แฟนเก่าตามหัวข้อในกระทู้นี้ที่ผมจะสื่อถึงและหมายความว่า ต้องเป็นแฟนเก่าที่เรารู้สึกรักมากๆ
เป็นแฟนเก่าที่สุดของเรา  เป็นคนที่มีความทรงจำร่วมกันเยอะ
ถึงแม้ว่าตัวเรากับเขาจะเลิกกันไปนานหลายปีและมันก็นานขึ้นหลายปีทุกวันทุกเวลา
มันก็ยังหยุดคิดถึงเขาไม่ได้นะ  แต่ก็ไม่ได้จะกลับไปคบอะไรหรอก
เพราะต่างฝ่ายก็ต่าง มีแฟนใหม่กันแล้ว

มันมีช่วงนึงที่ผมกลับไปคุยกับแฟนเก่า  เพราะความคิดถึงเลย อยากจะคุยกันแค่นั้นไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่กลับไปคบกันต่อ
เค้ากับผมต่างฝ่ายต่างตกใจครับ  เพราะดันมีอะไรที่เหมือนกันมาก

เค้าบอกว่าช่วงแรกปรับตัวไม่ได้เลยที่เลิกกันแต่พอเวลานานเข้าเค้าก็เริ่มเข้มแข็งขึ้น
เค้าบอกว่าช่วงที่เค้ามีแฟนใหม่มันก็มีบางความทรงจำที่ยังมีกับเราอยู่  ไม่ว่าจะทำอะไรกินข้าว ใช้ชีวิตประจำวัน บางทีก็เผลอตัวคิดถึงความทรงจำของเรา เช่นเดียวกับผมก็คิดเช่นนี้

แฟนเก่าผมคนนี้ผมบอกได้เลยนะครับว่าเป็นคนเดียวในชีวิตที่ผม ทุ่มเทชีวิตให้เยอะที่สุด มากกว่าแฟนเก่าคนอื่นไม่ได้จริงจังขนาดนี้

และเหตุผลที่ผมเลิกกับแฟนเก่าคนนี้  เพราะวัยนั้นเราคบกันเป็นวัยเรียนและเด็กมากๆครับถ้าเทียบกับความคิดตอนนั้นและตอนนี้ ยังใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลยังมีความหึงหวงกันมาก ในรูปแบบความรักเด็กๆ

แต่ด้วยความที่ต่างฝ่ายต่างโตแล้วกลับมาคุยกันมันทำให้ความรู้สึกมันดีขึ้นมากกว่าเดิมเลยครับมันรู้สึกว่ามันไม่เหมือนตอนเด็กที่เราคุยกัน

แต่ทางฝ่ายผู้หญิงแฟนเก่าผมคนนี้ก็ดูเป็นคนหาแฟนไม่ยากนะเพราะว่าเธอสวยน่ารักด้วย  ก็เปลี่ยนแฟนมาแล้วหลายคน
ส่วนผมก็มีคนคุยใหม่ ต่างคนต่างอยู่

กระทู้นี่แค่จะมาพูดคุยนะครับ  เพราะว่าอยู่ๆ ก็ความคิดนี้ขึ้นมาในหัวครับ
พอแฟนเก่าคนนี้เป็นสมัยที่อยู่โรงเรียนเลยครับมันเลยทำให้ความทรงจำเยอะมาก