เรื่องมีอยู่ว่าพ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เราเล็กๆแต่
อยู่ดีๆแม่อยากมาเที่ยวหาเรา ที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี

แล้วพอดีช่วงนี้เราไม่ค่อยมีเงินเลย ขายของไม่ดี ไม่มี
เงินพาแม่ไปกินอะไรดีๆอร่อยๆเหมือนคนอื่นเขา ก็ทำให้

เราคิดมากนะ เพราะเราเห็นชีวิตแม่ไปอยู่ทางผัวใหม่แม่
เขาใช้ชีวิตดีมากลูกทางนั้นเขาเลี้ยงแม่เราดี เรากลัวแม่

น้อยใจที่เราทำไม่ได้เหมือนลูกคนอื่น แต่แม่บอกว่าแม่
จะพาเราไปเที่ยวห้าง เราคิดหนักแต่เรื่องเงินมาก

แต่เราบอกแม่ไปตามตรงแหละ ว่าเราไม่ค่อยมีเงินนะ
อาจจะไม่ได้ซื้ออะไรหรือพาไปกินอะไรได้เยอะเท่าไหร่

แต่แม่บอกมาว่า แม่อยากมาเห็นหน้าเรา อยากมาเที่ยว
หาไม่ต้องมาจ่ายให้แม่ เดี้ยวแม่พาไปเลี้ยงเอง เราได้

ยินแบบนี้แล้วจะร้องไห้ เราก็มานั่งคิดอีก ว่าเราไม่ใช่
ลูกที่ไม่ดีใช่ไหม แต่อย่างว่า เราอยู่กับพ่อมาตลอด

แม่ไม่เคยส่งเสียอะไรมาให้เลย นานๆครั้งจะมีที่ แล้ว
เราเป็นคนคิดมาก อะไรนิดหน่อยก็คิดไปหมด ทุกคน

ว่าเราควรทำไงกับความคิดแบบนี้เราดี  เราเป็นลูกไม่ดี
ไหม ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมชอบเอาตัวเอง

ไปเปรียบกับคนอื่นก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็ดีใจนะที่ได้
เจอแม่ ไม่เคยได้เจอกันเลย มีแต่โทรหา