คือเรามีปัญหาค่ะ เรารู้สึกว่าเราเป็น Binge Eating Disorder เป็นอาการที่จะกินเยอะมากกกกก เราจะชอบกินเป็นอาหารที่แป้งเยอะๆ เช่น โดนัท ขนมปังเนย ลูกชิ้นปิ้ง บางทีก็อึ้งมากๆ ว่ากินไปเยอะขนาดนั้นได้ยังไง นอกจากนั้นเรายังชอบกินอาหารผัดๆ แบบพวกหมูผัดซอส ถ้าวันไหนเผลอได้กินซักจานนึง สวิตช์กินแหลกจะเปิดค่ะ กินเสร็จเราจะซัดลูกชิ้นปิ้ง ขนมปังต่อ เหมือนพอเรากินเสร็จร่างกายมันจะพาเดินไปหาของกินเลยค่ะ  บางวันก็อุ่นข้าวโอ๊ตกินดึกๆ จะยิ่งกินหนักถ้าอยู่คนเดียว เครียดมากเลย เปลืองเงินมากๆ ด้วย

จริงๆ แล้วเราก็พอจะรู้นะคะว่าสาเหตุมันมาจากอะไร เราเคยลดน้ำหนักอยู่ช่วงนึง เนื่องจากตอนเด็กๆ เรามักจะถูกพี่สาวเรียกว่า อ้วน อ้วน อ้วน เราก็เลยเก็บมาเสียใจตลอด พ่อกับแม่ก็ไม่เคยห้ามพี่ว่าไม่ให้พูดแบบนั้น บางคนอาจจะบอกว่าเรื่องแค่นี้เก็บมาคิดทำไม แล้วแต่คนนะคะ T_T สำหรับบางคนมันอาจจะเป็นปมสำหรับเค้าไปตลอดชีวิตเลยนะ ทีนี้ช่วงปีที่แล้วเราก็เริ่มวิ่งค่ะ แล้วก็คุมอาหาร กินประมาณวันละ 1300 kcal จากที่สูง 160 ซ.ม. หนัก 49 ก.ก. ก็ลดไปเยอะเลยค่ะ เหลือ 41 ก.ก. คือทุกคนทักว่าผอมเลย เราวิ่งวันละ 8 ก.ม. เลยค่ะ กลับบ้านก็มาเปิดคลิปยูทูปต่ออีก คือยอมรับว่าตอนนั้นผอมมาก

หลังจากนั้นเราก็ยังคงวิ่งปกติ คุมอาหารเหมือนเดิม ทั้งคลีน ทั้งจืด ขนมไม่แตะเป็นปีเลยค่ะ แต่หลังจากนั้นซักพักเราเริ่มรู้สึกว่าเรามีอาหารโหย เริ่มกินเยอะขึ้น น้ำหนักขึ้นมาเป็น 45 ก.ก.ในใจคิด เห้ย ไม่เอาดิ อุตส่าห์ลดได้ ก็ออกกำลังหนักไปอีก จากวิ่งวันละ 8 ก.ม. เลยเพิ่มแอโรบิกอีก 45 นาที แต่ว่าก็กินเพิ่มขึ้นเป็น 1500 kcal ตอนนั้นเราคิดว่าเราหาข้อมูลค่อนข้างเยอะนะจากในพันทิป วิธีลดน้ำหนักที่ถูกต้อง บลาๆ เราคิดว่าเราต้องไม่กลับไปอ้วนอีก เราคิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าวันหนึ่งเราจะเป็น Eating Disorder แต่นั่นแหละเราตึงเกินไป ทั้งๆ ที่น่าจะรู้ว่าตัวเองเป็นคนชอบกิน ทำให้ร่างกายแสดงผลกลับมาอย่างนี้ เรากินเยอะ กินอาหารแย่ ไม่ได้ออกกำลังกายเลย เพราะเรียนหนักมาก ตอนนี้น้ำหนักมันพุ่งมา 50 กว่าๆ หลังจากนั้นเราไม่ก็กล้าชั่งน้ำหนักอีกเลย ตอนนี้เราขอแค่ให้หายจากอาการแบบนี้ก็พอค่ะ ไม่ได้ต้องการจะกลับไป skinny อีก

เราเคยปรึกษาเม่ เราคิดว่าแม่อาจจะพอเข้าใจ แล้วช่วยเราคิดหาทางออก ส่งข้อมูลไปให้ท่านอ่านด้วย ท่านบอกเราไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย เราชอบคิดไปเองว่าเป็นนู่นเป็นนี่ ทั้งๆ ที่จริงเราไม่ได้เป็น เราก็บอกไม่ใช่นะ เราพยายามแล้ว มันไม่หาย มันไม่หยุดกิน แม่ก็บอกว่าแค่หยุดกินจะยากตรงไหน เราก็เลยไม่ได้พูดกับท่านต่อ เพราะคิดว่าท่านคงไม่เข้าใจจริงๆ เราเคยหาข้อมูลในพันทิปเหมือนกันว่ามีแผนกที่ปรึกษาโรคจิตในวัยรุ่น แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดีค่ะ มีคนเคยไปรักษา Eating Disorder ที่โรงพยาบาลรัฐฯ ในกทม.ที่ไหนบ้างมั้ยคะ คงต้องไปคนเดียวด้วยค่ะ T_T มีใครเป็นอาการนี้อยู่ หรือเคยเป็น หรือมีคำแนะนำ รบกวนแบ่งปันข้อมูลหน่อยนะคะ มีวิธีบำบัดตัวเองหรือมีที่ไหนรับปรึกษามั้ยคะ อยากหายจากอาการนี้ซักที ขออภัยถ้ากระทู้ยาวนะคะ พิมพ์ในโทรศัพท์ กลัวอ่านยากจัง ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าที่เข้ามาตอบนะคะ