สวัสดีค่ะ เราชื่อออน (ชื่อเล่น) เราไม่ใช่คนไทย100% เป็นไทยใหญ่เชื่อสายจีน ที่ครอบครัวหนีมาอยู่ไทยตั้งแต่เราอยู่ในท้องแม่ ในช่วงนี้จะเป็นเรื่องราวของแม่นะคะท่านได้เล่าให้ฟังว่า ช่วงที่หนีมาเป็นช่วงที่เศรฐกิจฝั่งนู้นไม่ค่อนดีมีสงครามบางคราว ทำให้ต้องใช้ชีวิตหลบซ้อน ลำบากมากๆยายมีลูก10คน ไม่รอด5คนเป็นไข้ป่าส่วนแม่เรามีลูก3คน พี่สาวคนโต พี่ชายคนกลางและเราคนเล็กสุด พอมาอยู่ไทยได้เดือนเดียวแม่ปวดท้องคลอด ซึ่งตอนนั้นมีรถพยาบาลเพื่อที่จะพาตัวไป รักษาทำคลอด มียายกับป้าค้านไม่ให้ไป(เข้าใจว่าเข้ามาใหม่ๆกลัวและความไม่รู้) แม่เราซึ่งไม่ไหวแล้วจึงทำตามที่ยายบอกคือไม่ไป ทำคลอดที่บ้านแทน ตั้งแต่นั้นมา เราคือคนที่ไม่มีตัวตนในไทยละ
เพราะเราไม่มีใบเกิด พอโตขึ้นเข้าอนุบาลพอได้6-7ขวบเข้าประถมจะต้องมีเรื่องบัตรเข้ามาด้วยความไม่รู้อีกแล้ว จึงเลยเถิดมาเรื่อยๆ และได้ทำบัตรสีชมพู ให้ชัวคราว  ช่วงนั้นครอบครัวเราจนด้วย ไม่มีเงินมากพอ แม่ก็อยากให้เรามีบัตรไทยเหมือนคนอื่นเขา อยากให้มีใบเกิดเหมือนคนอื่นเขา แต่มันก่อสายไปแล้ว ถ้าจะทำ ค่าใช้จ่ายสูงมากๆ จนตอนนี้เรา18ปี เรามีแค่บัตร10ปีที่ทางโรงเรียนทำให้ ช่วงขึ้นม1 เราเข้าใจครอบครัว เข้าใจแม่ ตอนนั้นคงหวาดกลัวจากสงครามมา กลัวโดนหลอก ยายคงคิดแบบนั้น จึงให้คลอดที่บ้าน  และตอนนี้เราตัดสินใจ ทำงานช่วยที่บ้าน หลังจบม.3 เพราะบ้านเราอยู่เป็นแค้มคนงาน แม่ทำก่อสร้าง  เราเห็นเเล้วเราอยากช่วยแม่หาเงิน ทำได้เท่าที่ทำได้ ค่อยส่งตัวเองเรียนทีหลัง  ที่มาเล่าในวันนี้ เพราะอัดอั้น เราไม่มีทั้งใบเกิด และบัตรประจำตัวประชาชน มันเหมือนขาดโอกาศที่จะได้ทำงานดีๆ แต่เราก็ไม่เคยท้อนะ ตั้งใจเรียน ทำงานงานเก็บเงินช่วยแม่ เราเคยปรึกษาผู้ใหญ่เรื่องนี้ สุดท้ายก็ต้องใช้เงิน 4-5หมื่น ครอบครัวหนูไม่มีปัญญามาจ่าย  มีทางแค่ ทำงานเก็บเงินไปเรื่อยๆ กับ รับเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม ต่างๆนาๆ    ตอนนี้แค่อยากรู้ว่าทำยังไงให้มีใบเกิด ต้องยื่นเรื่องแบบไหน หนูตันไปหมด  หนูคิดถึงอนาคตว่าหนูจะมีโอกาศทำงานที่ดีๆมั้ย  
หนูต้องขอโทษด้วยนะคะบางส่วนอาจจะมีข้ามหรือไม่เข้าใจบ้าง พยายามให้สั้นแล้วจริงๆค่ะ