สวัสดีครับนี่อาจจะเป็นบทความธรรมดาๆเรื่องนึงของชีวิตคนคนนึงที่ชื่อว่า“ก๊อต“ใช่ครับก๊อตคือผมเองแต่…..จะธรรมดายังไงไปดูกัน

 

 คำถามเกิดขึ้นมากมายท่ามกลางสังคมที่มีแต่อะไรเดิมๆไปวันๆ 

เรากำลังทำอะไรกันแน่? 

ชีวิตควรจะเดินออกไปในแบบไหนกันแน่?

แน่นอนครับว่าไม่ใช่ทุกคนที่มีคำถามแบบนี้ ก๊อตเป็นแค่เด็กปี1คนนึงที่ชอบตั้งคำถามกับตัวเองว่าสิ่งที่ทำอยู่ในปัจจุบันน่ะมันถูกแล้วงั้นหรอ แน่นอนครับแทบจะไม่มีคำตอบให้กับสิ่งนั้นเลย ทุกคำถามที่ถามตัวเอง เอาจริงๆ ผมก็ได้แค่หาคำตอบที่โลกสวยมาตอบคำถามเหล่านั้นของตัวเองมากกว่าทั้งที่รู้อยู่แก่ใจด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ตอบไปมันไม่ใช่คำตอบที่เราจะสามารถทำมันได้นั้นแหละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้

  เรากำลังทำอะไรกันแน่?

คำถามยอดฮิตเลยแหละที่เด้งขึ้นมาในหัวผมตลอดเวลา ผมเป็นเด็กปี1ที่เรียน คณะนิเทศศาสตร์ ในมหาลัยสักที่แหละ ผมถามตัวเองประจำเลยนะว่าผมจบไปจะไปทำอะไรคิดว่า หลายคนที่อ่านมาขนาดนี้คงเคยถามตัวเองบ้างแหละในบางครั้ง ผมก็หนึ่งในนั้นผมคอยถามตัวเองว่าจบไปจะทำอะไรจะไปต่อยอดมันในแบบไหน แน่นอนผมไม่ได้มีความชอบส่วนตัวกับเรื่องพวกนี้ ผมชอบดนตรี ชอบมากรักเลยแหละ ผมแค่คิดว่าการที่เราเรียนไปเฉยๆจบๆไปค่อยตามหาสิ่งที่ต้องการจริงๆ พูดอ่ะมันดูง่าย แต่ถ้าจบไปสิ่งที่ต้องตามมาคือเราต้องดิ้น ดิ้นเพื่อมีกินมีใช้เลี้ยงตัวเองไปวันๆ ดิ้นเพื่อฝันตัวเองด้วยก็อีกส่วน เอาจริงแค่คิดมันก็ยากแล้ว ผมล่ะโคตรรู้สึกแย่เลยที่เวลาคิดทีไรก็ท้อกับมัน ได้แต่ถามตัวเองตลอดว่าความสำเร็จของฝันเรานี่ มันต้องเริ่มจากตรงไหนวะ5555ลำบากชิบ

โลกนี้นะไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อให้เรามองมันในแบบที่เป็นเลยครับ เรื่องฝันเรื่องอนาคต ผมรู้สึกว่า “โลกนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้เราหามุมมองที่แท้จริงของมันด้วยตัวเองและค้นพบมุมมองของตัวเองในตัวมัน”

งงน่ะสิ่55555 ลองย้อนอ่านสัก4-5รอบละกัน

เอาจริงผมยังไม่ประสบความสำเร็จหรอกแต่เชื่อแหละว่าต้องดิ้นเพื่อมันและอย่างที่ว่าคงต้องหามุมมองของตัวเองในโลกใบนี้ให้เจอ5555 คงจะทำได้นะ

   ชีวิตควรจะเดินออกไปในแบบไหนกันแน่?

นั้นน่ะสิ่ครับชีวิตของเรามีทางเดินของมันทุกช่วงเวลาแต่เราจะเลือกแบบไหนล่ะ งงใช่มั้ยล่ะ5555

บางครั้งชีวิตเราก็รู้สึกแค่ว่าทำสิ่งที่เคยทำไปวันๆ

ใช่ครับคนที่ทำแบบนันแล้วมีความสุขกับมัน นั้นคือคนที่รู้แล้วว่าชีวิตเขาจะไปในแบบไหน แต่กลับกับเป็นผมอ่ะนะ ถ้าสิ่งที่กำลังทำอยู่ทุกวันมันไม่ใช่ทางเดินที่แท้จริงล่ะ? เราจะแก้มันยังไงเอาจริงมั้ยครับ ผมไม่รู้? ไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำไปว่าจะเดินไปยังไง รู้แค่เรียนไปไม่ติดเอฟก็โอเค ใช่ครับแค่นี้เลย ทางเดินของชีวิตแทบจะไม่รู้ว่ามีทางแบบไหนบ้าง มีกี่ทางให้เลือก แค่รู้สึกว่าตอนนี้ไม่ได้เดินมาถูกทาง แล้วถามว่ารู้ได้ไงอ่ะหรอ ก็เพราะว่าตัวเองน่ะรัสึกว่า สิ่งที่ทำมันทำไปแบบที่ไม่ได้มีจุดหมายที่จะทำให้ผมรู้สึกดีไงล่ะ ผมแค่รู้กับตัวเองเล็กๆว่า ชีวิตที่เลือกถูกทางต้องไม่ใช่แบบนี้ ทุกส่วนในทุกวันแทบจะหาคำตเบไม่ได้ว่าจะทำยังไงแก้มันยังไง 

เห้อ…อ่านมาอาจจะดูเสียเวลาน่ะสิ่ครับกับหัวข้อนี้

แต่เอาจริงๆ “คำว่าเส้นทางของชีวิตครับไม่ได้มีจุดหมายที่มันตายตัวหรอก แค่อยากจะบอกไว้ว่าการเดินทางของชีวิตมีจุดสิ้นสุดได้เพียงอย่างเดียวคือตอนเราตายเท่าไหร่แหละเป้าหมายของเราจะเปลี่ยนไปเมื่อเราไปถึงจุดหมายแรก” 55555เอาเถอะครับผมยังไม่ถึงสักจุดหมายหรอกแต่หวังไว้นะ ว่าคุณที่อ่านเนี่ยคงถึงสักที่แล้ว ไว้ก็ขอให้จุดหมายต่อไปเจอเส้นทางที่ใช่แล้วไปให้ถูกนะครับ

       ”ชีวิตของเราถูกสร้างมาเพื่อคำถาม ในขณะนั้น คำถามนั้นแหละที่ถูกสร้างมาเพื่อสะท้อนการเดินทางของชีวิตเรา“

 

                                                 ก๊อต ปรเมศร์ -