมเธอต้องตามลมหนาวไปด้วยนะ ฉันได้แต่คิดกับตัวเองว่าฉัน
  
   ได้ทำอะไรผิดพลาดหรือป่าว ลมหนาวมาอีกครั้งทำไมเธอไม่มาด้วยหล่ะ ฉันได้แต่พลันคิดและโศกเศร้า

    ฉันมัวแต่คิดถึงเธอ ลมหนาวอันแผ่วเบาได้บอกกับฉันว่า เธอนั้นยังอยู่แสนไกล ลมหนาวบอกว่า เธอยังอยู่ในใจ ตั้งแต่ลมหนาวมาฉันก็รับรู้ได้ว่า เธอคือความอบอุ่นของฉัน...







28/04/2009

    จบหน้าของลมหนาวไป ความร้อนก็เข้ามาแทนที่ ฉันคาดหวังว่าหน้าร้อนครั้งนี้ ฉันจะเจอแต่สิ่งที่ดีงามและสมบูรณ์แบบ แต่ไม่เลย ความรักนั้นกลับเข้ามา

    ทำร้ายฉันอีกครั้ง “ใครซักคนเคยบอกเอาไว้วันเวลาจะนานเท่าไหร่จะรักกันไปไม่มีเปลี่ยน” สุดท้ายแล้วเธอนี้แหละ เปลี่ยนไป
    
     ปล่อยให้ฉันเพ้อเจ้อไปกับภาพที่ไม่มีจริงท่ามกลาง เสียงของคลื่นทะเลในหน้าร้อน หน้าร้อนแสนอบอุ่น แสนหวาน แสนสดใส กลับหายไป อย่างไม่มีวันกลับมาให้ฉันได้เจออีก







29/06/2009

   ยินดีต้อนรับสู่หน้าฝน ขอให้ฤดูนี้ใจดีกับฉันนะ555 ไม่เลยไม่ใจดีกับฉันซักนิด เธอคนใหม่มากับร้อยยิ้มอันแสนหวาน แต่พรากน้ำตาเราไปเหมือนฝนตก
   
     ฉันยังคงออกไปไหนไม่ได้ติดวนกับร้อยยิ้มนั้น ฝนตกในหน้านี้ไม่ได้ตกลงมากระทบพื้นกระทบดินอย่างเดียวนะ กระทบใจฉันด้วย จิตใจฉันพังยับ
  
      แตกสลายราวกับกระจก ที่หล่นซ้ำๆ ฉันร้องไห้ดังมาก แต่เสียงฝนที่ตกกระหน่ำได้กลบมันไปหมดแล้ว

      ฉันคิดถึงเธอ เธอหายไปแล้ว ฉันเปิดทีวีที่มีฝุ่นเกาะ นักข่าวแจ้งว่า มีฝนตก... ฉันไม่ได้สนใจข่าว ฉันล้มตัวลงนอน พลันหลับตาไปยังห้วงนิทรา

      ฝนตกในใจไม่ใช่เรื่องดีหรอกนะ












คืนนี้ให้ชัชรินทร์ส่งคุณเข้านอนนะ