แต่ก่อนตอนเราเป็นระดับพนักงาน ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรมาก ทุ่มเททำงานเต็มที่ ลุยหมดแบบ โนสนโนแคร์ พร้อมทำงานได้ 24 ชม. ขึ้นเหนือ ล่องใต้ OT ได้บ้างไม่ได้บ้าง ค่าตอบแทนเป็นเงินเดือนปกติ ไม่มีเงื่อนไข ไม่มีปฏิเสธ ส่งอะไรมาให้ทำหมด ไม่ส่งก็ขอทำ มีแต่คำว่า "ททท" ทำทันที

ผ่านมา 10 กว่าปี ใต่ขึ้นมาเป็น ผจก. ดูแลลูกน้อง 10 กว่าคน ช่วงแรกก็ไปเรียนการเป็นหัวหน้างาน แล้วลองเอาหลักการที่เรียนมาใช้ เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา พยายามเข้าใจ Gen Y ทำงานแบบมืออาชีพ เข้างานตรงเวลา ออกงานตรงเวลา นอกเวลางานให้เป็นเรื่องส่วนตัว ให้โอกาสน้องได้คิด ได้แสดงความคิดเห็น ให้โอกาสตัดสินใจบางเรื่อง ให้อิสระในวิธีการ ดูผลงานเป็นหลัก 1 - 2 เดือนแรก ก็ดูโอเค

ผ่านไป 5-6 เดือน งานมันไม่ได้เข้ามาแบบปกติ มันเข้ามาไม่หยุด บางงานไม่เกี่ยวโดยตรงแต่ทีมมีศักยภาพในการทำ ไม่ทำก็ได้แต่ถ้าทำก็มีผลดีกับองค์กร น้องๆ ในทีมก็เริ่ม บ่น เริ่มอิดออด เริ่มเรื่องเยอะ ขอข้อมูลบางอย่างนอกเวลางาน ก็มีเงื่อนไข งานบางอย่างที่ทำได้ควรทำ ก็ไปปฏิเสธลูกค้าให้เหตุผลว่าทำไม่ทัน !! งานที่สั่งก็ต้องตามตลอด ไม่ตามคือหลุด บางงานตกลงกันอย่าง ไปทำอีกอย่าง !! เสียเปรียบหน่วยงานอื่นไม่ได้ เสียเปรียบเพื่อนร่วมงานไม่ได้ อิสระที่ให้ก็อิสระจริงๆ ผลงานไม่มี

กำลังคิดว่า ... ถ้าหาคนที่หัวโบราณแบบเรา คือ ลุยหมด ไม่มีเงื่อนไข มองเป้าหมายองค์กรเป็นหลักมาแทน จะดีไหม "เหนื่อยแต่สนุก" เพราะดูเด็กๆ สมัยนี้ "ไม่อยากเหนื่อยแต่อยากสนุก" แล้วกลับไปเข้มงวดเรื่องวิธีการดีกว่าไหม ใช้หลักการวินัย ทุ่มเท เสียสละ แต่มันก็จะดูหัวโบราณแปลกๆ

ปล.1 ให้ Feedback ไปก็ดีขึ้น 2-3 วัน

ไปขอ Feedback จาก ผจก. เก่าๆ เขาให้คำแนะนำว่า "หัวหน้าไม่ได้มีหน้าที่ทำให้ลูกน้องรัก" แต่หัวหน้ามีหน้าที่ "ทำเป้าหมายองค์กรให้สำเร็จ"

เขียนๆ มาอาจจะงง สรุปคือ เรารู้สึกไม่ได้ดังใจ ทำไมไม่เต็มที่กับงานวะ อะไรแบบนั้น

ปล.2 แค่ระบายครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบ เดี่ยวหาวิธีการจัดการเองครับ ขอบคุณครับ