ผมอายุ18ครับ เป็นเด็กเรียนดี3.5++ มีเพื่อนเยอะ ผมเป็นสายเฮฮามากๆหน้าตาผมก็พอได้ไม่ได้ขี้เหร่ แต่ผมไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลย ปกติผมไม่เคยไปเที่ยวไหนเลย เพราะพ่อแม่ผมปิดกั้นมาตลอด ไม่อยากให้ไปเพราะกลัวเพื่อนขับรถเร็วบ้างกลัวไปโดนไรบ้าง ผมก็เข้าใจ แต่ ในทุกๆวันผมอยู่บ้านคนเดียว พ่อกับแม่ก็ไม่ค่อยกลับบ้านเลยทำให้ผมเหงาสุดๆ ทางบ้านก็มีปัญหาเรื่องหนี้เยอะแยะๆจึงทำให้ผมรู้สึกกดดันเพราะกลัวว่าเขาจะมาบ้านตลอด เพราะถ้ามีอะไร ผมจะเป็นคนรู้เรื่องตลอด ผมเป็นคนที่เครียดกับเรื่องพวกนี้มากๆ มันทำให้ผมกดดันและเครียดกับเรื่องที่ผมไม่สามารถแก้ได้ ผมทั้งเหงาและก็เคว้งเป็นอย่างมาก  เรื่องแฟนเขาก็ไม่ให้ผมมี ผมเคยหยอกๆบอกว่ามีแฟนแล้วน้าาาแกก็ใส่ผมยับเลย มันเลยทำให้ผมไม่กล้ามีเพราะกลัวจะมีปัญหาตามมา ผมจึงอยากใช้ชีวิตอิสระบ้าง ขอไปเที่ยวรึอะไรก็ได้ที่ทำให้ผมได้ปลดปล่อย รึไม่ก็ไปต่างจังหวัดเพื่อไปเจออะไรใหม่ๆก่อนขึ้นมหาลัยแต่พ่อแม่ผมก็ไม่เคยให้ผมไปเลยสักครั้ง แล้วเทศกาลสงกรานต์นี้ผมวางแพลนว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนสนิทต่างจังหวัดที่พ่อแม่ผมรู้จักเป็นออย่างดีพ่อแม่ก็ไม่ให้ไป รึอย่างน้อยก็ไปแถวๆบ้านก็ได้แต่พ่อแม่ผมก็ไม่ให้ไปอยู่ดี ผมรู้ว่าตัวแก เคยเจอเคยผ่านอะไรมาก่อน รู้ว่าห่วงผม  กลัวผมตาย แต่ว่าผมก็อยากได้อิสระบ้าง ผมอดทนจนผม18แล้ว ท่านก็ไม่ยอมให้ผมไปไหนเลย ผมก็อยากให้ท่านปล่อยผมบ้าง รึเตือนผมบ้างแต่ไม่ใช่ห้ามทุกอย่าง ช่วยแนะนำผมหน่อยครับว่าผมควรทำยังไงดี ผมคุยกับแกก็แล้วปรับความเข้าใจก็แล้วแต่ก็เหมือนเดิม