ปัจจุบันเราอายุ 20 ไม่ค่อยมีประสบการณ์เรื่องความรักเลยค่ะ เราเคยมีเเฟนมาเเล้วคนนึงอายุไล่เลี่ยกัน บุคคลที่จะกล่าวถึงต่อจากนี้เป็นคนวัย 30+
ที่เข้ามาในชีวิตเราค่ะ  เรื่องมีครอบครัวหรือไม่ เขาได้ตอบคำถามเราก่อนคุยกันเเล้วว่าไม่มีให้กังวลใจ เขาเคยมีเเฟนเเต่ปัจจุบันนี้ไม่มี
บทสนทนาที่คุยกันทุกวัน มันออกจะห้วนๆ ถามมาตอบไป ถามคำตอบคำ ไม่ค่อยได้โทรกันด้วย มันเป็นปกติของคนวัยนี้รึปล่าวคะ
เราไม่รู้ว่ามุมความรักของคนวัยนี้ว่าส่วนใหญ่เเล้วเป็นยังไง  มีเรื่องไหนที่เราควรจะเข้าใจเขา สิ่งไหนที่คนวัยนี้ชอบ / ไม่ชอบ
เราควรเป็นตัวของตัวเองเลยมั้ยคะ คือเราเป็นคนเเสดงความรู้สึกตรงไปตรงมา เราบอกคิดถึงเขา ส่งสติกเกอร์รัก พอคุยมาเรื่อยๆอย่างว่าเลยคือเขาไม่ค่อยตอบ ถามคำตอบคำ เราจึงเป็นเเบบที่เขาเป็นบ้าง ประโยคสนทนาเลยดูไม่ค่อยมีอะไรเลยค่ะ 5555

อีกเรื่องนึงคือ ตอนคุยช่วงเเรก ยังไม่ถึงเดือนเลย เขาพูดทำนองว่าเราเป็นเเฟนเขาเเล้ว ซึ่งไม่มีการขอเป็นเเฟนกันนะคะ มันปกติมั้ยอะ 555 เขายังพูดถึงเรื่องมีลูกด้วยว่าอยากมีลูกกับเรารอให้เราเรียนจบ ทำงาน  เเละพูดถึงเรื่องการซื้อรถด้วยว่าหากมีรถจะขับให้นั่งอะไรทำนองนี้ค่ะ เขาบอกเขาอยากมีรักที่มั่นคง
เเต่เรายังตกใจที่ว่าคนเราคุยกันไม่ถึงเดือนสามารถเป็นเเฟนกันได้เลยหรอมันไวไป สิ่งที่เขาพูดมันก็เกิดคำถาม ถ้าเขาอยากมีรักมั่นคง ทำไมไม่หาคนอายุรุ่นราวมีหน้าที่การงานเเล้ว เเต่เขาก็เคยบอกกับเราอีกนะคะว่า เขาชอบเด็ก เด็กสดใส อะไรทำนองนี้ค่ะ มันดูเป็นไปได้จริงๆหรอคะ


มุมมองความรักวัย 30 พี่ๆเป็นอย่างไรกันบ้างคะ
เเชร์ต่อกันได้นะคะ อยากอ่านเป็นกรณีศึกษา ☺️