ตามหัวข้อ

เวลามีการเจรจา จะมีคนตัดสินใจ 1 คน ของแต่ละฝ่าย มีคนกำลังป้อนข้อมูลลงคอม ฝ่ายละ 1 คน

มีล่ามอีกฝ่ายละ 1 คน นี้เป็นคณะเจรจา อย่างน้อย 3 คน (อาจมีมากกว่า3 แต่มักไม่มีประโยชน์)

ของไทย คนตัดสินใจ มักเป็นนักการเมือง อาจจะเป็น รมว. อาจพาปลัดกระทรวงเข้าไปร่วมฟัง
(ไม่มีความรู้จริง เพราะว่า ดูได้จาก รมว. คนเดียวเปลี่ยนไปแทบทุกกระทรวงในชุดรัฐบาลต่างๆ)

ของต่างชาติ เป็นคนที่มีอำนาจตัดสินใจมาจาก นักการเมืองเช่นกัน มีเป้าหมายชัดเจน ว่าจะขายอะไรให้ไทย

นักลงข้อมูลในคอม   ของไทย เอาไว้พิมพ์ดีดบันทึกข้อมูล หรืออาจเรียกดูข้อมูลการค้าบางอย่าง

นักลงข้อมูลในคอม   ของเมกา ฟังว่าคุยอะไรกัน ว่าจะตัดโน้นนี่  ของไทยต่อรอง (นักการเมืองต้องสร้างผลงาน) ต่างฝ่ายต่างขอ
ยิ่งขอมาก เรายิ่งเสียเปรียบมาก เพราะว่า เราไม่มีการวิเคราะห์ข้อมูลว่า การแลกเปลี่ยน เราได้หรือเสียดุลไปเท่าไร

เมกาขอ 1 อย่าง ไทยขอ 1 อย่าง แลกกัน เราเสียเปรียบเท่าไร แต่ฝ่ายเมกา มีแบบจำลองทางตณิตศาสตร์ ขั้นสูง
ไทยขอเพิ่มอีก 1 อย่าง เมกาก็ขอเพิ่มอีก 1 อย่าง ยิ่งขอ ไทยยิ่งเสียเปรียบ

ที่ว่า แบบจำลองทางตณิตศาสตร์ ขั้นสูง นักวิจัยของไทยทำไม่ได้ เพราะว่า
ตำรา nonlinear programming ในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยของไทย แทบไม่มี ไม่มีก็คือ ไม่มีงานวิจัยระดับสูง
อาจารย์มหาวิทยาลัยของไทย พื้นฐานทางตณิตศาสตร์ ไม่พอ (น่าเศร้าใจ)

จะเอาอะไรไปเจรจา ไม่ให้กระทบอุตสาหกรรมในประเทศ
เราไม่มีแบบจำลองทางตณิตศาสตร์ ขั้นสูง ที่ตอบโจทย์ได้ทันทีระหว่างเจรจา
เราจะเอาอะไรไปเสนอ เมกา ล่ะ ให้เมกา พอใจ ไม่ใช่รีบติดต่อ ขอเจรจา ไม่ช่ลดภาษีทุกอย่าง 0%
ต้องยอดเงินด้วยว่า จะซื้อของ เมกา เป็นยอดเงินเท่าไร แล้วจะเก็บภาษีเท่าไร เราพร้อมไหมล่ะ