คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนเด็กๆ แม่เราตั้งชื่อให้ว่า a (สมมุติ) ซึ่งญาติๆเรา ครอบครัวเราส่วนมากก็จะเรียกว่า a แต่พอเข้าอนุบาล เพื่อนๆทุกคนในห้องก็เรียกเราอีกชื่อนึง (สมมุติว่าชื่อ b ) ซึ่งทุกคนเรียกต่อๆ กัน แต่เราไม่เคยบอกนะ ว่าชื่อ b ตอนอนุบาลครูจะบอกให้กับเพื่อนว่าชื่อ a แต่เหมือนทุกคนติดกันว่าชื่อ b ตอนเด็กๆ เราก็ไม่คิดเล็กคิดน้อยมากหรอกค่ะ555555 แต่พอโตมานี้เริ่มคิดละ เวลาแนะนำตัวนี้อายตลอดเลยว่าจะต้องแนะนำตัวว่าชื่อ b เราก็จะเลี่ยงตลอดด้วยการพูดว่า เพื่อนๆ เรียกว่า b ด้วยความที่สังคมที่เราอยู่ ค่อนข้างติดบลูลี่กันเป็นเอามาก ทำให้เราค่อนข้างแคร์คน ถ้าเราไม่แนะนำตัวว่า b ก็คงโดนด่ากระแดะ  คือ ชื่อ b ที่ทุกคนเรียกนี่ เป็นชื่อที่เราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่ตอนนั้นค่อนข้างแคร์ว่า จะมีด่ากระแดะอะไรแบบนี้55555 พอเริ่ม ม.2-ม.3 เพื่อนในรร.ก็ยังเรียก b อยู่นะ แบบ ในรร.ทุกคนจะเรียก b เเต่เวลาแนะนำตัวกับเพื่อนข้างนอก เราเริ่มไม่ค่อยแคร์ละ แต่ก็ยังแคร์อยู่5555555 เราก็จะบอกว่าเราชื่อ a ล่าสุดเรากำลังจะขึ้นม.4 เลยแนะนำตัวว่านี่อ่ะ ชื่อ a นะ เพราะเราอยากใช้ชื่อที่เป็นชื่อเราจริงๆ ชื่อที่แม่ตั้งให้ เราก็บอกกับพวกเพื่อนสนิทเรา เพื่อนก็ซัพพอร์ตเราด้วยการเรียกชื่อ a ให้ ซึ่งเราใจฟูมากๆ ที่กลุ่มเพื่อนสนิททำแบบนี้กับเรา พอขึ้นม.4 ก็ต้องไปเรียนโรงเรียนใหม่ใช่แม้ะ ทีนี้เวลาแนะนำตัวว่าชื่อ a เพื่อนจากรร.เก่าที่ย้ายไปเรียนมอต้นที่อื่นก็จะคิดว่าเราใช้ชื่อ b อยู่ ก็จะมาถามแบบ เปลี่ยนชื่อหรอ ถ้าเรียก b นี่ติดมั้ย พอดีชินไปแล้ว เราก็บอกไปตามความรู้สึกเรา ว่าแบบ เรียก a ดีกว่า เอาจริงๆ เราจะสื่อว่า เราอยากใช้ชื่อที่แม่ตังให้ก็คือ a แต่เราก็กลัวคนจะว่า กระแดะเปลี่ยนชื่อ ทั้งๆที่ b ไม่ใช่ชื่อเราด้วยซ้ำ55555555 เอาง่ายๆ คือเราค่อนข้างอึดอัด เพราะความแคร์คนอื่นมากเกินไปของตัวเองนี่แหละค่ะ ก็เลยอยากจะปรับมายเซ็ทใหม่ๆ