เราเป็นแม่ม่าย มีลูกติดเป็นผู้ชายอายุ 12ปี  ส่วนตัวเรา อายุ 38ปีแล้ว  แต่ด้วยที่บ้าน พ่อและแม่จะเลี้ยงเรากับพี่สาวและน้องชายแบบใกล้ชิดกันมาก เป็นลูกที่อยู่ภายใต้สายตาพ่อกับแม่มาตลอดเวลา แม้พี่สาวและน้องชายจะแต่งงานแล้วก็ไม่ย้ายออกไปไหน คงพาสามีและภรรยามาอยู่ด้วยกับที่บ้าน  ตัวเราเองตอนมีครอบครัวกับสามีเก่า พ่อกับแม่ก็จะเป็นคนคอยดูแล ตักเตือน สั่งสอน แนะนำแทบทุกอย่างในชีวิต และยิ่งตอนเรามีลูก พ่อกับแม่จะเป็นคนช่วยเลี้ยงลูกเรามาตลอด ท่านทั้งสองรักหลานชายมาก เรามักมีปัญหามีเรื่องถกเถียงกับพ่อแม่เรื่องลูกเราเสมอ เพราะท่านก็มีความคิดมีวิธีการเลี้ยงในแบบของท่าน แต่เรามองว่าเป็นการสปอยลูกเราจนเกินไป เราอยากให้เค้าโตและเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว และอายุ 12 สำหรับเรามองว่าเค้าเป็นผู้ชายควรเริ่มช่วยเหลือและแบ่งเบาภาระเรื่องภายในบ้านได้บ้างแล้ว เราเองเป็น single mom เราต้องการให้ลูกชายเป็นผู้ชายที่เข้มแข็งและสามารถเป้นผู้นำที่ดีในอนาคตได้ แต่พ่อกับแม่มองหลานยังเด็กเกินไป ต้องคอยดูแลทำอะไรให้ไปซะทุกอย่าง  เลยมีปัญหากัน (แต่เรารู้ว่าพื้นฐานท่านทั้งสองหวังดีและเกิดจากความรักมาก)  และตอนนี้หลังจากเราเลิกกับสามีเก่าไปได้ 2ปี  เราก็มีแฟนใหม่เป็นคนต่างชาติแรกๆตอนเริ่มคบกันเราก็ยังไม่บอกท่านเพราะอยากดูลองคบกับแฟนให้แน่ใจกันก่อนว่าสามารถไปด้วยกันได้ และหลังจากนั้นเราก็เริ่มให้แฟนได้รู้จักกับลูกชายเราเพื่อจะได้รู้ว่าเค้าสองคนสามารถเข้ากันได้ดีไหม โดยส่วนตัวเราดูความคิดลูกและเลือกลูกเป็นที่1ในชีวิต (แม่ทุกคนก็คิดเช่นนี้)หากลูกเจอกันแล้วไม่ชอบไม่โอเคเราก็จะจบ แต่เค้าสองคนเข้ากันได้ดีเพราะแฟนเราเค้ารักเด็กและอยากมีลูกมาก สอบผ่านตัวเราเองและลูกชายไปและ ต่อมาแฟนเริ่มมีการพูดเรื่องแต่งงานและพาเรากับลูกย้ายไปอยู่ด้วยที่ต่างประเทศ แฟนอยากมาเจอพ่อกับแม่เรา เอาแล้วซิคงถึงเวลาที่ต้องบอกและซินะ ก่อนแฟนจะมาหาเราปีนี้และให้เราพาไปหาพ่อกับแม่ หน้าที่เราคือลองเกริ่นเรื่องเรามีแฟนใหม่ให้ท่านทั้งสองฟัง เมื่อก่อนตอนเรายังไม่มีสามีแม่จะยุให้เราหาแฟนต่างชาติเพราะแม่บอกบุคลิกเราฝรั่งชอบและจะได้สบาย (มีความเชื่อและเห็นคนอื่นๆที่ได้แฟนฝรั่งแล้วชีวิตสบาย หลายๆคนคิดข้อดีผิดไปและ ซึ่งก็รวมถึงแม่เราด้วย แต่ไม่ผิดหากใครจะมองแบบนั้น) จนกระทั่งเรามีสามีเป็นคนไทยท่านก็เลยหยุดความคิดนี้ไป แต่เริ่มมาคิดอีกครั้งและพูดกับเราเมื่อเราเลิกกับสามีคนไทย นิสัยแบบเราคงอยู่กับชายไทยยากถ้าเราจะมองหาหรือมีรักใหม่ ลองมองเป็นชายต่างชาติดีกว่าไหมลูก ท่านได้แนะนำแต่ไม่ได้บังคับอะไรเรา (เพราะบังคับอะไรเราไม่ได้ เราเป็นคนที่ดื้อรั้นมาก) แรกๆเรามองไม่ชอบต่างชาติ แม่ก็บ่นๆๆๆ และก็ออกแนวเชียร์ต่างชาติมากยกมาหมดคนไหนได้แฟนต่างชาติแล้วชีวิตดียังไง  พอตอนนี้เริ่มรู้เรามีแฟนเป็นต่างชาติ คดีพลิกคะ แม่เริ่มพูดให้เราเริ่มกลัว แม่เริ่มเกริ่นได้แฟนฝรั่งก็ไม่ใช่จะได้ดีทุกคน ไม่ใช่จะรวย (เอ๊ะ เอาไงคะแม่) แล้วยิ่งกับพ่อตอนนี้เริ่มมีปากเสียงกันบ่อย พ่อเริ่มไม่ชอบที่เรามีแฟนใหม่ ท่านมักจะพูดว่า อยู่สองคนกับลูกก็ดีอยู่แล้ว มีทำไมแฟนได้มาเดี๋ยวก็เลวแบบผัวเก่าดูดิทุกวันนี้เคยส่งเสียไรได้บ้าง พอเราบอกแฟนเวลามาก็พาเรากับลูกไปเที่ยวที่เราไม่เคยมีปัญญาไปเอง พาไปกินอาหารร้านหรูๆ  และก็มีเงินไว้ให้ใช้บ้างแต่เล็กน้อยเรื่องเงินให้ใช้เพราะแฟนไม่รวย เป็นเพียงพนักงานหาเช้ากินค่ำและที่บ้านเค้าค่าครองชีพสูงมาก  แฟนกับเราคุยกันไว้ว่า แฟนจะทำงานเพื่อพยายามเก็บเงินไว้แต่งงานและพาเรากับลูกไปอยู่ด้วย ส่วนตัวเราก็จะไปหางานทำเพื่อช่วยแฟนอีกแรง (ทำงานอะไรค่อยว่ากันแต่คิดว่าพอหาได้ เพราะเรามีเพื่อนที่ไปทำงานที่นั่นหลายคน) ส่วนตัวที่อยากไปอันดับแรกเพราะอยากให้ลูกชายได้ไปเรียนที่นั่นเพื่อสร้างฐานอนาคตที่ดีให้กับลูก  และอีกส่วนเราอยากไปมีอนาคตครอบครัวใหม่กับแฟนเราคุยกันไว้จะมีลูกกับแฟน  แต่ตอนนี้เราเริ่มหนักใจแล้ว เพราะขนาดแค่รู้ว่ามีแฟนใหม่พ่อกับแม่ก็เริ่มมีปฏิกิริยาไม่พึงพอใจอย่างมาก ท่านคงกลัวเราจะได้ผู้ชายไม่ดีแบบสามีเก่า และกลัวว่าเราจะดูแลสามีไม่ดูแลลูก ท่านห่วงและหลานมาก เราไม่สามารถไปไหนกับใครได้เลย ทำงานกลับบ้านผิดเวลาก็บ่น ต้องไปทำงานต่างจังหวัดฝากลูกไว้กับท่านก็โดนบ่น บางครั้งเราก็อยากมีปาร์ตี้กับเพื่อนๆบ้างไปก็โดนหนักเลย เราไปไหนโดยไม่มีลูกไม่ได้เลย ส่วนถ้าเราไปเอาลูกไปด้วยก็บ่นว่าเราเอาแต่พาลูกเที่ยว  แล้วถ้ารู้ว่าอนาคตเราวางแผนอะไรกับแฟนไว้ ตายอนาคตไม่อยากจะคิดเลยว่าต้องอธิบายฝ่าฟันกับพ่อและแม่ยังไง ท่านต้องไม่อยากให้เราพาลูกไปไกลท่านแน่ๆ  (ขนาดลูกเราขอไปอยู่กับปู่และย่าช่วงปิดเทรอมยังไม่ให้เราอนุญาตเลย)


ปล.ปวดหัวไม่รู้จะทำยังไงให้ความกังวลนี้ผ่านไปด้วยดีได้ยังไงเลย   ถ้าข้อความหรือความคิดผิดพลาดหรือไม่ดีไม่งามยังไงก็อย่าว่ากันเลยนะคะ  ขอคำแนะนำให้กันและกันเนอะ  หากไม่ถูกใจใครมองผ่านไปและกันนะคะ  ขอบคุณคะ