สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าประสบการณ์การป่วยทางกายและทางใจให้ฟังค่ะ ก่อนอื่นเลยปัจจุบันเรายังไม่ได้หายขาดนะคะ แต่ดีขึ้นแล้วค่ะ เราเลยจะมาเล่าให้ฟังเพื่อให้เป็นอุทาหรณ์แก่ทุกคนเพราะว่ามันน่ากลัวมากเลยนะโรคเนี่ย โรคนี้ชื่อว่า anorexia ค่ะ หรือโรคคลั่งผอมนั้นเอง เป็นโรคจิตประเภทที่ว่ากลัวอ้วน กลัวการกินมากๆ (ย้ำว่ามากๆ) ซึ่งเราเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่เป็นโรคนี้ค่ะ ตอนเด็กเราเป็นคนผอมค่ะ ทุกคนเลยบอกให้เรากินเยอะๆแต่หลังจากนั้นไม่นานเราโตขึ้นและตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนคนเริ่มทักว่าอ้วนแล้วนะ อะไรแบบนี้ แต่ตอนนั้นเรายังเด็กมากเลยไม่ได้จริงจังเรื่องลดน้ำหนัก พอนานๆเข้าเริ่มมีคนทักมากขึ้นล้อมากขึ้นแล้วเรารู้สึกเหมือนเป็นตัวตลกของคนอื่น พอถึงช่วงปิดเทอมใหญ่เราไปเที่ยวกับครอบครัวแล้วโดนครอบครัวบอกว่าเราอ้วนเกินไปแล้วนะถ่ายรูปแล้วอ้วนมาก ขาก็แตกลายด้วย เราเลยเริ่มเลย ภารกิจลดน้ำหนัก ตอนนั้นเราหนัก 60 กก.ค่ะ เราอยากให้น้ำหนักเราอยู่ที่ 45 กก. หลังจากนั้นเราก็ออกกำลังกาย คุมอาหาร เราเริ่มจากกระโดดเชือกแต่ภายหลังก็เปลี่ยนเป็นคาดิโอแทน ออกวันละ 20-40 นาที ช่วงแรกก็กินปกติอยู่แต่พอน้ำหนักเริ่มลดแล้ว เราก็ดีใจขั้นสุดเลยเริ่มลดอาหารลงค่ะ ลดลงจนบางวันแทบไม่ก็เลย ขนาดผลไม้ก็พยายามเลี่ยงเพราะกลัวแคลเกิน พอเป็นแบบนั้นร่างกายเราก็เริ่มเปลี่ยนไป ทั้งผอมลง ตาคล้ำ มึนหัว ท้องผูก ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนก็ลดลงค่ะ จนแทบไม่มีเพื่อนเลย เขาบอกว่าเราน่ากลัว น้ำหนักเราลดลงมาจนถึง 45 กก. เรารู้สึกว่ายังไม่พอๆ เลยลดต่อพอถึง 43 กก. แม่เราเริ่มสังเกตว่าเราเปลี่ยนไป เลยให้เรากินเพิ่มขึ้นแต่เราก็ยังกินน้อยอยู่ดี ขนาดนมที่แต่ก่อนกินทุกวันก็ไม่กินอีกเลย พอแม่ให้กินนมเราก็กินแต่ไม่หมดกล่องเหลือประมาณครึ่งหนึ่งไม่ก็ ¾ กล่อง เราออกกำลังกายหนักขึ้นๆ จนสภาพจิตใจเราเริ่มแย่ เราเกลียดตัวเองมาก เรากลัวการกิน กลัวการไม่ออกกำลังกาย จนสุดท้ายก็ต้องไปหาหมอค่ะเพราะแม่พาไป โดนจับแอดมิดเลย ช่วงนั้นก็มีหมอจิตเวชเด็กและหมอโภชนาการมารักษา นอนรพ.ไปเลยเกือบ 2 เดือน เราก็พยายามทำความเข้าใจกับชีวิตมากขึ้น เราเคยมีความรู้สึกอยากตาย อยากหลับไปแบบไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย อาการของเรามี ความดันโลหิตต่ำค่ะ ต่ำมาก น้ำตาลในเลือดต่ำเหมือนคนใกล้ตาย ออกซิเจนในเลือดต่ำเหมือนกันค่ะ ค่าเม็ดเลือดขาวก็ต่ำ เกลือแร่ก็ต่ำ ต่ำไปหมดทุกอย่าง เรากลัวการเจอผู้คนเจอการเข้าร่วมสังคม กลัวการมีชีวิตอยู่ กลัวการกิน กลัวจะทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ชีวิตแทบพังเลย ขอเล่าเท่านี้ก่อนนะคะ เพราะชีวิตเราช่วงนั้นมันน่ากลัวจรไม่อยากคิดถึงเลย ขอเตือนทุกคนไว้เลยนะคะว่าห้ามทำตามเรา
ประสบการณ์การป่วยทางใจและกาย (Eating Disorder) ที่โหดร้าย