คือเป็นลูกของภรรยาคนที่สองของพ่อซึ่งด่อก็ยังอยู่บ้านและยังรักภรรยาคนแรกอยู่ แต่วันเสาร์พ่อก็จะมาหาเรากับแม่ ซึ่งภรรยาคนแรกของพ่อรู้เรื่องทุกอย่าง ตอนเราเด็กๆเราก็ไปนอนบ้านพ่อบ่อยๆและพ่อก็ให้เราเรียกภรรยาคนแรกของพ่อเป็นเรื่องปกติว่าแม่ แล้วภรรยาคนแรกของพ่อก็แซวเราตอนเด็กๆว่าให้มาอยู่ด้วยกัน เรารู้สึกว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันไม่ใช่เรื่องปกติแต่เราก็ไมไ่ด้คิดอะไรจนโตถึงตอนนี้ ซึ่งตอนนี้เราอยู่มัธยมต้น และครอบครัวฝั่งพ่อคนนึงของเราก็เรียนโรงเรียนเดียวกันและอยู่สูงกว่าหนึ่งชั้น เราไม่เคยคุยกันเลยตั้งแต่เด็กจนโต เราเป็นคนเงียบๆมาตั้งนานอยู่แล้วเราเลยไม่ได้คิดอะไรมาก พ่อก็บอกให้เราไปคุยกับพี่เขาบ้าง แต่เราก็ไม่กล้าเพราะเราไม่ใช่ลูกของภรรยาคนแรกหนิคนฝั่งนั้นจะมองเรายังไง เราเลยตัดสินใจติดตามไอจีของพี่เขาไป แต่พี่เขาส่องสตอรี่นึงก่อนแต่ไม่ได้ติดตามกลับ ซึ่งเรารู่สึกแย่ ปกติก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้วค่ะ จุดตรงนี้เลยทำให้เราคิดไปถึงอนาคต ว่าถ้าย่าหรือพ่อราเสีย เราจะได้อะไรบ้างมั้ย เราจะได้คุยกับครอบครัวฝั่งพ่อรึป่าว แต่ถ้าให้พูดถึงการคุย ครั้งนึงตอนเราม.1พ่อพาเรากับลูกสาวและลูกชายของภรรยาคนแรกมากินหมูกระทะด้วยกัน พี่เขาดูเฟรนลี่มากเลย เหมือนไม่มีอะไร แล้วตอนนี้พ่อเราก็ชวนไปกินหมูกระทะอีกร้านพี่ก็บอกให้เราไปด้วยกัน บอกผ่านพ่อนะคะ เราก็ไมไ่ด้ตอบอะไรไป กระทู้นี้อาจเขียนแปลกๆคือเราพึ่งมัธยมต้นค่ะไม่มีโอกาสได้เขียนอะไรแบบนี้เลยยกเว้นปัญหาในชีวิต สิ่งที่กระทู้นี้เราจะถามคือ เราต้องทำยังไงในอนาคตดีคะเรารู้สึกไม่สบายใจเวลานึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา



(พ่อเราเป็นคนใจดีนะคะ เราอยากได้อะไรก็ได้หมดเลย)