ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยครับ ทำไมผมกลายเป็นแบบนี้ เป็นมาตั้งแต่หลายเดือนที่แล้วครับ เกือบจะครบปีแล้ว ผมพยายามควบคุมตัวเองมันก็ทำไม่ได้ครับ และเหมือนจะกลายเป็นนิสัยส่วนตัวแล้ว รู้สึกว่าเพื่อนๆผมเริ่มตีตัวออกห่างไปเรื่อยๆ บางทีก็หยิ่งใส่ไม่คุยกับผมด้วยทั้งเพื่อนที่เคยสนิทกันแต่ก่อน อาจจะเป็นเพราะนิสัยของผมด้วยซึ่งผมก็โทษตัวเอง บางทีก็โมโหก็สุดขีด พอเศร้าก็เศร้ามากเหมือนกลายเป็นคน sensitive ไปซะทุกเรื่อง บางครั้งอยู่ดีๆก็ถามกับตัวเองว่าชีวิตเกิดมาเพื่ออะไร มันไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ทุกเรื่อง บางที่ก็คิดแล้วรู้สึกผิดกับผิดหวังกับอดีตที่ตนเองเคยทำ อยู่ในหัวผมไม่ออกไปสักที จนรู้สึกอยากตุย แต่ก็ตุยไม่ได้อีกเพราะมีหลายอย่างที่ต้องทำอีกตั้งเยอะ บางทีก็ร้องไห้มาโดยไม่ได้มีความคิดอะไรเลย ท้อกับชีวิตมากๆ บางวันผมก็แทบไม่ได้แสดงความรู้สึกดีใจอะไรเลยแม้มันจะมีเรื่องดีใจมากๆก็ตาม แล้วอารมณ์มันจะขึ้นๆลงๆแบบนี้แหละครับ มีวิธีแก้ไขได้บ้างไหมครับ