เราเดินตลาดกับพี่สาว แล้วคนเยอะมากเดินอยู่หลายชั่วโมงก็ปกติ
แล้วทีนี้อยู่ๆก็มีอาการแบบว่า  คล้ายอาการคนจะเป็นลมแต่ไม่ใช่นะ แค่รู้สึกอยากออกไปจากสถานที่นี้มาก คนเดินสวน ก็ขนลุก  พี่สาวเดินใกล้ก็ขนลุก เลยบอกพี่สาวว่าขอไปรอที่ป้ายรถเมล์คนเดียวนะเสร็จละมาตรงนี้นะ  พอมาป้ายรถเจอคนเยอะเราก็รู้สึกแปลกๆอยู่ดี ขนลุกซู่ อึดอัด ใจวูบๆไม่อยากให้ใครเข้าใกล้หรือเดินผ่านเลยมันไม่สะบายใจอึดอัดมากเลยเลือกไปนั่งหลบมุมมึดๆที่โล่งๆไม่มีคน แล้วโอเคแต่ถ้าคนเดินผ่านขนลูกซู่ หายใจอึดอัดทันที แบบเหงื่อออก แต่ไม่สั่นนะแค่รู้สึกอย่ามาใกล้นะอย่าเดินผ่านนะ ทางป้ายรถที่รอเหมือนเป็นตึกพาณิชด้วยเราไปนั่งหลบมันจะมีรถจอด เราก็นั่งให้รถบังหน้าเราไว้เพื่อที่จะให้ไม่เห็นคน มันอึดอัดมาก พอพี่สาวมาจำใจต้องขึ้นรถ ตอนแรกขอพี่สาวกลับแท็กซีเถอะอย่างน้อยคนจะมีแค่3คน ถ้ากลับรถเมล์ตายแน่เลยมันอึดอัดมันจะวูปตอนคนเยอะ แต่พี่สาวบอกนี่แหละรถเมล์ เราเลยงั้นไปสองแถวดีกว่าตอนนั้นเราเห็นคนน้อยเลยวิ่งขึ้นสองแถว คือยังไงก็ได้อย่าให้ใกล้ใคร มันอึดอัดแปลกๆ แบบ จะวูป เหงือออกเยอะมาก ขนลุกซู่ๆ เลยนั่งสองแถวลงเซ็นทรัล ต่อรถเเท็กซี่เพราะไม่ไหว พอถึงบ้านหายอาการนั้นหาย แล้วก็นานๆทีเป็นอาการแบบนี้ เดินตลาดซื้อกับข้าวตอนเย็นก็เคยเป็นรีบกลับทั้งๆที่ยังไม่ได้เดิน มันแบบคนเยอะแยะหวิวๆใจแปลกๆ ละตอนนี้นอนกับแฟนก็รู้สึกอยากนอนคนเดียวแบบห่างๆ ก็พอไม่อยากให้แฟนไปไหนนะ แต่นอนห่างก่อนได้มั้ย เรารู้สึกแปลกๆทไม่สบายตัว แฟนก็งง ไท่เคยเห็นเราเป็นแบบนี้มองว่าเรามีคนอื่นแต่ป่าวมันขนลุกอะ มันหวิว มันแบบอยากอยู่ห่างคนแค่ช่วงแป็บเดียว
อาการแบบนี้อินเทอรเวิด หรือแพนิค หรืออะไรคะเสริชเเล้วไม่ค่อยเจออาการใกล้เคียงเราเลย อายุเราเเค่22 แต่เคยเป็นอาการนี้ตอนอายุ17-18แล้วหายยาวละก็กลับมาเป็นเองอีก เราไม่ได้ป่วยอะไรแต่อย่างไดเลยค่ะ ไม่มีการใช้ยาหรือหลอนอะไรด้วย