คือเราอ่านนิยายเรื่องหนึ่งแล้วทำให้เราคิดถึงเรื่องของเราสมัยเด็กๆ ที่แอบชอบพี่ผช.ในหมู่บ้านแต่ไม่กล้าบอกเขา สมัยก่อนตอนเด็กๆเราชอบไปเล่นกับพี่เขามาก เพราะเราไม่ค่อยมีเพื่อนด้วยมั้งกับอีกอย่างเขาพึ่งย้ายมาอยู่เราเลยเนียนๆเล่นกับพี่เขา พี่เขาก็ยอมเล่นด้วยนะ พี่เขาสอนให้เราปั่นจักรยานเป็นด้วยนะ เราปั่นจักรยานไปรอพี่เขาหน้าบ้านทุกวันเลย(ตอนนั้นเด็กมากคิดแค่ว่าอยากมีเพื่อน) แล้วก็ไปรร.ด้วยกันทุกวัน เล่นด้วยกันทุกเสาร์อาทิตย์ แต่พอขึ้นมัธยมพี่เขากับเราก็ดันอยู่คนล่ะรร. มันเป็นจุดเริ่มต้นความห่างบวกกับต่างคนต่างโตกันแล้วมั้ง แต่เมื่อก่อนถึงขั้นชอบเล่นเกมในใจ เกมบอกความลับ สอนทำการบ้าน พอเราโตขึ้นเราเริ่มรู้ว่าเรามีใจให้พี่เขาแล้ว แต่ทุกครั้งที่มองตาพี่เขาเราย่อมรู้ดีว่าเขามองเราเป็นแค่น้องสาว เขาอาจจะใส่ใจเราแบบน้องสาวก็ได้มั้ง เจ็บที่สุดคือตอนที่พี่เขามีแฟน ตอนนั้นเราภาวนาเสมอว่าขอให้เลิกกันแต่เราก็ไม่เคยก้าวก่ายความสัมพันธ์ของพวกเขาเลย พอพี่เขาเลิกกับคนนั้นแล้วเราโคตรดีใจเลย อยากให้โอกาสตัวเองลองดูบ้างสักครั้ง เลยตั้งใจเข้าหาพี่เขาบ้างแต่ก็นั้นแหละ พี่เขาก็เหมือนเดิมดูแลเราดีเหมือนเดิม แต่ก็ยังเป็นได้แค่น้อง เราไม่สามารถผ่านความสัมพันธ์นี้ไปได้เลย จนพี่เขาไปมีแฟนคนใหม่ เราเจ็บมากที่ทำไมต้องแอบชอบเขาอยู่ข้างเดียว เราไม่เคยลืมพี่เขาเลย และยังรอให้พี่เขาเลิกกันแต่รอแล้วรอเล่าจนผ่านมาสามปีพี่เขาก็ยังคบกันเหมือนเดิม แต่เราก็ไม่เคยเปลี่ยนความรู้สึกเลย มีช่วงหนึ่งตอนนั้นเราเคยชอบคนๆหนึ่งๆ เพียงเพราะเขาหน้าตานิสัยเหมือนพี่เขา แต่สุดท้ายผช.คนนั้นก็ไม่ใช่พี่เขาอยู่ดีเราแค่หาคนมาแทนที่พี่เขา เราหลอกตัวเองเสมอ เราเลยตัดความสัมพันธ์กับเขาคนนั้น ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับพี่เขาเลิกกับแฟน เราดีใจมาก แต่สุดท้ายเราก็ไม่มีโอกาสได้บอกความรู้สึกกับพี่เขาอีก เพราะเขาย้ายบ้านไปเรียนมหาลัยที่บ้านเกิด  ทุกวันนี้เราก็ยังติดต่อกับพี่เขาอยู่แต่ก็เริ่มน้อยลงมากๆ ทุกบทสนทนาเราก็รับรู้ได้ว่าเราคงเป็นไปได้ไม่มากกว่านี้แล้ว เราอยากบอกเขามากว่าเราชอบเขามานานแล้วแต่เรากลัวว่าความสัมพันธ์เราสองคนจะหายไปเลย กลัวเขารับไม่ได้ กลัวเราเจ็บกว่าเดิมถ้าเราบอกไป ถึงตอนนี้พี่เขาจะโสดแล้ว แต่เราก็ไม่เคยข้ามเส้นนั้นไปได้เลย….ถ้าพี่เขาได้มาอ่านก็ไม่รู้ว่าเขาจะรู้ตัวมั้ย แต่เราชอบพี่เขามานานมากๆ จนคิดว่าชีวิตนี้เราจะรักใครได้อีกมั้ย…