สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องเหนื่อยใจมาก เราแค่เด็กคนนึงที่อยากจะมีเงินใช้แบบไม่ต้องรอขอแม่ เราจึงไปสมัครงานร้านอาหารชื่อดังแถวบ้านเพราะเพิ่งมาเปิดและอยู่ใกล้บ้านเรามากค่ะ เราก็เดินต้อยๆไปสมัครด้วยความมั่นใจว่าจะได้ทำเสริฟแน่นอนเพราะมีพี่แนะนำมา แล้วด้วยความที่เป็นคนไทย หน้าตาก็พอใช้ได้
แต๊น!ไปอยู่ผแรกต้อนรับ ตอนแรกก็คิดว่าสบาย ก็แค่ดูโต๊ะว่างให้ลูกค้า จดเบอร์โต๊ะ ขายอาหารปลาบราๆ แต่ไปมาปวดหัวกว่าทุกตำแหน่งสุดๆ
แรกๆเพื่อนร่วมงานก็ดี พอไปๆมาๆก็เปลี่ยนไป๋ ด้วยความที่เรายังไม่ชินกับร้านที่กว้างมาก ยังไม่ค่อยรู้ว่าโต๊ะไหนสามารถนั่งได้กี่ท่าน เป็นโต๊ะหรือเบาะหรืออะไร เลยทำงานได้ช้า เวลาแนะนำลูกค้าก็ยังไม่ค่อยจะคล่อง ก็ถ้าจะไม่ชอบเพราะเรื่องนี้พอเข้าใจแต่เราเพิ่งทำได้1เดือนครึ่ง แล้วพี่คนนี้ขอนามสมมุติว่าพี่อัญ พี่อัญจะคอยจับผิดเราตลอดเวลา อย่างวันนี้ผู้จัดการมาคุยว่าเหตุผลทำไมถึงไม่อยากทำแผนกนี้แล้วอยากย้ายคือเราก้อยู่ในวงสนทนาเขาก็บอกว่าเหตุผลก็เป็นเพราะเจอลูกค้าหลากหลายประเภทรู้สึกเครียด ความจริงเราก็ไม่ได้อยากอยู่เหมือนกัน แล้วพอพี่อัญไปคุยกับเพื่อนร่วมงานอีกคนเขาก็กระซิบกับเพื่อนคนนั้น แล้วก็พูกออกเสียงว่าถ้าบอกตรงๆก็จะดูแรงไปตอนคุยกับผู้จัดการเราก็พอจะรู้ละว่าก็คงไม่โอเคกับเราที่อาจจะทำอะไรให้เขาไม่ชอบรึป่าว
ด้วยความที่เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเขาบอกอะไรเตือนอะไรเรารับฟังและปรับปรุงตัวตลอดพอเกิดปัญหาโดนลูกค้าคอมเพลนเขาก็จะพุ่งเป้าที่เรา เช่น ลูกค้าไม่โอเคที่ได้นั่งเก้าที่แทนที่จะเป็นเบาะเขาก็เลยมาโวยวายที่หน้าต้อนรับพี่อัญถามเราตอนลงคิวลูกค้าเรากดเก้าอี้ให้เขาหรอ ดีที่ลูกค้าสวนขึ้นมาว่าลงคิวกับคุณนั่นแหละ ทุกครั้งที่มีปัญหาเรานี่แหละจะโดนก่อนเลย แล้วก็ชอบทำหน้าไม่พอใจใส่ เราทำอะไรก็ไม่ถูกใจ จริงๆมีหลายอย่างที่เขาทำแล้วเราอึดอัดมากค่ะ
อันนี้แค่ซอฟๆ เรารู้สึกมันก็น่าจะมีหนักกว่านี้แต่ถ้าไม่ชอบเราขนาดนั้นก็น่าจะทำงานด้วยกันลำบากรึป่าวคะ เราเป็นคนคิดมากแบบสุดๆค่ะ เลยเก็บมาคิดแล้สโทษตัวเองตลอด ไม่เคยโทษคนอื่นเลย ก็แค่เด็ก18คนนึงที่อยากทำงานงานที่เราทำมันไม่เหนื่อยเลยค่ะปวดหัวซะมากกว่า คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยากค่ะ