ก่อนหน้านี้ที่บ้านมีปัญหาการเงิน เพราะพ่อเอาบ้านไปจำนองเพื่อนำเงินไปลงทุนอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเงินจ่ายคืน ตอนนี้เป็นหนี้ประมาณ 500,000 บาท ที่บ้านมีเงินพอจ่ายแต่ดอกเบี้ย แต่ไม่ได้ลดต้นเลย และยังมีหนี้อื่น ๆ อีกพอสมควร
วิธีแก้ปัญหาของที่บ้านคือให้พ่อกับแม่กู้ร่วมกันเพื่อปลดหนี้บ้านก่อน แต่ทำเรื่องไม่ผ่าน เพราะพ่อติดเครดิตบูโร แล้วแม่ก็ไม่สามารถกู้คนเดียวได้ เนื่องจากรายได้ประมาณ 13,000-15,000 บาท
ตอนนี้แม่เลยจะเอาชื่อพี่ไปกู้แทน เพราะพี่มีรายได้ประมาณ 28,000 บาท ซึ่งน่าจะกู้ได้ แต่ปัญหาคือพี่มีหนี้รถยนต์และหนี้ กยศ. อยู่แล้ว เลยไม่อยากสร้างภาระเพิ่ม ถึงพ่อแม่จะบอกว่า "แค่ใช้ชื่อ" แต่ก็คิดไกลกว่านั้น (ไม่ได้แช่งพ่อแม่ตัวเองนะ) ถ้าสมมุติพ่อหรือแม่เสียไป หนี้ทั้งหมดก็ยังอยู่ที่ชื่อพี่อยู่ดี และสุดท้ายพี่ต้องเป็นคนรับผิดชอบ พี่อายุแค่ 25 ยังมีอนาคตอีกยาวไกล ถ้ามีหนี้ก้อนนี้มันจะเป็นภาระหนักและกระทบต่อการเติบโตในอนาคต
พี่เลยเตือนผมว่า ถ้ามีเขาโทรมาเรื่องนี้ให้ปฏิเสธไป ตอนนี้ผมอายุ 21 กำลังเรียนและทำงานไปด้วย มีภาระค่าเทอม ค่าหอ และยังผ่อนผันทหาร เงินเดือนก็แค่ 14,000 บาท จะเอาอะไรไปกู้ได้?
ผมกับพี่เลยคิดกันว่า ถ้าไม่มีทางเลือกจริง ๆ ก็คงต้องปล่อยให้เขายึดบ้านไป เพราะบ้านก็เก่ามากแล้ว น้ำท่วมทุกปี ที่ดินก็เป็นที่ตาบอด ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ เข้าใจนะว่ามันเป็นทรัพย์สินที่มีค่าสำหรับครอบครัว แต่ลองคิดดูว่า ถ้าเขายึดไป เราก็ไปเช่าบ้านอยู่สัก 5-6 ปี รอให้ผมมีเงินเยอะกว่านี้หน่อย แล้วค่อยกู้ซื้อบ้านใหม่ ไม่ต้องหลังใหญ่มากก็ได้ เพราะที่บ้านอยู่กันแค่ 3-4 คน ส่วนตัวผมก็อยากอยู่กรุงเทพฯ เช่าหอไปก่อน พี่เองก็มีแฟนที่คบกันมานาน อนาคตก็อาจจะไปอยู่บ้านแฟน
หลัก ๆ คือ หนี้ที่พ่อทำไว้มันไม่ใช่ของเรา และเรายังมีอนาคตอีกไกล พ่อเองก็เคยพูดว่า "หนี้เขา เขาจะใช้เอง" แต่แม่ก็อยากช่วยพ่อ ซึ่งถ้าพ่อแม่กู้ในชื่อตัวเองก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่การเอาชื่อลูกไปกู้มันไม่ได้
เรารู้ดีว่าการมีหนี้สินเป็นยังไง ผมกับพี่ส่งตัวเองเรียนมาตลอด หาทางดิ้นรนด้วยตัวเองเสมอ แน่นอนว่าพ่อแม่ก็ดูแลเราหลายอย่าง แต่บางเรื่องมันเกินไปจริง ๆ อาจจะดูเหมือนเราเห็นแก่ตัว แต่ต้องมองให้กว้างกว่านั้น เราทั้งคู่ยังมีชีวิตที่ต้องไปต่อ และยังมีน้องคนเล็กที่เพิ่งขึ้น ม.ต้น ซึ่งต้องดูแลอีก
เรารักพ่อแม่ แต่เราก็ต้องรักตัวเองเหมือนกัน
ตอนนี้บ้านกำลังจะถูกยึด...ทำแบบนี้ถือว่าถูกใช่ไหม
ก่อนหน้านี้ที่บ้านมีปัญหาการเงิน เพราะพ่อเอาบ้านไปจำนองเพื่อนำเงินไปลงทุนอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเงินจ่ายคืน ตอนนี้เป็นหนี้ประมาณ 500,000 บาท ที่บ้านมีเงินพอจ่ายแต่ดอกเบี้ย แต่ไม่ได้ลดต้นเลย และยังมีหนี้อื่น ๆ อีกพอสมควร
วิธีแก้ปัญหาของที่บ้านคือให้พ่อกับแม่กู้ร่วมกันเพื่อปลดหนี้บ้านก่อน แต่ทำเรื่องไม่ผ่าน เพราะพ่อติดเครดิตบูโร แล้วแม่ก็ไม่สามารถกู้คนเดียวได้ เนื่องจากรายได้ประมาณ 13,000-15,000 บาท
ตอนนี้แม่เลยจะเอาชื่อพี่ไปกู้แทน เพราะพี่มีรายได้ประมาณ 28,000 บาท ซึ่งน่าจะกู้ได้ แต่ปัญหาคือพี่มีหนี้รถยนต์และหนี้ กยศ. อยู่แล้ว เลยไม่อยากสร้างภาระเพิ่ม ถึงพ่อแม่จะบอกว่า "แค่ใช้ชื่อ" แต่ก็คิดไกลกว่านั้น (ไม่ได้แช่งพ่อแม่ตัวเองนะ) ถ้าสมมุติพ่อหรือแม่เสียไป หนี้ทั้งหมดก็ยังอยู่ที่ชื่อพี่อยู่ดี และสุดท้ายพี่ต้องเป็นคนรับผิดชอบ พี่อายุแค่ 25 ยังมีอนาคตอีกยาวไกล ถ้ามีหนี้ก้อนนี้มันจะเป็นภาระหนักและกระทบต่อการเติบโตในอนาคต
พี่เลยเตือนผมว่า ถ้ามีเขาโทรมาเรื่องนี้ให้ปฏิเสธไป ตอนนี้ผมอายุ 21 กำลังเรียนและทำงานไปด้วย มีภาระค่าเทอม ค่าหอ และยังผ่อนผันทหาร เงินเดือนก็แค่ 14,000 บาท จะเอาอะไรไปกู้ได้?
ผมกับพี่เลยคิดกันว่า ถ้าไม่มีทางเลือกจริง ๆ ก็คงต้องปล่อยให้เขายึดบ้านไป เพราะบ้านก็เก่ามากแล้ว น้ำท่วมทุกปี ที่ดินก็เป็นที่ตาบอด ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ เข้าใจนะว่ามันเป็นทรัพย์สินที่มีค่าสำหรับครอบครัว แต่ลองคิดดูว่า ถ้าเขายึดไป เราก็ไปเช่าบ้านอยู่สัก 5-6 ปี รอให้ผมมีเงินเยอะกว่านี้หน่อย แล้วค่อยกู้ซื้อบ้านใหม่ ไม่ต้องหลังใหญ่มากก็ได้ เพราะที่บ้านอยู่กันแค่ 3-4 คน ส่วนตัวผมก็อยากอยู่กรุงเทพฯ เช่าหอไปก่อน พี่เองก็มีแฟนที่คบกันมานาน อนาคตก็อาจจะไปอยู่บ้านแฟน
หลัก ๆ คือ หนี้ที่พ่อทำไว้มันไม่ใช่ของเรา และเรายังมีอนาคตอีกไกล พ่อเองก็เคยพูดว่า "หนี้เขา เขาจะใช้เอง" แต่แม่ก็อยากช่วยพ่อ ซึ่งถ้าพ่อแม่กู้ในชื่อตัวเองก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่การเอาชื่อลูกไปกู้มันไม่ได้
เรารู้ดีว่าการมีหนี้สินเป็นยังไง ผมกับพี่ส่งตัวเองเรียนมาตลอด หาทางดิ้นรนด้วยตัวเองเสมอ แน่นอนว่าพ่อแม่ก็ดูแลเราหลายอย่าง แต่บางเรื่องมันเกินไปจริง ๆ อาจจะดูเหมือนเราเห็นแก่ตัว แต่ต้องมองให้กว้างกว่านั้น เราทั้งคู่ยังมีชีวิตที่ต้องไปต่อ และยังมีน้องคนเล็กที่เพิ่งขึ้น ม.ต้น ซึ่งต้องดูแลอีก
เรารักพ่อแม่ แต่เราก็ต้องรักตัวเองเหมือนกัน