รู้ว่ารู้อะไขณะนั้น-รู้ว่าจิตไปรู้กับสติปัฐฐานใด กาย เวทนา จิต  ธรรม
รู้ว่ารู้นั้นมีตัวตนในการรู้หรือไม่-รู้ความเป็นอนัตตาของจิต
   ผลที่ได้จากการรู้2อย่าง -สมาธิ3  สุญญต อนิมิตต อัปปณิหิตต สมาธิ
  
     รู้ว่ารู้ จึงเป็นรู้ซ้อนรู้ รู้แรก
1.เป็นรู้ในจิตที่กว้างกลืนไปกับจักรวาล(สภาสะจริงของติต)
2.รู้หลังเป็นรู้ในอาการขันธ์5(รู้ภายใน) รู้ทางอายาตน(รู้ภายนอก) รู้ด้วยวิญญานขันธ์
    การรู้อย่างนี้ได้ จิต(ตัวรู้) จะมีความว่องไว ในการเห็นการเกิด การตั้งอยู่(สมาธิ) การดับ ด้วยเวลาเพียงชั่วช้างกระดิกหู ชั่วงูแลบลิ้น
เมื่อทรงความรู้อย่างนี้ได้ จะเป็นจิตที่ทรงอยู่ใน วิปัสนาภูมิ ผลปรากฏเป็นสภาวะจิจใจขณะนั้นจริงๆ ไม่มีการปรุงแต่ง
1.จิตกว้าง ว่าง ก็รู้ว่าจิจว่าง กว้าง
2.จิตเบาสบายก็รู้ว่าจิตเบาสบาย
3.จิตมีการเกิดใหม่ ก็รู้ว่าจิตนั้นดับไปก่อน แล้วเกิดจิตใหม่(วิถีจิต)