คือมีวันนึงเราไปวันนึงแล้วเขย่าาเสียมสีตรงกะบนิสัยเราตอนนี้แล้วทีนี่พอจะปรับตัวเองตามเสียมสีมันค่อนข้างยากเลยค่ะเพราะว่าผู้ปกครองบอกว่าเราทำให้เขาเบื่อหน่ายเราและรำคาญเราเพราะเมื่อก่อนเราติดโทรศัพท์หนักมากแถมรู้สึกเหมือนตัวเองอ่อนแอผู้ใหญ่เขาชอบบอกเราว่าทำไมอ่อนแอจังร้องไห้บ่อยเป็นคนเจ้าน้ำตาพอดุหน่อยว่าหน่อยก็ร้องไห้​พอกินก็ไม่เห็นเป็นอะไรแต่พอใช้ทำตาเหลือกตาปลิ้นแสดงออกทางสีหน้า ด่าเราว่าโง่เมื่อเราทำอะไรผิดทั้งๆที่บางครั้งคนที่สั่งเราเขาสั่งเราแบบนั้นแต่พอทำมาเขาก็พูดว่า ขอพูดตรงๆนะ(ชื่อ)รู้ไหมว่า(ชื่อ)โง่มากเลยรู้ไหมว่าตัวเองโง่ทัเงๆที่เขาเป็นคนสั่งเราเองเขาบอกเราทำเขาเบื่อเราพอจะปรับตัวก็จะทำตัวดีขึ้นเราก็​รู้สึกว่าเมื่อก่อนเขาใช้เราจะทำกริยาแบบนั้นแต่ก็ช่วยแต่พอปัจจุบันเราจะช่วยเขาก็ไม่มีคำสั่งมาให้แล้วเราก็ไม่รู้จะช่วยอะไรเลยไปนอนเล่นทรศ.ที่ห้องเขาก็บ่นทำไมไม่ช่วยเลยจะเป็นลมอยู่แล้วบางทีก็บอกว่าดูแต่ทรศ.ไม่ทำอะไรเลย ทั้งๆที่เราไม่รู้ว่าเขาต้องการให้เราช่วยเรื่องอะไรพอพยายามปรับเขาก็มักจะบอกว่าเราทำให้เขาเบื่อเราทั้งๆที่เราพยายามให้ตัวเองปรับเปลี่ยนนิสัยแล้วเขาบอกว่าถ้ายังทำนิสัยแบบนี่อยู่จะส่งให้ไปเรียนโรงเรียนประจำที่ให้ช่วยเหลือตัวเอง ทำอะไรเองหมด ทั้งๆที่เราก็เริ่มพยายามแต่มันก็ยากจริงๆเพราะเราเป็นแบบนี้ตั้งแต่ป.4เลยค่ะปัจจุบันอยู่ม.2