เรามีสามีต่างชาติคบกันเข้าปีที่ 11 เราเริ่มเปลี่ยนไปเพราะมีคนอื่นเข้ามา เราไม่ได้โทษว่าเขาาผิด ตัวเราต่างหากที่ผิด ที่เริ่มไปปันใจให้กับคนอื่น ความรัก 11 ปีที่ผ่านมา ไม่เคยได้อยู่ด้วยกัน เขาไป ๆ มา ๆ และไม่เคยพาเราไปบ้านเขาเลยสักครั้ง ตอนรักกันช่วงแรก ๆ มันก็ดี แต่ส่วนมากที่เป็นฝ่ายเราต้องยอมเขาทุกอย่าง เพราะเกรงใจเขา ที่เขาส่งเงินให้ใช้ทุกเดือน ยอมที่จะลาออกจากงานเพื่อที่จะได้ไปฮอลิเดย์กับเขา ตอนเขามา และเมื่อเขากลับ เราก็ต้องหางานใหม่ ยอมที่จะทำอะไรในสิ่งที่เขาชอบ เพื่อที่เขาจะได้มีความสุข จนบางทีก็ลืมนึกถึงตัวเองว่าความสุขของเราก็ขาดหายไป ไม่ใช่เขาไม่ดี เรื่องการรับผิดชอบไม่เคยขาด ส่งให้ทุกเดือน แต่ เราก็ต้องทำงานด้วย เราเป็นเม่เลี้ยงเดี่ยว ที่ต้องเลี้ยงทั้งลูก และแม่ตัวเอง เลยจำเป็นที่จะต้องหาใครสักคนที่จะมาช่วยแบ่งเบาภาระ ตอนปีที่ 10 เราไม่ออกจากงานแล้วเพราะด้วยอายุที่มากขึ้นหางานทำยาก และงานที่เราทำก็พบเจอคนต่างชาติมากมาย ไม่ใช่งานบาร์แต่เป็นงานโรงแรม เขาก็มักจะหวาดระแวงบ่อยครั้ง กลัวที่จะมีใครมาชอบเรา และก็มีจริง ๆ เราไม่ใช่คนสวยแต่เป็นเสป็คต่างชาติ จึงมีเข้ามาคุยหลายคน แต่ก็ไม่ได้เปิดใจให้กับใคร เรากับเขาอายุห่างกัน 25ปี เรา 38 เขา 63และจะเกษียร มาอยู่ที่ไทยกับเราภายในอีก 3 ปี เขาอายุเริ่มมากขึ้นเริ่มมีปัญหาจุกจิกที่แต่ก่อนไม่เคยมี เช่นเรื่องเอาแต่ใจ ขี้หงุดหงิด พักหลัง ๆ อยู่ด้วยกันเราเริ่มไม่มีความสุข คือต้องยอมเขาตลอด อย่างเช่น เข้าห้องน้ำ เราจะปวดแค่ไหน ก็ต้องให้เขาเข้าก่อน เรื่องนอน ถ้าเราไม่ง่วง แต่เขาง่วงเราก็ต้องนอน เพราะเขานอนไม่ได้ถ้าเราไม่นอน อาหารในห้องก็ทำไม่ได้ อยู่คอนโด เขาจะบ่นว่าเหม็น ทุกครั้งที่เข้าห้องต้องไปล้างเท้า ถึงแม้เราจะใส่ถุงเท้า เขากลัวห้องสกปรก ตอนเขาอยู่ต่างประเทศเขาต้องโทรหาเราเป็นเวลา เราต้องนอนเที่ยงคืนเป็นระยะเวลาตลอด 10 ปี เราอดทนกับเขาทุกอย่าง มาเริ่มปีหลัง ๆ ความเห็นแก่ตัวของเขาก็เริ่มมีมากขึ้น คือรักตัวกลัวตาย มีครั้งนึงนั่งเรือกลับจากเที่ยวเกาะน้ำท่วมสะพาน ต้องลากกระเป๋าเพื่อไปขึ้นรถ เขาก็ทิ้งเรา มีแต่เด็กเรือที่ช่วยเรายกกระเป๋า แต่ตัวเขาไปนั่งรอเราในรถสองแถว และให้เหตุผลว่ากลัวไม่ทันรถ และอีกเหตุการณ์ คือเอากล้วยไปให้ลิง (ข้อนี้ไม่แนะนำ ไม่ดี อันตรายมาก) ในป่า แต่ลิงนิสัยดุร้าย วิ่งเข้ามาแย่ง เขาก็ขี่รถมอเตอร์ไซค์ทิ้งเราให้เราวิ่งตามข้างหลัง เขาให้เหตุผลว่าเขาตกใจ 2 เหตุการณ์นี้ที่เราไม่เคยลืม ติดอยู่ในใจตลอด และคิดอยู่ตลอดว่าถ้ามีเหตุการณ์อะไรไม่ดีเกิดขึ้น เขาคงไม่อยู่ช่วยเรา คงจะทิ้งเราแน่ ๆ พอเราพูดขึ้นมาเขาก็จะบอกว่าเขาขอโทษ และพอระยะหลัง ๆ อะไรที่ไม่พอใจมักจะเริ่มมีคำหยาบคาย คือ คำว่า ฟัคออฟ พูดตลอด ที่ไม่พอใจ เราก็มักจะคอยบอกอยู่เสมอว่าเราไม่ชอบ แต่เขาจะพูดทุกที เราก็มองข้อดีของเขาตลอด เขามีความรับผิดชอบ ไม่ดื่ม ไม่สูบ ไม่เที่ยว (แต่ก่อนเที่ยวพอหลัง ๆ กลัวโควิทเลยไม่ไป) และอยากสร้างอนาคตร่วมกัน  แต่เรามารู้ว่าตัวเขาไม่มีเงินเก็บเลย มีแค่เงินเดือนที่ใช้ในแต่ละเดื่อน และ จะมีสมบัติจากแม่เขาคือบ้านที่เขาอยู่จะได้เมื่อแม่ของเขาเสียไป แต่แม่เขาแข็งแรงมาก เขาอยู่กับแม่ แม่เขาเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่บ้าน ค่าอาหาร ค่าน้ำ ค่าไฟ รวมถึงค่าจิปาถะของเขาอีก เช่นทำฟัน เขามีแม่ช่วยตลอด ดูเราเป็นคนเลวที่จ้องแต่จะเอาเงินเอาสมบัติเขา เราก็แค่อยากมีวันข้างหน้าที่ดีขึ้น แต่ดูเหมือนจะฝันแบบล้ม ๆ แล้ง ๆ ถ้าเขาไม่ให้เงิน เราก็หวังให้เขาพาเราไปทำงานที่บ้านเขาก็ได้ แต่เขาไม่พาไป เพราะเขาบอกว่าจะมาอยู่ที่นี่ อย่าว่าไปทำงานเลย แค่พาไปเที่ยวไปเยี่ยมญาติ ๆ เขาเราก็ไม่เคยไป เคยเห็น เคยคุยกันแค่ในโทรศัพท์แป๊บ ๆ  เท่านั้น  เขาซื้อคอนโดไว้ 1 ห้อง ซึ่งอยู่ใกล้ที่ทำงานเรา พอลูกเราปิดเทอมเราก็มาอยู่บ่อย เพราะไม่อยากขี่รถกลับบ้าน บ้านไกล แต่ก็ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เขากลัวว่าเราอยู่ห้องเขาแล้วกินอาหารจะทำให้ห้องเขามีแมลงเข้ามา ตัวเราเริ่มอึดอัด ทุกวัน บางทีก็ร้องไห้กับตัวเอง สมเพสตัวเองที่เป็นได้แค่นี้ รถยนต์สักคันก็ไม่มี ยังต้องขี่มอเตอร์ไซค์เก่า ๆ อยู่  อยู่ด้วยกันมาไม่มีความโรแมนติค ของขวัญคริสมาสต์ หรือ วาเลนไทน์ไม่เคยได้ พึ่งจะมาได้ปีนี้สั่งดอกไม้มาเซอร์ไพรส์ น่าจะกลัวเรามีคนอื่น แต่ได้ของขวัญวันเกิดอยู่นะ ทองไม่เคยได้ เคยให้ไว้ 2 สลึงและไม่เคยให้อีกเลย(ขายไปแล้วตอนที่ออกจากงาน เงินไม่พอ มีปัญหาเรื่องเงิน ) บอกทองแพง เดินผ่านร้านทอง พูดดักก่อนเลยว่า ไม่ซื้อให้ใครหรอก แต่ก่อนเคยทำแล้วโง่มากที่ทำแบบนั้น ทุกวันนี้มีแต่เงินเดือนที่ให้ พอไม่พอ ก็ต้องพอ เพราะจะไม่ให้เพิ่ม เราก็ไม่เคยขอเขาเพิ่ม ถ้าไม่พอเราจะหาของไปขายเอง แต่เราก็ยังจำเป็นที่จะต้องมีเขาอยู่ดี ลำพังเงินเดือนเรา 14000 ไม่พอจริง ๆ ที่จะเลี้ยง 3 ชีวิต พอคิดถึงเรื่องนี้ที่ไร เราจะเครียดตลอด  คิดแค่ว่าเขาช่วยเราทุกๆ เดือนก็ดีแค่ไหน แต่ไม่มีเงินเก็บนะ ได้มาใช้ก็ใช้ไป มีคนเชียร์หลายคนว่าให้ไปหาคนใหม่ ยังไม่แก่ยังถือว่ามีโอกาส แต่เราก็ไม่เคยไปหาใคร เหมือนอยู่กับเขามานาน จนมาเจอคนนี้ แต่ก็ไม่มีไรมาก ตอนมาใหม่ ๆ ก็ดีหมดแหละ เราไม่ได้ให้ใจเขาทั้งหมด ไม่คาดหวัง และคิดอยู่ตลอดว่าสิ่งที่เราทำมันผิด ผิดที่แอบปันใจ มีผัวอยู่แล้ว ยังทำตัวไม่ดีแบบนี้ เลวมาก ๆ สับสนในใจตลอด... เคยคิดตลอดมีผัวฝรั่งแล้วจะสบาย ไม่จริงเลยสักนิดเราควรจะทำยังไงดี ????!!!!!!