ตัวดิฉันมีสภาวะธรรมนึง ทำให้เข้าใจว่า ความคิดอกุศล หรือมารทางความคิดมันแทรกเข้ามาตอนที่เราเผลอสติ และติดกับความเพลินนั้น ในขณะนั้นดิฉันเห็นความคิด ฉายภาพมโนของดิฉันทำในสิ่งที่ไม่ดีตรงหน้า และดิฉันก็ไปเห็นภาพดิฉันทำสิ่งนั้นอยู่ เหมือนมองเห็นในกระจกเลย และตอนนั้นในใจคิดว่า เราจะทำตามนั้นดีไหม สติมันดับไปเลยไม่แน่ใจว่าได้ทำสิ่งนั้นตามที่ภาพฉายให้ดูไหม  สติมันดับไปชั่วขณะ เลยไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป มันเร็วมากในขณะที่มันเกิดภาพ มันเหมือนภาพสโลช้าๆให้เราเห็น  ให้เราได้มีการกระทำลงไป พอสติความรู้ตัวตัดไป มารู้ตัวอีกทีนึงก็ไม่แน่ใจว่าทำตามมโนภาพนั้นไปจริงๆหรือเปล่า เลยอยากทราบว่าสภาวะนี้ เรียกว่าอะไร พอนึกขึ้นได้ถ้าเราทำตามความคิดนั้นจริงๆ รู้สึกอับอายมากๆแต่ไม่รู้ตัวว่า ได้ทำลงไปจริงๆหรือเปล่า เพราะมันเร็วมาก แล้วจะแก้ความวิตกกังวลนี้อย่างไรคะ เพราะไม่แน่ใจว่าทำลงไปจริงๆหรือเปล่า คือสติความระลึกรู้ตัวมันดับไป เลยเกิดความสงสัยที่เกิดขึ้น เลยเข้าใจถึงความรู้สึกของนางปฏาจาราเลยที่แก้ผ้าไม่รู้ตัวเข้ามาที่วัดพระเชตวัน  พอมารู้ตัวอีกทีก็ได้ฟังพระสัทธัมของพระพุทธเจ้า  ทำให้ดิฉันรู้ว่าการขาดสตินั้นเป็นอย่างไร การไม่รู้ตัวเป็นอย่างไร แต่ที่กังวลคือ ดิฉันได้ทำไปตามความคิดที่ภาพมโนฉายให้เห็นหรือเปล่า เลยรู้สึกไม่สบายใจเลยค่ะ และไม่แน่ใจว่าได้ทำอะไรลงไปจริงๆหรือเปล่า จะแก้ความขัดข้องในใจของความสงสัย ไม่แน่ใจ ความไม่รู้นี้อย่างไรดีคะ ขอบคุณค่ะ