เป็นเรื่องราวของญาติผู้น้องเรา วัย 28 ปี ถือเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการหางานแต่ไม่ได้งาน (เท่าที่เพื่อนมันแซว) นั่งกินข้าวกล่องหน้าบ้านตอนเย็น พลางจ้องมองใบสมัครที่ยับยู่ยี่จากการส่งซ้ำแล้วซ้ำอีก
"กี่เดือนแล้ววะเนี่ย..." ญาติผู้น้องเราพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเปิดอีเมล
ข้อความใน Email ว่า
"เรียนคุณน้อง... ทางเราขอแจ้งผลว่า คุณผ่านการพิจารณาเข้าทำงานในตำแหน่งเจ้าหน้าที่คลังสินค้า ที่บริษัท XYZ ในจังหวัด..."
ญาติผู้น้องเรามองจอแล้วถอนหายใจ งานนี้เขาสมัครไว้ตั้งแต่เดือนก่อน ต้องนั่งรถตู้ไปกลับวันละเกือบสามชั่วโมง เงินเดือนก็งั้น ๆ แค่พอค่าน้ำมันกับค่าข้าว แต่ยังดีกว่าไม่มีงานเลย
แต่พอหันกลับไปมองหน้าปากซอยบ้าน ญาติผู้น้องเราก็เห็นร้านสะดวกซื้อกับโรงงานเย็บผ้าเล็ก ๆ ที่กำลังติดป้าย "รับสมัครงาน" อยู่หน้าร้าน
งานอยู่ใกล้บ้าน แค่เดินไปก็ถึง ไม่ต้องตื่นตีห้า แต่เงินเดือนก็น้อยกว่าที่บริษัท XYZ ประมาณสอง-สามพันบาท
ญาติผู้น้องเรานั่งเกาหัวแกรก ๆ เขาไม่กลัวเหนื่อยหรอก แต่กลัวเสียเวลาชีวิตกับการเดินทางมากกว่า เงินเดือนก็แค่พอ ๆ กัน ต่างกันแค่ "ความใกล้"
ญาติผู้น้องเราคิดไปคิดมา แล้วหันไปถามแม่ที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่
"แม่... ถ้าเป็นแม่ แม่จะเลือกงานที่ไกลแต่เงินเยอะกว่า หรือใกล้แต่ได้เงินน้อยกว่านิดหน่อย?"  แม่ยิ้ม แต่ไม่ตอบทันที
แล้วถ้าคุณล่ะ คิดว่า ญาติผู้น้องเราควรเลือกอันไหนดี?