แฟนเป็น วิศวะเขียนแบบ โดนสั่งย้ายไปเป็น เซลล์เอ็นจิเนียร์ ซึ่งแฟนเราก็ไม่ได้ชอบงานขาย พูดไม่เก่ง เข้าสังคมไม่เป็น เป็นอินโทรเวิร์ท และ เลี่ยงไม่สมัครงานเซลล์เอ็นจิเนียร์มาตลอด บริษัทมีกฏที่สามารถย้ายพนักงานได้ตลอดแต่บริษัทก็ให้ค่าตอบแทนปรับเงินเดือนขึ้นให้ แฟนเลยคิดว่าหนีไม่ได้ก็ลองทำดู แต่เราไม่อยากให้เขาทำเลย ด้วยลักษณะงานที่ต้องไปพบลูกค้าบ่อยมากๆ ไปเลี้ยงสังสรรค์ ซึ่งแฟนเราไม่กินเหล้า แต่ต้องกินเพราะงาน และไปกับเซลล์ผู้หญิงทุกครั้ง กลับบ้านดึกบ้าง วันหยุดก็มีต้องไปล่วงเวลา และอาจจะต้องมีไปค้างต่างจังหวัด ซึ่งมันก็เป็นปกติของงานเซลล์ เพราะแบบนี้เราเลยไม่ชอบ  เราทั้งคู่มีทัศนคติ การใช้ชีวิตที่คล้ายกัน เราแต่งงานกันแล้วและกำลังจะสร้างครอบครัว พอมีงานนี้มาเรารู้สึกว่ามันกำลังมาทำให้ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนไป การใช้ชีวิตที่มันเคยไปในทิศทางเดียวกัน มันเริ่มเปลี่ยน เราทั้งคู่เลยมานั่งคุยกัน เรารับไม่ได้จริงๆกับงานนี้ แฟนเราก็ยอมเสียสละ จะลาออก แต่ขอรอให้บริษัทหาคนมาแทนได้ก่อน.. พอเป็นแบบนี้ เราก็รู้สึกผิดที่ต้องเป็นต้นเหตุให้แฟนตกงาน ตอนนี้แฟนยังไม่ได้แจ้งกับบริษัท.. ส่วนเราก็บอกว่าระหว่างนี้เราขอทบทวนกับเองด้วยว่าจะอยากให้เป็นแบบนี้จริงๆมั้ย.. ตอนนี้เราคิดไม่ตก ว่าจะยังไงดี  เราค่อนข้างเป็นคนคิดมาก เราได้ลองใช้ชีวิตด้วยกันมาสักพักก่อนจะตัดสินใจแต่งงาน เรารู้สึกว่าเราเข้ากันได้ เราดูแลเขาได้ เขาดูแลเราได้ ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายอยู่คนเดียว เข้าใจกันและกัน มีทะเลาะกันบ้างส่วนใหญ่จะแค่สร้างสีสันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ตอนนี้เรื่องนี้คือใหญ่ที่สุดในชีวิตเราทั้งคู่  มีทางเลือกอยู่ 3 ทาง 1. ขอบริษัทกลับไปตำแหน่งเดิม (บริษัทอาจจะยอมแต่แฟนเราไม่สามารถกลับไปสู้หน้าคนอื่นได้) 2. รอคนใหม่มา แล้วแฟนเราลาออก 3.เราทะเลาะกันไปเรื่อยๆ อาจจะมีวันที่เราทำใจได้แล้วเลิกทะเลาะ กับ วันที่เราต้องเลิกกัน ซึ่งเราไม่ต้องการทั้งคู่..  เราเคยปรึกษากับที่บ้านเราว่า เรารู้สึกผิด เหมือนเป็นตัวถ่วงความก้าวหน้าในหน้าที่การงานเขา เราถอยดีมั้ย ทั้งที่ใจไม่ได้รู้สึกอยากถอยเลย พอแฟนเราได้ยินก็บอกว่าไม่อยากให้เราคิดแบบนี้ ถ้าเราทำแบบนี้เขาก็ทุกข์หนักเหมือนกัน เรารู้สึกว่า ปัญหามันอยู่ที่เรา ถ้าเรารับได้ ทุกอย่างจะดี แต่เราทำใจรับไม่ได้จริงๆ