ทำไงกับคนที่ในเมื่อเราทำตารางเวลาการอ่านอะไรก็แล้วพอถึงเวลาพักเล่นมือถือเราก็จะคิดในใจตลอดว่า:เรายังเล่นได้แปปเดียวขอยืดเวลาเล่นมือถือไปอีกจนสุดท้ายก็ไม่ไปตามตารางเวลาที่ตั้งไว้ จนเป็นผลัดวันประกันพรุ่งตลอด ทั้งที่ในใจหนูก็ชัดเจนตลอดว่าอยากเป็นนี้นะอยากมีแรงกระตุ้นในตัวเองเพื่อนทำสิ่งนั้นจะได้ไม่เสียใจทีหลัง แต่เหมือนคิดไป(รู้สึกผิดนะ)แต่ก็ไม่ลงมือทำเหมินมันหมดแพชชั่นไปเลย ปล.ครอบครัวเราไม่ได้กดดันอะไรนะคะ เป็นที่ตัวเราเอง พี่ๆช่วยหาคำแนะนำไม่ก็คำพูดที่ปลุกฮึดแรงขึ้นมาหน่อยค่ะตอนนี้มันรู้สึกหมดแพชชั่นในการอ่านไปเลย แต่หนูก็ยังอ่านทุกวันนะคะแค่ไม่ได้เยอะเท่าเมื่อก่อนบางวันแค่5-6ชม. แต่ก่อนหนูอ่าน10-13ชม.เลย หรืออาจเป็นเพราะเราทุ่มกับสอบเข้าม.4มากๆพอสอบไม่ติดเลยหมดความมั่นใจในตัวเองก็ไม่รู้🥲🥲