เรามีอาการร้องไห้ก่อนนอน(และตอนตื่นในบางครั้ง)เป็นประจำ อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง ตั้งแต่อนุบาล3จนตอนนี้ม.6อ่ะค่ะ อาการคือจะตจินตนาการเรื่องเศร้าๆและร้องไห้ และสมมุติตัวละครขึ้นมาเองอ่ะค่ะ ช่วงพีคๆคือตอนป.4 ตอนนั้นมีปัญหากะเพื่อนค่อนข้างหนัก เราคิดฆ่าตัวตายเลยอ่ะค่ะ เอากรรไกรมาจะแทงตัวเองแต่คิดได้ว่ามันบาป(ตอนนั้นคิดแค่นั้นจริงๆค่ะ ไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่นเลย ไม่ได้นึกถึงพ่อแม่อะไรเลย) เลยหยุด บางครั้งก็ร้องไห้คนเดียวกะสิ่งที่มันเกิดขึ้น บางครั้งก็จินตนาการเหตุการณ์สมมุติขึ้นมาแล้วร้องไห้ จนช่วงม.2เหมือนเราไม่ค่อยร้องไห้แล้วค่ะ แต่ยังเครียดกะปัญหาเรื่องเพื่อนอยู่ คือมันเป็นผลพวงมาจากเหตุการณ์ในป.4อ่ะค่ะ เพื่อนตอนป.4กะม.2มีบางคนรู้จักกันและเล่าเรื่องของเราต่อๆกันมาอ่ะค่ะ และเชื่อกันโดยไม่ฟังเรา พอขึ้นม.3เราก็มีปัญหาครั้งใหญ่อีกครั้ง ซึ่งเกิดจากมีเพื่อนคนนึงใส่ร้ายแม่เรา(แม่เราผิดไรงง) แล้วไปเล่าต่อๆ แล้วมีคนเชื่อ เลยพาลเกลียดเราไปด้วย เราก็กลับมาร้องไห้อีกครั้งอ่ะค่ะ แต่คราวนี้ไม่เหมือนเดิม คืออารมณ์จะขึ้นๆลงๆ บางทีอยู่ดีๆก็มีความสุข บางทีก็เศร้า ร้องไห้เอง และยังมีบ้างที่คิดเรื่องเก่าๆ และยังมีบ้างที่คิดฆ่าตัวตาย ที่อยากถามคือ
1.อย่างนี้คือแสดงว่าเมื่อก่อนเราเป็นโรคซึมเศร้า แต่ตอนนี้เป็นไบโพลาร์แทนหรอคะ หรือเราไม่ได้เป็นอะไรสักอย่างเลย
2.สองโรคนี้ต้องไปหาหมอเท่านั้นใช่มั้ยคะ ถึงจะหาย (คือเราว่า ถ้าจบม.6ละยังเป็นเหมือนเดิม เราจะไปหาหมอค่ะ)
3.ถ้าจะไปหาหมอ จะคุยกะแม่ยังไงดีคะ กลัวแม่ด่าอ่ะค่ะ แม่เราเดาใจยาก แหะๆ