ตอนอยู่กับคนอื่นหนูเป็นคนตลกพูดมากเฮฮาเฟรนลี่มากทำไมพออยู่คนเดียวแล้วถึงไม่ใช่แบบนั้น หนูเป็นคนชอบคิดมากใครพูดอะไรนิดหน่อยเราก็คิดไม่ชอบเลย พอมีเรื่องเครียดก็นอนไม่หลับบางครั้งก็ร้องไห้ เหมือนตอนนี้อยู่ในใจกะหวิวเศร้าอยากร้องไห้พอร้องสักพักก็ยิ้มสักพักดิ่งอีกร้องไห้นักเลยมันแบบไม่รู้ร้องเพราะอะไรแต่อยากร้องพอร้องทีนะจมูกตัน ดิ่งหนักตอนนี้จะร้องอีกล่ะ🥲🥲 โอเคดีขึ้นนิดหน่อยจะบอกว่าแอบไปดิ่งมาแปปนึงนะ😅 คือหนูไม่รู้ว่ากระทู้มันจะได้โพสไม่นะ อารมณ์หนูไม่คงที่เลย ที่ๆหนูไว้ใจตอนนี้ก็คงมีแค่พันทิป  ใจมันไม่อยู่กะที่เลยกลัวที่พิมๆอยู่พี่ๆก็อาตตะไม่เจ้าใจ มันหลายเรื่องสุดๆเลยสำหรับเด็ก15 เคยทำอะไรโง่ๆแบบอยากตาย อยากทำร้ายตัวเองเป็นความคิดที่ไม่ดีเลยแต่ทำไมหนูถึงยังคิดอยู่อีก มันอารมณ์แปรปรวนไปหมดหนูก็ไม่รู้จะอธิบายสิ่งที่เป็นยังไง หนูแบบเป็นคนนึงที่ให้คำปรึกษาคนอื่นโคตรดีแค่เอาตัวเองไม่รอด ตอนเช้าก็ปกติไม่คิดอะไร พอตกกลางคืนมาเลยทุกอารมณ์ดิ่ง ร้องไห้ เศร้า ขำบางทีก็ไม่มีสาเหตุเราแค่แบบอยากร้องให้มันหาย บางครั้งเกือบจะดแล้วมันก็ไม่ดี อยากไปแบบเล่าต่อหน้าพวกพี่ๆสุดว่ามันเป็นแบบไหน พอพิมมันก็อธิบายยาก อยากรักตัวเองไม่อยากเศร้าหรือคิดมากเลยแต่ทำไมได้ ครอบครัวก็ไม่ใช่เซฟโซน บ่อยมากๆที่อยู่กะตัวเองล่ะคิดไรแบบนี้ออกมา เป็นคนจัดการความรู้สึกตัวเองไม่เป็นแร่อยากนั่งร้องไห้ให้แบบสุดๆ ตอนเด็กร้องไห้ยังไงก็มีเสียงพอโตมาร้องไห้ยังไงให้เงียบที่สุด เบาที่สุด เป็นอะไรที่เล่าไม่ถูกจะพิมก็ไม่หมด หาทางออกไม่เจอเลยกะตัวเองกลัวตัวเองถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปโตขึ้นมันจะแย่ลงกว่านี้  ป.ลเกือบไม่ได้ลงกระทํ้จริงๆ จขกทนี้อารมณ์ไม่คงทีบางทีก็พิมต่อไม่ไหวบางทีก็ฝืนพิมต่อ ขอบคุณพี่พันทิปมากๆค่ะที่เข้ามาแนะนำสอนให้กำลังใจเด็กคนนึงที่ไม่มีทางออก🥲😭🙏🏻หลายเรื่องมากๆที่คิดอยู่