ณ.พื้นที่โล่งกว้างริมชายป่า
มีเงาร่างหนึ่งลอยอยู่บนท้องฟ้า ร่างนั้นปาดนิ้วขีดเขียนอะไรสักอย่าง เมื่อเขียนเสร็จ เมืองเล็กๆก็ได้เกิดขึ้นมา หลังจากเลือกรูปแบบและรายละเอียดปลีกย่อยเสร็จ ชายอีกคนก็โผล่มาข้างๆกัน
"เสร็จแล้วล่ะ ตานาย" หลังจากแปะมือกัน ชายคนที่สองก็สร้างตัวละครต่างๆ ทั้งnpcชาวเมือง ฝูงสัตว์ นก หนอน แมลง และ มอนสเตอร์ ในดันเจี้ยนรอบๆ รอบเมืองโดยให้อยู่ห่างไกลพอสมควร
"เอาเขาไว้ตรงไหนดี" ลูซิเฟอร์กล่าว
"เอาไว้ที่ร้านไหนสักร้านก็แล้วกัน" มิคาเอลตอบ
"ได้เลย แถมสิ่งนี้ให้ด้วยละกัน" มิคาเอลมองผู้พูดแล้วพยักหน้า
อีกหลายเดือนต่อมา
กลุ่มนักผจญภัยทั้งสี่เดินลัดเลาะตามคลองเล็กๆมาจนถึงเขตร้านรวงข้างกำแพงเมือง จนมาถึงร้านที่ปลูกพืชผักไว้ด้านหลัง ด้านหน้ามีป้ายรูปดาบและแว่นขยาย จึงผลักประตูเข้าไป
ข้างในมีลูกค้ายืนรออยู่ก่อนแล้ว บนเคาน์เตอร์มีดาบเล่มใหญ่ เรืองแสงวาววับ
หลังจากเจ้าของร้านจดอะไรบางอย่างให้แล้ว ชายร่างใหญ่ก็วางถุงหนังไว้บนโต๊ะ ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วแบกดาบออกจากร้านโดยไม่เหลือบแลผู้ใด
ชายในชุดเกราะสีขาวเดินมายืนหน้าเคาน์เตอร์ "แชนน่อน แห่งปาร์ตี้ฝนสีเพลิง" พูดจบก็มองดูปฏิกิริยาของคนตรงหน้า
"ยินดีขอรับท่านแชนน่อน นามของข้าน้อยคือ ซิลวานัส มีอะไรให้ข้าช่วยได้บ้าง"
แชนน่อนเปิดไอเท็มบ็อกซ์ หยิบดาบและขวานมาวาง ซิลวานัสเห็นดังนั้นก็ดึงโซ่สีเงินเส็นเล็กจนสุด ประตูร้านก็ปิดลง พร้อมป้ายที่เขียนไว้ว่า ไม่ว่าง
แสงธรรมชาติสาดส่องลงมาจากเพดาน ชดเชยกับแสงจากประตูได้พอดี
"เอ่อ..ข้าว่า ข้ามขั้นตอนทดสอบไปเถิด แล้วแสดงธุระที่แท้จริงของท่านดีกว่า"
"ยอดเยี่ยม ท่านทำให้ข้าประหลาดใจมาก" แชนน่อนขยิบตาให้แล้วเก็บของบนโต๊ะ รวมทั้งหมวกเกราะที่สวม อวดผมสีทองสลวย และใบหน้าเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม มีแผลเป็นพาดที่หางคิ้วลงมาเกือบถึงแก้ม แต่กลับไม่ขัดตาเลย หนำซ้ำกลับยิ่งดูมีเสน่ห์เสียอีก
ชายลึกลับที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้บ่นออกมาเบาๆ ..เรือเอ๋ย จงเกยตื้น.. แล้วหันมามองคนอ่านอย่างเลิ่กลั่ก ..ก็รับทั้งสองคนลงเรือไงเล่า..
"เอาเลย" แชนน่อนหันไปบอกพรรคพวก แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ข้างเคาน์เตอร์ เท่านั้นแหละไอเท็มสารพัดชนิดก็ถูกวางไว้เต็มไปหมด "เดี๋ยวสิ" ซิลวานัสโวยวาย หยิบดาบทื่อเล่มโตขึ้นมาจากกองไอเท็ม "ข้ารับเฉพาะ อาวุธและไอเท็มทั่วไปเท่านั้น โล่และชุดป้องกัน ไม่รับ" ไม่ทันขาดคำก็มีเสียงปะชิ้งดังออกมา ดาบใหญ่เล่มนั้น ถูกกางออกกลายเป็นโล่ทันใด
"นี่ก็ไม่รับ" เกราะมือที่มีใบมีดติดอยู่ด้านหลัง "นี่ด้วย" ดาบสั้นที่มีกลไกยิงใบมีดออกมา "ท่านควรไปที่ร้านกลไกและกับดักข้างร้านข้าแทน"
แชนน่อนยักไหล่ "เห็นไหมล่ะ ข้าบอกเจ้าแล้วนะไคน์" ผู้ถูกพาดพิงเกาหัวยิกๆ "ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่ ใช่ไหม แมรี่" เมจหญิงยกกำปั้นต่อยแขนอัศวินมังกรไปหนึ่งที เสียงหัวเราะสดใสจากจากฮีลเลอร์สาวก็ดังขึ้น "พวกเจ้าเนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกทำแบบนี้สักที คราวก่อนก็ทำข้าหัวเราะจนปวดท้องไปทีนึงแล้วนะ"
"ช่างเถอะน่าริริน มันคงเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ไปซะแล้ว ฮ่าฮ่า" ไคน์ฟังที่แชนน่อนพูดจึงหัวเราะบ้าง แล้วจิ้มพุงแชนน่อนไปหนึ่งที
ซิลวานัสเมื่อรู้ตัวว่ากำลังยิ้มอยู่ก็รีบปรับสีหน้าเป็นปกติทันที แต่ดูเหมือนว่าจะช้าไปแล้ว (!?) "ส่วนของพวกนี้" ของบนโต๊ะถูกแบ่งเป็นสองกอง "เป็นของธรรมดาสามัญ เอาไปให้นักตีเหล็กดูอาจขายได้ราคาที่สูงขึ้น"
หลังจากความวุ่นวายเล็กน้อยจบลง บนโต๊ะก็เหลืออาวุธเจ็ดชนิด และไอเท็มทั่วไปอีกสาม หนึ่งในนั้นมีโล่เหล็กกล้าวางอยู่ใกล้เคียวสีโลหิต
ผมหยิบเคียวกับหอกขึ้นมา "มีของสามชิ้นที่ต้องใช้เวลาในการตรวจสอบเพิ่มเติม อย่างเร็วก็สี่วัน อย่างช้าก็เจ็ดวัน" ว่าแล้วก็นำของสองชื้นไปจุ่มในน้ำยา ปัดปอยผมสีเขียวอ่อนให้ไปอยู่ด้านหลัง "แล้วชิ้นที่สามล่ะ" แชนน่อนเอ่ยถาม "ก็ที่คุณฮีลเลอร์ถืออยู่นั่นไง" เมื่อจบคำพูดทุกคนก็หันไปมองริรินกันหมด
"ไม้เท้านี่เป็นของสำคัญของเธอใช่ไหม" แมรี่เอ่ยถาม ริรินเพียงผงกหัว "เอาให้เขาดูเถอะ บางทีอาจไขปริศนาอะไรบางอย่างก็เป็นได้ แต่ถ้าเธอไม่ต้องการก็ไม่เป็นไรนะ พวกเราเข้าใจ" แชนน่อนกล่าวเสริม "แชล.." ฮีลเลอร์เงยหน้าขึ้น แววตาบ่งบอกถึงการตัดสินใจอย่างแน่วแน่
"ขอผมดูหน่อยได้ไหม" ผมเอ่ยเสียงนุ่มนวล และก็ได้ไม้เท้าของริรินมาในที่สุด
/คุณซิลเวีย/
_ภารกิจสำเร็จคุณได้รับสกิลใช้งานไอเท็มระดับต่ำและปลดล็อกสกิลประเมินอาวุธสูงสุดอีก10% สกิลปัจจุบัน 80 สามารถฝึกฝนได้จนถึงระดับมาสเตอร์ที่90_
_เป้าหมายต่อไป ปลดล็อกอาวุธแฝงระดับสูงสุด และนำข้อความจากผู้ให้ไปส่งผู้รับ_
/ห๊ะ ระดับสูงสุดเลยเหรอ/
_ใช่แล้ว รางวัลก็คือสิทธิ์ใช้งานไอเท็มบ็อกซ์ ทุกระดับ และเพิ่มสกิลสูงสุดระดับแกรนด์มาสเตอร์ อีก10% เป็น100 และ_
/เห... และ/
_ใช่แล้ว เลือกสกิลประเมินสาขาอื่นเพิ่มได้ 30%_
/ยะฮู้ววว/
ทั้งสี่คนมองสีหน้าที่เปลี่ยนไปมาของซิลวานัสแล้วหันมามองแชนน่อนกันหมด
แชนน่อนส่ายหน้า
ชายลึกลับที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ก็ส่ายหน้าเช่นกัน "อะไร จบตอนแล้วนะคุณ แยกย้าย" สิ้นประโยคนั้น เสียงฮือก็ดังตามมาจากคนอ่าน
ลองเดาดูครับ chat gpt เขียนเรื่องนี้ กี่เปอร์เซ็น
มีเงาร่างหนึ่งลอยอยู่บนท้องฟ้า ร่างนั้นปาดนิ้วขีดเขียนอะไรสักอย่าง เมื่อเขียนเสร็จ เมืองเล็กๆก็ได้เกิดขึ้นมา หลังจากเลือกรูปแบบและรายละเอียดปลีกย่อยเสร็จ ชายอีกคนก็โผล่มาข้างๆกัน
"เสร็จแล้วล่ะ ตานาย" หลังจากแปะมือกัน ชายคนที่สองก็สร้างตัวละครต่างๆ ทั้งnpcชาวเมือง ฝูงสัตว์ นก หนอน แมลง และ มอนสเตอร์ ในดันเจี้ยนรอบๆ รอบเมืองโดยให้อยู่ห่างไกลพอสมควร
"เอาเขาไว้ตรงไหนดี" ลูซิเฟอร์กล่าว
"เอาไว้ที่ร้านไหนสักร้านก็แล้วกัน" มิคาเอลตอบ
"ได้เลย แถมสิ่งนี้ให้ด้วยละกัน" มิคาเอลมองผู้พูดแล้วพยักหน้า
อีกหลายเดือนต่อมา
กลุ่มนักผจญภัยทั้งสี่เดินลัดเลาะตามคลองเล็กๆมาจนถึงเขตร้านรวงข้างกำแพงเมือง จนมาถึงร้านที่ปลูกพืชผักไว้ด้านหลัง ด้านหน้ามีป้ายรูปดาบและแว่นขยาย จึงผลักประตูเข้าไป
ข้างในมีลูกค้ายืนรออยู่ก่อนแล้ว บนเคาน์เตอร์มีดาบเล่มใหญ่ เรืองแสงวาววับ
หลังจากเจ้าของร้านจดอะไรบางอย่างให้แล้ว ชายร่างใหญ่ก็วางถุงหนังไว้บนโต๊ะ ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วแบกดาบออกจากร้านโดยไม่เหลือบแลผู้ใด
ชายในชุดเกราะสีขาวเดินมายืนหน้าเคาน์เตอร์ "แชนน่อน แห่งปาร์ตี้ฝนสีเพลิง" พูดจบก็มองดูปฏิกิริยาของคนตรงหน้า
"ยินดีขอรับท่านแชนน่อน นามของข้าน้อยคือ ซิลวานัส มีอะไรให้ข้าช่วยได้บ้าง"
แชนน่อนเปิดไอเท็มบ็อกซ์ หยิบดาบและขวานมาวาง ซิลวานัสเห็นดังนั้นก็ดึงโซ่สีเงินเส็นเล็กจนสุด ประตูร้านก็ปิดลง พร้อมป้ายที่เขียนไว้ว่า ไม่ว่าง
แสงธรรมชาติสาดส่องลงมาจากเพดาน ชดเชยกับแสงจากประตูได้พอดี
"เอ่อ..ข้าว่า ข้ามขั้นตอนทดสอบไปเถิด แล้วแสดงธุระที่แท้จริงของท่านดีกว่า"
"ยอดเยี่ยม ท่านทำให้ข้าประหลาดใจมาก" แชนน่อนขยิบตาให้แล้วเก็บของบนโต๊ะ รวมทั้งหมวกเกราะที่สวม อวดผมสีทองสลวย และใบหน้าเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม มีแผลเป็นพาดที่หางคิ้วลงมาเกือบถึงแก้ม แต่กลับไม่ขัดตาเลย หนำซ้ำกลับยิ่งดูมีเสน่ห์เสียอีก
ชายลึกลับที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้บ่นออกมาเบาๆ ..เรือเอ๋ย จงเกยตื้น.. แล้วหันมามองคนอ่านอย่างเลิ่กลั่ก ..ก็รับทั้งสองคนลงเรือไงเล่า..
"เอาเลย" แชนน่อนหันไปบอกพรรคพวก แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ข้างเคาน์เตอร์ เท่านั้นแหละไอเท็มสารพัดชนิดก็ถูกวางไว้เต็มไปหมด "เดี๋ยวสิ" ซิลวานัสโวยวาย หยิบดาบทื่อเล่มโตขึ้นมาจากกองไอเท็ม "ข้ารับเฉพาะ อาวุธและไอเท็มทั่วไปเท่านั้น โล่และชุดป้องกัน ไม่รับ" ไม่ทันขาดคำก็มีเสียงปะชิ้งดังออกมา ดาบใหญ่เล่มนั้น ถูกกางออกกลายเป็นโล่ทันใด
"นี่ก็ไม่รับ" เกราะมือที่มีใบมีดติดอยู่ด้านหลัง "นี่ด้วย" ดาบสั้นที่มีกลไกยิงใบมีดออกมา "ท่านควรไปที่ร้านกลไกและกับดักข้างร้านข้าแทน"
แชนน่อนยักไหล่ "เห็นไหมล่ะ ข้าบอกเจ้าแล้วนะไคน์" ผู้ถูกพาดพิงเกาหัวยิกๆ "ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่ ใช่ไหม แมรี่" เมจหญิงยกกำปั้นต่อยแขนอัศวินมังกรไปหนึ่งที เสียงหัวเราะสดใสจากจากฮีลเลอร์สาวก็ดังขึ้น "พวกเจ้าเนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกทำแบบนี้สักที คราวก่อนก็ทำข้าหัวเราะจนปวดท้องไปทีนึงแล้วนะ"
"ช่างเถอะน่าริริน มันคงเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ไปซะแล้ว ฮ่าฮ่า" ไคน์ฟังที่แชนน่อนพูดจึงหัวเราะบ้าง แล้วจิ้มพุงแชนน่อนไปหนึ่งที
ซิลวานัสเมื่อรู้ตัวว่ากำลังยิ้มอยู่ก็รีบปรับสีหน้าเป็นปกติทันที แต่ดูเหมือนว่าจะช้าไปแล้ว (!?) "ส่วนของพวกนี้" ของบนโต๊ะถูกแบ่งเป็นสองกอง "เป็นของธรรมดาสามัญ เอาไปให้นักตีเหล็กดูอาจขายได้ราคาที่สูงขึ้น"
หลังจากความวุ่นวายเล็กน้อยจบลง บนโต๊ะก็เหลืออาวุธเจ็ดชนิด และไอเท็มทั่วไปอีกสาม หนึ่งในนั้นมีโล่เหล็กกล้าวางอยู่ใกล้เคียวสีโลหิต
ผมหยิบเคียวกับหอกขึ้นมา "มีของสามชิ้นที่ต้องใช้เวลาในการตรวจสอบเพิ่มเติม อย่างเร็วก็สี่วัน อย่างช้าก็เจ็ดวัน" ว่าแล้วก็นำของสองชื้นไปจุ่มในน้ำยา ปัดปอยผมสีเขียวอ่อนให้ไปอยู่ด้านหลัง "แล้วชิ้นที่สามล่ะ" แชนน่อนเอ่ยถาม "ก็ที่คุณฮีลเลอร์ถืออยู่นั่นไง" เมื่อจบคำพูดทุกคนก็หันไปมองริรินกันหมด
"ไม้เท้านี่เป็นของสำคัญของเธอใช่ไหม" แมรี่เอ่ยถาม ริรินเพียงผงกหัว "เอาให้เขาดูเถอะ บางทีอาจไขปริศนาอะไรบางอย่างก็เป็นได้ แต่ถ้าเธอไม่ต้องการก็ไม่เป็นไรนะ พวกเราเข้าใจ" แชนน่อนกล่าวเสริม "แชล.." ฮีลเลอร์เงยหน้าขึ้น แววตาบ่งบอกถึงการตัดสินใจอย่างแน่วแน่
"ขอผมดูหน่อยได้ไหม" ผมเอ่ยเสียงนุ่มนวล และก็ได้ไม้เท้าของริรินมาในที่สุด
/คุณซิลเวีย/
_ภารกิจสำเร็จคุณได้รับสกิลใช้งานไอเท็มระดับต่ำและปลดล็อกสกิลประเมินอาวุธสูงสุดอีก10% สกิลปัจจุบัน 80 สามารถฝึกฝนได้จนถึงระดับมาสเตอร์ที่90_
_เป้าหมายต่อไป ปลดล็อกอาวุธแฝงระดับสูงสุด และนำข้อความจากผู้ให้ไปส่งผู้รับ_
/ห๊ะ ระดับสูงสุดเลยเหรอ/
_ใช่แล้ว รางวัลก็คือสิทธิ์ใช้งานไอเท็มบ็อกซ์ ทุกระดับ และเพิ่มสกิลสูงสุดระดับแกรนด์มาสเตอร์ อีก10% เป็น100 และ_
/เห... และ/
_ใช่แล้ว เลือกสกิลประเมินสาขาอื่นเพิ่มได้ 30%_
/ยะฮู้ววว/
ทั้งสี่คนมองสีหน้าที่เปลี่ยนไปมาของซิลวานัสแล้วหันมามองแชนน่อนกันหมด
แชนน่อนส่ายหน้า
ชายลึกลับที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ก็ส่ายหน้าเช่นกัน "อะไร จบตอนแล้วนะคุณ แยกย้าย" สิ้นประโยคนั้น เสียงฮือก็ดังตามมาจากคนอ่าน