เรื่องมีอยู่ว่าเรามีพี่สาว 1 คนนางทำงานแล้วไป8โมงกลับ4โมงทุกวันนางได้เงินเดือนหมื่นสี่เเต่นางไม่เคยนึกถึงครอบครัวเลยนางคิดเเต่จะซื้อของตัวเองเราที่ไปทำงานเเต่โดนบีบบังคับจนต้องออกจากงานได้ครั้งละ 500 แต่ไม่ได้มีทุกวันและแทบจะไม่มีเลยในแต่ละเดือนเราพยายามหางานที่คิดว่าเหมาะกับตัวเองที่สุดแล้วกลับมาแทนที่จะมีคำถามว่าเหนื่อยไหมกินข้าวหรือยังแต่ไม่มีเลยเราก็คงคิดว่าพ่อกับแม่ก็คงจะเหนื่อยเหมือนที่เราเหนื่อยเราก็เลยไม่คิดอะไรเราได้เงิน 500 บาทมาครั้งหนึ่งเราก็คิดว่าครั้งหนึ่งเราอยากซื้ออะไรบ้างสิ่งที่เราซื้อมันจำเป็นต่อชีวิตประจำวันเช่นครีมที่มันไม่ได้แพงเลยส่วนใหญ่เป็นแบบซองถูกๆเครื่องสำอางแทบไม่ได้ซื้อแพงเลยส่วนใหญ่ที่ซื้อมามีแต่ของจีนทั้งนั้นชิ้นหนึ่งแทบไม่เกินร้อยเลยวันนึงของมาส่ง 10 บาทพ่อเราจ่ายให้เพราะตอนนั้นเราไปทำธุระกลับมาเขาบ่นเราว่าจะสั่งทำไมนักหนาทั้งๆที่มันแทบไม่เกิน 100 ได้ด้วยซ้ำเขาจ่ายให้กลับบ้านเราก็คืนให้เขาอยู่ดีเขาไม่เคยบ่นพี่เลยทุกอย่างเราแบ่งเบาภาระทุกอย่างเพื่อที่จะทำได้แล้วเข้าใจว่างานของพี่เรามันไม่เหนื่อยเพราะว่านั่งตากแอร์เราแค่คิดเมื่อ 10 บาทจ่ายให้เราไม่ได้หรอวันนั้นมีงานวัดแม่ให้เงินละ 100 บาทและพี่เราบอกว่าไม่ให้พี่บ้างหรอเราก็แบ่งให้ 50 บาทแต่เรามารู้จากคนที่อยุ่ตรงนั้นพี่ขอเงินเเม่มาอีก100ทั้งที่พี่แทบจะไม่กินอะไรเลยแต่กลับเอาไปสั่งของเราคิดว่าการดูแลตัวเองมันไม่ได้สำคัญเคยคิดซื้อแต่ของถูกแต่กับพี่ของเราครีมตัวนึงเกือบ 200 บาทบางครั้งเราขอใช้ที่รีดผมแต่นางก็บ่นเราว่าเอาไปทำไมซื้อมาแพงเดี๋ยวก็ใช้พังทั้งๆที่เราก็ขอเขาแล้วอ่ะแล้วเขาก็ให้ยืมอยู่ด้วยนะนางก็เดินมาวีนฉันจนตอนนั้นฉันไม่ไหวก็เลยสติแตกก็เลยโต้ไปสรุปนางตบฉันแต่ก็คงเป็นเรื่องปกติแต่ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องตบกันด้วยทั้งๆที่พูดด้วยดีๆก็ได้แต่ก็เข้าใจเดือนนึงมักจะเป็นแบบนี้จบทั้งเดือนไม่มีวันไหนเลยที่จะไม่ร้องไห้ขอคนเข้าใจความรู้สึกเดียวกันด้วยคะ