คือหนูมองไม่เห็นถึงความจำเป็นของของมึนเมาพวกนี้เลยสักนิดทั้งสร้างความวุ่นวายบนท้องถนนหรือโวกเวกโวยวายเวลาเมา
คุณพ่อของหนูเวลาไม่เมาก็จะใจดีและตามใจหนูอยู่ตลอดแต่พอเมาก็จะร้องตะโกนแล้วก็ทะเลาะกับแม่แล้วก็พูดจาหยาบคายทำลายข้าวของ
มันภาพป็นจำแบบนี้ตั้งแต่หนูความได้จนหนูเริ่มชิน ตั้งแต่นั้นมาหนก้็ไม่ชอบเหล้าหรือเบียร์จนเกลียดไปเลย นึกสงสัยอยู่ตลอดว่าทำไมต้องมีของแบบนี้อยุ่บนโลกด้วย