สวัสดีค่ะหนูเป็นเด็กคนนึงกำลังจะเรียนจบในปีหน้า  จะกล่าวได้ว่าหนูอาจจะเป็นเด็กคนนึงที่อยู่ชนบทชนบทจริงๆค่ะ ถูกเลี้ยงมาอย่างประคับประคองจากครอบครัว (อาจเรียกได้ว่า ไข่ในหิน) ตั้งแต่เด็กจนโตจนถึงตอนนี้ถึงแม้จะเรียนมหาลัยต่างจังหวัดหนูไม่เคยกลับบ้านเองโดยรถประจำทางคนเดียว ที่บ้านไปรับส่งตลอด ย้ำว่าทุกครั้งและทุกรอบ ร้านเหล้าเคยไป 1 ครั้งในชีวิต555 รู้สึกว่าไม่ตอบโจทย์ คือหนูอาจจะแบบว่าเป็นเด็กเชื่อฟังที่บ้าน ถ้าที่บ้านสั่งว่าไม่ทำหนูก็ไม่ทำ แต่ทั้งสิ้นหนูจะคำนวณด้วยเหตุและผลที่ตามมาของการกระทำนั้น แต่ทุกสิ่งที่พ่อแม่ห้ามหนูได้วิเคราะห์แล้วว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับตัวหนูเอง ครอบครัวคือที่หนึ่ง หนูก็เลย (สำหรับหนูนะคะหนูคิดว่า) หนูอาจจะอ่อนต่อโลกรึป่าว รึหนูคิดไปเอง หนูเป็นคนที่ขี้ร้องไห้ และ คิดมาก เวลามีเรื่องอะไรมากระทบจิตใจอะไรนิดหน่อยจะเฟล และอีกอย่างนิสัยที่ไม่ดีคือ หนูชอบเอาแต่ใจตัวเอง นิสัยนี้ถึงจะรู้แต่แก้ยากมากค่ะ ตอนนี้ยังโสดไม่คุยกับใครไม่มีแฟนมุ่งแต่กับอนาคต เดียวพอเรียนจบเดาตัวเองเลยว่ามุ่งแต่กับการทำงาน555 อีกเรื่องนึงหนูเป็นคนที่แบ่งเวลาไม่ได้ คือ หมายถึง นาฬิกาชีวิตของหนูตอนนี้คือ เรียน ครอบครัว เพื่อน แต่พอสมมุตินะคะว่ามีแฟนเข้ามา ละหนูจะแบ่งเวลาไม่ถูกเพราะเหมือนเวลาทั้งหมดมันถูกล็อคไว้เป๊ะๆ ถ้ามีใครเข้ามาอีกมันต้องแบ่งเวลาให้เขาอีก คือเวลาชีวิตตอนนี้มันลงล็อคมันโอเค คนอื่นคิดแบบนี้ไหมอะหนูคิดแบบนี้อะแปลกไหม   ทำไงดีคะ อยากจะทราบว่าหนูที่เป็นหนูในตอนนี้มีสิ่งไหนที่ควรจะปรับให้ดีขึ้นไหมคะ และในฐานะที่หนูจะเป็นบัณฑิตในปีหน้ามีสิ่งไหนที่พี่ๆเห็นว่าควรปรับแก้ ในฐานะมุมมองของหัวหน้างานที่จะมีลูกน้องที่ลักษณะนิสัยแบบนี้ไปสมัครทำงาน รึพ่อแม่ที่เลี้ยงลูกอยู่แล้ว แนะนำหนูได้นะคะเพราะคำแนะนำของพี่ๆท่านๆพ่อๆแม่ๆคือแรงผลักดันที่จะพาหนูไปข้างหน้าซึ่งข้างหน้านี้หนูไม่แน่ใจว่าหนูจะต้องเจออะไรบ้างขอพี่ๆจงช่วยแนะนำเด็กคนนี้ที่จะโตไปเป็นผู้ใหญ่อย่างมีคุณภาพและมีศีลธรรม


ปิดเทอมเหงาๆ วันนี้ไม่อ่านหนังสือค่ะ ขี้เกียจ พัก1วัน