สวัสดีค่ะหาพื้นที่ระบายหน่อยค่ะ เราแต่งงานมา 7ปี มีลูกแล้ว น้องอยู่ในวัย 2 ขวบกว่า ตอนช่วงคลอดน้องเรากลับไปอยู่บ้านเราค่ะ เพราะแม่ย่าบอกไม่ช่วยเลี้ยง พอลูกเราได้ประมาน 1ขวบกว่า แม่ย่าอยากให้กลับไปอยู่ด้วย และบอกจะเลี้ยงหลานให้ แต่พอมาอยู่จริงๆเขาก็บอกว่าเลี้ยงไม่ได้ ไม่ว่าง ให้เราพาไปฝากเนอสเซอรี่ ส่วนวันเสาร์เขาบอกจะค่อยดูให้ แต่ก็ดูแบบปล่อยอดข้าวบ้าง ตีบ้าง ฟาดบ้าง เรารับไม่ไหว ที่ต้องเห็นอะไรแบบนี้เลยออกจากงานมาอยู่บ้านเลี้ยงลูกเอง เราก็พาลูกไปอยู่บ้านเราบ้าง อยู่บ้านแม่ย่าบ้าง เพราะบ้างครั้งเราก็ไม่ไหว เพราะป่วยเป็นโรคซึมเศร้า พอเราพาลูกมาอยู่บ้านเรา เขาก็ไม่พอใจ หาว่าเรากลับไปฟ้องพ่อแม่เราบ้าง ไม่อยากให้เขาใช้รถบ้าง หาว่าเราหวงรถ ทั้งๆที่รถเป็นรถเรา ตอนนี้เรากำลังคิดว่าลูกเข้าโรงเรียนจะเอาลูกเข้าแถวบ้านเราดี หรือ เข้าแถวบ้านสามีดี ถ้าเราอยู่บ้านเรา ลูกก็จะอยู่ห่างพ่อเขา แต่ถ้าเข้าแถวบ้านสามี เราจะถูกกดดันจากแม่ย่าไหม เพราะตอนนี้เขาก็ว่าเราไม่ทำงาน แต่เราหารายได้ทางขายของออนไลน์ไปด้วย แต่เขาก็ไม่เข้าใจ คิดว่าเรายุบ้านเฉยๆ แม่ย่าไม่เคยเล่นกับหลาน ไม่เคยมาดูดำดูดีหลานเลย คิดแต่เรื่องจะไปทัวร์ ไปเที่ยวอย่างเดียว หลานไม่จับเลย ไม่เห่อไม่ห่วงหลานทั้งที่เป็นหลานคนแรก เราไม่เคยมีปัญหากับเขาเลย ขอเงินก็ให้ อยากไปไหนก็พาไป อยากกินอะไรก็หาให้ เราควรอยู่บ้านแม่ย่าต่อ หรือ กลับบ้านตัวเองดี สามีตามใจเราค่ะ ปรึกษากันมาตลอด สามีรู้เรื่องทุกอย่าง เขาแล้วแต่เรา ถ้าเราจะกลับไปอยู่บ้าน เขาก็จะตามมาอยู่ด้วย แต่เราเสียดายงานและเงินเขา ทุกวันนี้เลยทนเอา เลี้ยงแค่ลูก ไม่สนใจใคร โฟกัสแค่ลูกกับสามีอย่างเดียวค่ะ ถ้าใครมีประสบการณ์แบบเราเอามาแชร์ให้เราฟังได้นะคะ