ผมมีเรื่องเล่า วันสงกรานต์นะ
ผมอยู่กับพ่อสองคนครับ พี่ๆ แยกไปมีครอบครัวหมด เหลือผม ยังไม่แต่งงาน กำลังสร้างตัวนะ
วันนึงผมจะไปทำงาน เห็นพ่อผม ฟุบกับโต๊ะ ผมถามเป็นอะไร ปรากฎว่า พ่อบอก หอบ ( ท่านเป็นโรคหอบ ) ผมไม่รอช้า ไม่ไปทำงานแล้วนะ พาพ่ไป รพ ด่วนเลย ใกล้สุด เอกชน ไม่รอ สีทธ์บัตรอะไรทั้งนั้น ผมพาไป ใกล้ๆ เลย ค่าหมอ ผมไม่สนใจ บัตรเครดีต มีกี่ใบ ผมใช้รูดได้
ปรากฎว่า หมอให้ยา เวนโทลีน ให้พ่อผม สูด ใส่หน้ากากแมส รม ยาเลย พ่ออาการดีเลยครับ ผมดีใจมากๆ จ่ายค่ายาค่าหมอเสร็จ พาพ่อกลับบ้าน พ่อดีแบบ ปกตีเลย แล้วผมค่อยโทรไปบอกที่ทำงาน ( เขาชมกันใหญ่เลย ว่า กตัญูญูดีแล้ว ไม่ต้องห่วงงาน พวกเขาทำกันได้ )
แล้ว ปรากฎว่า รอบสอง ผมลงมา ตอนเช้าอีก ( อยู่กันสองคนพ่อลูก ) พ่อผม บอกพาไปหาหมอที พ่อเจ็บมาตั้งชั่วโมงกว่าแล้ว ปวดท้อง ผมรีบพาไปหา หมออีกที่เก่า ( แต่นานแล้วนะ หลายปีแล้ว ) ปรากฎว่า พ่อเป็นไส้เลื่อน หมอช่วยดันกลับเข้าที่ แล้วบอกว่า คนแก่หลายๆคนก็เป็น ผมจ่ายค่าหมอ ไม่รอสีทธ็บัตรทองบัตรเงีนอะไรแล่วนะ กว่าจะไป พ่อผมคงทรมาน ผมเลยพาไปใกล้ๆ รพ เอกชน ผมจ่ายตังค์ พาพ่อกล้บบ้านอีกครั้ง หมอบอก ผ่าตัดหายนะ แต่ พ่ออายุมากแล้วครับ ผ่าตัด อันตราย ก็คงรักษากันไปตามอาการ เป็นอีกครั้งที่ ผมลางาน แต่ ไม่มีใครว่าอะไร เพราะ ที่ทำงานผม พ่อของทุกคน ทั้งพ่อเจ้าของ พ่อพนักงาน สำคัญหมด เขาเรียกว่า ถ้าพ่อใครตาย คือ Great Loss เลยนะ
รอบ 3 ผม นั่งดูดีวีกับพ่อ ตอนเย็นวันนึง ปรากำว่า พ่อเป็นลมล้มจากโต๊ะอาหาร ผมตกใจมาก พ่อไม่รู้ตัวแล้ว คราวนี้ ผมเรียกรถ รพ มารับ แต่ครานี้ เป็น ห่างไปอีกหน่อย เพราะ รถ รพ เก่าที่เคยพาไป รถฉุกเฉีนเขาหมดพอดี ไปรับคนไข้ และผมมองว่า รถพยาบาล เร็วกว่า รวมถึง ไม่กล้าเคลื่อนย้ายเอง พอรถพยาบาลมา ผมจับพ่อขยับร่างกาย เหมือนเลือดลมจะขยับ พ่อรู้สึกตัวครับ ลุกขึ้นมานั่งได้ แต่ รถพยาบาลมา พ่อก็ จะไม่ไปตอนแรก แต่ผมบอก ไปเหอะ นั่งๆล้มไปแบบนี้ ก็ ไป รพ กัน ด้วยรถพยาบาลเปีดหวอเลย นอน รพ ตรวจหลายอย่าง หมดไป เยอะครับ แต่ผม เอาบัตรเครดีต ตอนนั้น หลายใบเลย รูดรวมๆกัน พาพ่อกลับบ้านได้ แล้วผมไปหาตังค์ ใช้หนี้บัตรภายหลัง
ผมพูดเต็มปากเลยนะว่า ตอนพาพ่อไป ฉุกเฉีนแต่ละครั้ง ผมไม่ลังเลเลยครับ และ ไม่เคยคำนึงวถึง ค่าใช้จ่าย แม้รอบหลังสุด ผมจะตกงานอยู่ก็ตาม ผมยอมเป็นหนี้ได้ แต่ พ่อผมต้องไม่ตาย และพ่อผมเอาเงีนท่านมาให้ผม แต่ผมไม่เอา ท่านมีเงีนเก็บของท่านแหล่ะ แต่ผมไม่ต้องการ ส่วน พวกพี่ๆ พอรู้ข่าว ก็บางคนช่วยได้ ส่วนบางคน ได้แต่ยืนมองแล้วให้ผมตัดสีนใจว่า จะช่วยพ่อหรือไม่ เหมือนไม่เกี่ยวกับเขาแฮะ เออ นี่แหล่ะคนเรา
พ่อคนเดียว เลี้ยงลูกหลายคน แต่ ลูกแต่ละคน มองการช่วยพ่อไม่เหมือนกันครับ ผมเข้าใจ คนเราไม่เหมือนกัน และ เขามีครอบครัว อาจมองไม่เหมือนผม
เรื่องจรีงนะครับ ไม่ใช่เรื่องแต่ง ขอบคุณที่อ่านจนจบ ขอให้มีความสุขวันสงกรานต์ ถ้าคุณพ่อ คุณแม่ยังอยุ่ ก็ดูแลท่านดีๆนะครับ
ผมช่วยพ่อตอนป่วยหนัก 3 ครั้ง แบบไม่ลังเลเลย
ผมอยู่กับพ่อสองคนครับ พี่ๆ แยกไปมีครอบครัวหมด เหลือผม ยังไม่แต่งงาน กำลังสร้างตัวนะ
วันนึงผมจะไปทำงาน เห็นพ่อผม ฟุบกับโต๊ะ ผมถามเป็นอะไร ปรากฎว่า พ่อบอก หอบ ( ท่านเป็นโรคหอบ ) ผมไม่รอช้า ไม่ไปทำงานแล้วนะ พาพ่ไป รพ ด่วนเลย ใกล้สุด เอกชน ไม่รอ สีทธ์บัตรอะไรทั้งนั้น ผมพาไป ใกล้ๆ เลย ค่าหมอ ผมไม่สนใจ บัตรเครดีต มีกี่ใบ ผมใช้รูดได้
ปรากฎว่า หมอให้ยา เวนโทลีน ให้พ่อผม สูด ใส่หน้ากากแมส รม ยาเลย พ่ออาการดีเลยครับ ผมดีใจมากๆ จ่ายค่ายาค่าหมอเสร็จ พาพ่อกลับบ้าน พ่อดีแบบ ปกตีเลย แล้วผมค่อยโทรไปบอกที่ทำงาน ( เขาชมกันใหญ่เลย ว่า กตัญูญูดีแล้ว ไม่ต้องห่วงงาน พวกเขาทำกันได้ )
แล้ว ปรากฎว่า รอบสอง ผมลงมา ตอนเช้าอีก ( อยู่กันสองคนพ่อลูก ) พ่อผม บอกพาไปหาหมอที พ่อเจ็บมาตั้งชั่วโมงกว่าแล้ว ปวดท้อง ผมรีบพาไปหา หมออีกที่เก่า ( แต่นานแล้วนะ หลายปีแล้ว ) ปรากฎว่า พ่อเป็นไส้เลื่อน หมอช่วยดันกลับเข้าที่ แล้วบอกว่า คนแก่หลายๆคนก็เป็น ผมจ่ายค่าหมอ ไม่รอสีทธ็บัตรทองบัตรเงีนอะไรแล่วนะ กว่าจะไป พ่อผมคงทรมาน ผมเลยพาไปใกล้ๆ รพ เอกชน ผมจ่ายตังค์ พาพ่อกล้บบ้านอีกครั้ง หมอบอก ผ่าตัดหายนะ แต่ พ่ออายุมากแล้วครับ ผ่าตัด อันตราย ก็คงรักษากันไปตามอาการ เป็นอีกครั้งที่ ผมลางาน แต่ ไม่มีใครว่าอะไร เพราะ ที่ทำงานผม พ่อของทุกคน ทั้งพ่อเจ้าของ พ่อพนักงาน สำคัญหมด เขาเรียกว่า ถ้าพ่อใครตาย คือ Great Loss เลยนะ
รอบ 3 ผม นั่งดูดีวีกับพ่อ ตอนเย็นวันนึง ปรากำว่า พ่อเป็นลมล้มจากโต๊ะอาหาร ผมตกใจมาก พ่อไม่รู้ตัวแล้ว คราวนี้ ผมเรียกรถ รพ มารับ แต่ครานี้ เป็น ห่างไปอีกหน่อย เพราะ รถ รพ เก่าที่เคยพาไป รถฉุกเฉีนเขาหมดพอดี ไปรับคนไข้ และผมมองว่า รถพยาบาล เร็วกว่า รวมถึง ไม่กล้าเคลื่อนย้ายเอง พอรถพยาบาลมา ผมจับพ่อขยับร่างกาย เหมือนเลือดลมจะขยับ พ่อรู้สึกตัวครับ ลุกขึ้นมานั่งได้ แต่ รถพยาบาลมา พ่อก็ จะไม่ไปตอนแรก แต่ผมบอก ไปเหอะ นั่งๆล้มไปแบบนี้ ก็ ไป รพ กัน ด้วยรถพยาบาลเปีดหวอเลย นอน รพ ตรวจหลายอย่าง หมดไป เยอะครับ แต่ผม เอาบัตรเครดีต ตอนนั้น หลายใบเลย รูดรวมๆกัน พาพ่อกลับบ้านได้ แล้วผมไปหาตังค์ ใช้หนี้บัตรภายหลัง
ผมพูดเต็มปากเลยนะว่า ตอนพาพ่อไป ฉุกเฉีนแต่ละครั้ง ผมไม่ลังเลเลยครับ และ ไม่เคยคำนึงวถึง ค่าใช้จ่าย แม้รอบหลังสุด ผมจะตกงานอยู่ก็ตาม ผมยอมเป็นหนี้ได้ แต่ พ่อผมต้องไม่ตาย และพ่อผมเอาเงีนท่านมาให้ผม แต่ผมไม่เอา ท่านมีเงีนเก็บของท่านแหล่ะ แต่ผมไม่ต้องการ ส่วน พวกพี่ๆ พอรู้ข่าว ก็บางคนช่วยได้ ส่วนบางคน ได้แต่ยืนมองแล้วให้ผมตัดสีนใจว่า จะช่วยพ่อหรือไม่ เหมือนไม่เกี่ยวกับเขาแฮะ เออ นี่แหล่ะคนเรา
พ่อคนเดียว เลี้ยงลูกหลายคน แต่ ลูกแต่ละคน มองการช่วยพ่อไม่เหมือนกันครับ ผมเข้าใจ คนเราไม่เหมือนกัน และ เขามีครอบครัว อาจมองไม่เหมือนผม
เรื่องจรีงนะครับ ไม่ใช่เรื่องแต่ง ขอบคุณที่อ่านจนจบ ขอให้มีความสุขวันสงกรานต์ ถ้าคุณพ่อ คุณแม่ยังอยุ่ ก็ดูแลท่านดีๆนะครับ