สวัสดีครับ...
ผมเป็น Barista ของแบรนด์แห่งหนึ่งในกรุงเทพครับ และผมก็ชอบผู้ชายด้วยแต่โดยทั่วไปไม่มีใครรู้ครับ นอกจากคนที่สนิทจริงๆ วันนึงมีผู้ชายเกาหลีคนนึงมานั่งทำงานและทำการบ้าน(ภาษาไทย)ที่ร้าน เค้าก็ชวนคุยนู่นนี่นั่น หลังจากนั้นเค้ามาที่ร้านเกือบทุกวัน แล้วชอบยิ้มให้ผมบ่อยๆ ส่งยิ้มผ่านกระจกให้ ชวนคุยจนผมเคลิ้มคิดไปไกล ถึงขั้นวันหยุดของผม ผมยังไม่อยากหยุดเพราะอยากเจอเค้าทุกวัน และผมก็ได้รู้ว่าเค้าไม่ได้ชอบผู้ชาย... ความรู้สึกของผมมันเจ็บ เจ็บแบบบอกไม่ถูก ไม่เคยเป็นแบบนี้ แต่ผมทำอะไรไม่ได้ แต่ในระหว่างนั้นเค้าก็พยายามยิ้มให้ ชวนคุยปกติแต่ผมพยายามจะเลี่ยง เพราะกลัวความรู้สึกของผมจะบานปลายไปมากกว่านี้
ผมควรทำตัว และ จัดการตัวเองยังไงต่อดีครับ เพราะผมต้องเจอเค้าทุกวันในที่ทำงาน ในขณะที่บอกตัวเองว่าเค้าไม่ชอบเรา แต่สายตาเราก็แอบมองเค้าอยู่ดี ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยครับ มันเจ็บ มันเฟล
ชอบเขา แต่มันเป็นไปไม่ได้
ผมเป็น Barista ของแบรนด์แห่งหนึ่งในกรุงเทพครับ และผมก็ชอบผู้ชายด้วยแต่โดยทั่วไปไม่มีใครรู้ครับ นอกจากคนที่สนิทจริงๆ วันนึงมีผู้ชายเกาหลีคนนึงมานั่งทำงานและทำการบ้าน(ภาษาไทย)ที่ร้าน เค้าก็ชวนคุยนู่นนี่นั่น หลังจากนั้นเค้ามาที่ร้านเกือบทุกวัน แล้วชอบยิ้มให้ผมบ่อยๆ ส่งยิ้มผ่านกระจกให้ ชวนคุยจนผมเคลิ้มคิดไปไกล ถึงขั้นวันหยุดของผม ผมยังไม่อยากหยุดเพราะอยากเจอเค้าทุกวัน และผมก็ได้รู้ว่าเค้าไม่ได้ชอบผู้ชาย... ความรู้สึกของผมมันเจ็บ เจ็บแบบบอกไม่ถูก ไม่เคยเป็นแบบนี้ แต่ผมทำอะไรไม่ได้ แต่ในระหว่างนั้นเค้าก็พยายามยิ้มให้ ชวนคุยปกติแต่ผมพยายามจะเลี่ยง เพราะกลัวความรู้สึกของผมจะบานปลายไปมากกว่านี้
ผมควรทำตัว และ จัดการตัวเองยังไงต่อดีครับ เพราะผมต้องเจอเค้าทุกวันในที่ทำงาน ในขณะที่บอกตัวเองว่าเค้าไม่ชอบเรา แต่สายตาเราก็แอบมองเค้าอยู่ดี ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยครับ มันเจ็บ มันเฟล