สวัสดีค่ะ ตอนนี้กำลังรู้สึกแย่สุดๆ คิดอยู่นานว่าควรตั้งกระทู้มั๊ย เพราะก็กลัวตัวเองรับคำตอบหรือคำด่าไม่ไหว แต่จนหนทาง ไม่มีคนให้พูดคุย ให้คำปรึกษาจริงๆค่ะ คือเรามีลูก2คนค่ะ แล้วเรียนเอง24ชม. คนนึงลูกสาวอายุ5ขวบย่าง6ขวบ อีกคนลูกชาย1ขวบ9เดือน เรารู้สึกว่าเรารักลูกคนเล็กมากกว่าคนโต แล้วเราๆม่รักลูกคนโตแล้ว ไม่รู้เลยว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะก่อนมีลูกชาย เรารักลูกสาวมากอุ้มหลับกล่อมนอนตลอด ยันเขาอายุ3ขวบจะ4ขวบก็ยังให้เขานอนหนุนท้องเราหลับ ตอนนั้นรู้สึกรักเขามาก จนเราคลอดลูกชายแล้วลูกสาวเราเข้าเรียน เรารู้สึกว่าลูกสาวเราเริ่มดื้อขึ้นเรื่อยๆ อะไรนิดหน่อยก็ร้องโวยวาย พอน้องได้ขวบก็ชอบทะเลาะกะน้อง แย่งของน้อง เราเลยรู้สึกว่าเราไม่ชอบลูกสาวเอาซ่ะเลย เหมือนเขาพูดยากขึ้น พอเราพูดอะไรก็ไม่ฟัง เราเริ่มมีความรู้สึกไม่อยากฟังลูกสาวเราพูดคุยด้วย เราจะให้ความสนใจไปกับลูกชายคนเล็ก บ้างทีลูกชายคนเล็กร้องหรือตีกันกับลูกสาว เราจะเข้าข้างลูกชายคนเล็กแบบร้อยเปอร์เซ็น แล้วพร้อมที่จะหันไปตีลูกสาว แล้วเรารู้สึกว่ามันแย่มากๆตรง เราพูดจาทำร้ายจิตใจลูกสาว พูดว่าไม่อยากให้อยู่ด้วยแล้ว ไปไกลๆ ไม่อยากเห็นหน้า บางทีเราก็ฟาดลูกสาวๆแรง เหมือนคนคุมอารมณ์ไม่อยู่ล่ะหยุดไม่ได้ อารมณ์เรารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตอนเราทำหน้ามันมึดแบบโมโหหยุดไม่ได้ พอสักพักอารมณ์เย็นลงเราถึงพึ่งรู้ตัวว่าสิ่งที่ทำไปมันแย่มาก แล้วเราเป็นแบบนี้บ่อยมาก เราพยายามที่จะใจเย็นลงแล้ว แต่ก็ไม่สามารถทำได้เลย แบบนี้ควรทำยังไงดีค่ะ เราจับตนชนปลายไม่ถูกว่าสรุปแล้วเราไม่รักลูกจริงๆเหรอ