พ่อเราป่วยเป็นโรคไตเรื้อรังก่อนค่ะ ไปๆมาๆ พบโรคแทรกซ้อนเป็นวัณโรค เราและพี่อีก2 คน ผลัดกันส่งพ่อไปฟอกไต แต่พอมีวัณโรคเข้ามา ด้วยความที่พ่อเราไม่ใช่คนสะอาดอยู่แล้ว ร่วมถึงการสูบบุหรี่สมัยหนุ่มๆ เลยเป็นวัณโรคเราเข้าใจว่างั้นนะคะ บ้านเราก็หลังเล็ๆค่ะ พี่ชาย 1 ห้อง พ่อ 1 ห้อง แม่นอนกลางบ้าน(แต่ตอนนี้มานอนกับเราในห้องแล้ว) พ่อชอบเปิดประตูอ้าไว้ ของใช้ทั้งๆที่แม่ไม่ถูกกับพ่อมาร่วม 20ปี เค้าก็แยกใช้แล้ว แต่พ่อก็ยังเอาของของแม่ไปใช้ เราเองเป็นคนจัดยาวัณโรคและยาโรคไตให้พ่อตลอด แต่พอถึงวันนัดหมอวัณโรคพ่อไม่ไป อยู่บ้านไม่ใส่แมส เข้าห้องเราหรือเดินไปไหนก็ไม่ใส่ เราเคยบอกเค้าแล้ว เค้าบอกไม่ติดหรอก อย่ามาเยอะ ลูกหลานก็อยู่เต็มบ้าน วันนั้นจับได้ครั้งหนึ่ง เราตื่นไปทำงานกำลังจะไปอาบน้ำ พ่อเราเข้าไปล้างหน้า เราเห็นพ่อ เอาแปรงสีฟันของเขา เอาไปแกว่งในขันที่พวกเราใช้ล้างหน้า เราเลยบอกว่าพ่อทำแบบนั้นใครจะไปใช้ต่อ เค้าก็ไม่ฟัง
ล่าสุด เราเห็นเค้ามาในครัวแม่ เข้าเอาจานและช้อนมา แต่เอาช้อนตักในหม้อแกงที่แม่ทำไว้ เราเลยถามว่าพ่อเอาจานช้อนมาจากตรงไหน เขาบอกของเขา เราเลยบอกว่าทำไมพ่อไม่ระวังตัวเองเลย แล้วเอาของที่ใช้ จานช้อนมาตักกินแบบนี้ ถ้าติดกันหมดทีนี้ใครจะดูแลใคร เค้าบอกว่า ก็ไม่ต้องไปบอกใครสิ!! เราบอกว่าทำไมทำแบบนี้ ปกติเรานี่แหละ จะเป็นคนตักข้าวให้เขา โดยแยกจานช้อน ของใช้ชัดเจน เราไม่รู้จะทำไงเลย บอกแล้วเตือนแล้วก็ไม่ฟัง ยาที่หมอให้มาก็แอบเอาทิ้งบ้างถ้าเม็ดไหนใหญ่ ชอบบ่น ว่าเราจัดยาตัวนี้มาทำไม เราเข้าใจคนดูแลผู้ป่วยเลยนะ บางครั้งมันน่าหงุดหงิดจริงๆ เราจะทำไงกับพ่อดีคะ เค้าไม่ฟังใครเลย ชอบแบบ หื้อ!! ไม่ติดหรอก ไม่เป็นหรอก หายแล้ว ว่าเยอะไปก็ไม่ได้ เดี๋ยวก็หาว่ารังเกียจ แต่เราแค่หาวิธีที่จะอยู่ร่วมกัน แต่เค้ามาทำแบบนี้ แม่ก็ด่าเค้า กรอกหูเราทุกวัน โคตรจะเครียด เบื่อมาก ยาเราจัดให้ เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน เราจะจัดยาใส่ถุงซิปล็อคไว้และเขียนวันที่ไว้ พอมาดูอีกวัน บางมื้อก็กิน บางมื้อก็ไม่กิน พี่สาวเราก็ย้ายไปอยู่ข้างนอก หลายปีแล้ว มีแค่ สลับเรากับพี่ชายไปรับ ไปส่งพ่อ ฟอกไต พี่ชายก็แค่ไปส่ง เรื่องยา อาหาร มีแต่เราแล้วก็พี่สาว ถ้าเค้าเอาลูกมาฝากแม่ ประมานนั้นค่ะ เราเองทำงานทั้งกลางวัน กลางคืน เวลานอนก็น้อย ไม่รู้จะทำยังไงดี ปวดหัวมาก เราไม่ได้รังเกียจที่พ่อเป็นนั่นนี่ แต่ก็อย่างว่า ไม่มีใครอยากเป็นโรคหรอกนะคะ ลูกก็มีเราแค่คนเดียว ถ้าเราเป็นอะไรขึ้นมา ไม่อยากจะคิดเลย
ทำไงดีคะ พ่อเราเป็นวัณโรค แต่เค้าไม่ป้องกันตัวเองเลย แล้วดื้อมาก
ล่าสุด เราเห็นเค้ามาในครัวแม่ เข้าเอาจานและช้อนมา แต่เอาช้อนตักในหม้อแกงที่แม่ทำไว้ เราเลยถามว่าพ่อเอาจานช้อนมาจากตรงไหน เขาบอกของเขา เราเลยบอกว่าทำไมพ่อไม่ระวังตัวเองเลย แล้วเอาของที่ใช้ จานช้อนมาตักกินแบบนี้ ถ้าติดกันหมดทีนี้ใครจะดูแลใคร เค้าบอกว่า ก็ไม่ต้องไปบอกใครสิ!! เราบอกว่าทำไมทำแบบนี้ ปกติเรานี่แหละ จะเป็นคนตักข้าวให้เขา โดยแยกจานช้อน ของใช้ชัดเจน เราไม่รู้จะทำไงเลย บอกแล้วเตือนแล้วก็ไม่ฟัง ยาที่หมอให้มาก็แอบเอาทิ้งบ้างถ้าเม็ดไหนใหญ่ ชอบบ่น ว่าเราจัดยาตัวนี้มาทำไม เราเข้าใจคนดูแลผู้ป่วยเลยนะ บางครั้งมันน่าหงุดหงิดจริงๆ เราจะทำไงกับพ่อดีคะ เค้าไม่ฟังใครเลย ชอบแบบ หื้อ!! ไม่ติดหรอก ไม่เป็นหรอก หายแล้ว ว่าเยอะไปก็ไม่ได้ เดี๋ยวก็หาว่ารังเกียจ แต่เราแค่หาวิธีที่จะอยู่ร่วมกัน แต่เค้ามาทำแบบนี้ แม่ก็ด่าเค้า กรอกหูเราทุกวัน โคตรจะเครียด เบื่อมาก ยาเราจัดให้ เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน เราจะจัดยาใส่ถุงซิปล็อคไว้และเขียนวันที่ไว้ พอมาดูอีกวัน บางมื้อก็กิน บางมื้อก็ไม่กิน พี่สาวเราก็ย้ายไปอยู่ข้างนอก หลายปีแล้ว มีแค่ สลับเรากับพี่ชายไปรับ ไปส่งพ่อ ฟอกไต พี่ชายก็แค่ไปส่ง เรื่องยา อาหาร มีแต่เราแล้วก็พี่สาว ถ้าเค้าเอาลูกมาฝากแม่ ประมานนั้นค่ะ เราเองทำงานทั้งกลางวัน กลางคืน เวลานอนก็น้อย ไม่รู้จะทำยังไงดี ปวดหัวมาก เราไม่ได้รังเกียจที่พ่อเป็นนั่นนี่ แต่ก็อย่างว่า ไม่มีใครอยากเป็นโรคหรอกนะคะ ลูกก็มีเราแค่คนเดียว ถ้าเราเป็นอะไรขึ้นมา ไม่อยากจะคิดเลย