เรากลุ้มใจ น้อยใจกับเรื่องนี้มากค่ะ ตอนเราคลอดลูกสาวทุกคนเห่อลูกสาวเรามาก ป้าสามีถึงขนาดมารับหลานให้ไปนอนที่บ้านด้วยบ่อยๆ โทรหาเราบ่อยมาก พอสัก 5-6 เดือน ก็เริ่มชอบว่าลูกเราว่าดำบ้างผอมบ้าง เราก็พยายามไม่คิดมากไม่สนใจ แต่พอลูกสาวเราได้ 10 เดือน น้องชายสามีก็ได้ลูกชาย มันเริ่มตรงนี้แหละค่ะ ทุกคนเห่อมาก กลายเป็นลูกสาวเราเป็นหมาหัวเน่าไป เลยค่ะ หลายคนแห่ซื้อของให้ บางคนไม่ได้ซื้อให้ลูกเราเลย แต่ซื้อให้ลูกของน้องชายสามี ซื้อดีกว่าลูกสาวเราเยอะเลยค่ะ แล้วก็ชอบว่าๆลูกเราดื้อ ไม่เหมือนหลานชายเลยนอนอย่างเดียว อ้าว เรานี่ งง เลย เอาเด็กแรกเกิดกับเด็ก 10-11 เดือนมาเปรียบเทียบกันเนี่ยนะ เราก็ช่าง ไม่สนใจ นับแต่นั้นมา อะไรๆก็หลานชายค่ะ หลานสาวคุยด้วยแปปนึงก็ไม่สนใจแล้ว จนกระทั่งถึงวันเกิดลูกสาวเรา ก็มีแต่ครอบครัวสามีค่ะที่เลี้ยงฉลอง แต่ป้าๆน้าอา ย่า สามีไม่มาเลยค่ะ ทั้งๆที่ถ้าที่บ้านมีฉลองอะไรจะมาเสมอ แต่เงียบค่ะไม่มี เฟสบุ๊คก็แค่กดไลค์ค่ะ คำอวยพรสักนิดก็ไม่มี เราน้อยใจ สงสารแทนลูกมากๆ แรกๆเห่อมากแต่ตอนนี้กลายเป็นหมาหัวเน่าไปเลย พอมาเจอก็จะพูดว่า ดื้อ ไม่น่ารักเลย ไม่ให้เค้าอุ้ม ทีตอนเด็กๆยังให้อุ้มให้เล่น ทีตอนนี้ไม่ให้แตะเลย ก็ลูกเราจะไม่ค่อยเล่นกับคนแปลกหน้าค่ะ เพราะพักหลังไม่เจอกันเลยนาน 6-7 เดือนแล้วก็ชอบเปรียบเทียบลูกเรากับลูกน้องชายสามีมากค่ะ ลูกน้องชายสามีขาวอ้วนค่ะ แต่ลูกเราผิวดำเหลืองผอมค่ะ พอลูกเราไม่เล่นด้วยก็จะพูดแบบ สู้หลานชายไม่ได้เลย อย่างงั้นอย่างงี้ เราไม่ได้อืจฉาเด็กนะคะ แต่เรารู้สึกสงสารลูก เรายังคิดเลยค่ะเดี๋ยวดูวันเกิดหลานชายสิ คงมีแต่คนแห่มาร่วมงาน ให้ของขวัญ อวยพรวันเกิดกัน เราคิดมากไปไหมค่ะ บอกสามีบ่นกับสามี สามีก็บอกไม่ต้องไปสนใจแค่แม่เค้ารักลูกเค้าก็พอ แต่เราไม่พอใจเลย น้อยใจมาก ยาวหน่อยนะคะ อยากระบาย สงสารลูก