"บรรพชิตไม่พึงเสพ คือ...
กามสุขัลลิกา  และอัตตกิลมถา

กามสุขัลลิกา เป็นส่วนแห่งความรัก
อัตตกิลมถา เป็นส่วนแห่งความชัง  
ผู้บำเพ็ญตบะธรรมทั้งหลาย โดยอยู่...
ซึ่งส่วนทั้งสองนี้ ชื่อว่า...ยังไม่เข้าทางกลาง

ความดีใจ  ก็เป็นราคะ
ความเสียใจ  ก็เป็นโทสะ
ความไม่รู้เท่าในราคะ โทสะ ทั้งสองนี้
เป็นโมหะ
พระองค์มาดำเนินทางกลาง ทำจิตอยู่...
ภายใต้ร่มโพธิพฤกษ์
ได้ญาณ ๒ ในสองยามเบื้องต้นในราตรี
ได้ญาณที่ ๓ กล่าวคืออาสวักขยญาณ
ในยามใกล้รุ่ง จึงได้ถูกทางกลางอันแท้จริง

พ้นจากสมมติโคตร สมมติชาติ สมมติวาส สมมติวงศ์ และสมมติประเพณี  ถึงความเป็น อริยโคตร อริยชาติ อริยวาส อริยวงศ์  และอริยประเพณี

ส่วนเราผู้ปฏิบัติ...
เมื่อยังมีดีใจ เสียใจ ในการบำเพ็ญบุญกุศล อยู่...ก็ตกอยู่ในโลกธรรม
จึงเป็นผู้หวั่นไหว เพราะความดีใจ เสียใจ
นั่นแหละ ชื่อว่า...ความหวั่นไหว

เครื่องแก้ ก็มีมรรค ๘  แก้โลกธรรม ๘
ผู้มีใจพ้นจากส่วนทั้ง ๒ (ความรัก ความชัง) แล้ว ก็ไม่หวั่นไหว หมดธุลี
เกษมจากโยคะ ไม่มาก่อธาตุของโลกอีกแล."

หลวงปู่มั่น ภูริทัตตเถร