สวัสดีผมเด็กม.3ที่กําลังจะเลือกสายเรียนของตัวเอง
ผมอยากเป็นผู้จัดการโรงแรมไม่รู้ว่าจะเรียนสายตรงหรือสายอาชีพดี ผมเลยเข้าปรึกษากับเเม่(ที่ทิ้งผมไปตั้งเเต่เด็ก ไม่เคยสนับสนุนผม ไม่เคยช่วยยามที่พ่อกับผมลําบากเลย) ตอนเเรกผมขอเรียนสายอาชีพ
เพราะได้ทํางานเร็ว ก็คือไม่อยากลําบากพ่อเเม่นานนั้นเเหละ เเต่เเม่ไม่สนับสนุน ตอนเเรกผมก็งงนะเลยถามว่าเพราะอะไร เหตุผลทําอึ้งมากครับ เขาบอกว่า เขาอยากให้เรียนสายตรงเพราะจบม.6 เขาจะส่งไปเรียนมหาลัยที่ดีเเละเข้ายากที่สุดในโลก ผมจําชื่อมหาลัยไม่ได้เเละเขาบอกจบมาเขาให้ผมเป็นผู้นําประเทศ ผมพยายามบอกเขานะครับว่า ผมอยากเป็น เเค่ผู้จัดการโรงเเรม เเต่ไม่ฟัง เเละวางเเผนหมดเเล้ว ว่าทําเเบบนี้ๆๆ ผมอึ้งมากครับ ไม่คิดว่าเเม่ตัวเองจะเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้ ทั้งเเนวคิดอะไร ผมพยายามจะเถียงเเต่เขาไม่เเม้จะฟังด้วยซํ้า ผมรู้นะครับว่า การศึกษาเป็นสิ่งสําคัญเเต่ประเด็นคือผมไม่ได้อยากเป็นพวกนักการเมืองอะไรด้วยซํ้า ตอนนี้เเค่งงว่าจะเรียนสายอะไรดีก็เครียดมากเเล้ว ผมต้องมาเครียดอะไรเเบบนี้อีก ขอถามหน่อยพวกพี่จะทํายังไงกับเรื่องนี้ดีเพราะตอนนี้ผมเครียดจริงๆ
คิดยังไงกับเเม่ที่ทิ้งเราไปตั้งเเต่เด็ก เเต่กลับบังคับให้เราเป็นนู้นเป็นนี้
ผมอยากเป็นผู้จัดการโรงแรมไม่รู้ว่าจะเรียนสายตรงหรือสายอาชีพดี ผมเลยเข้าปรึกษากับเเม่(ที่ทิ้งผมไปตั้งเเต่เด็ก ไม่เคยสนับสนุนผม ไม่เคยช่วยยามที่พ่อกับผมลําบากเลย) ตอนเเรกผมขอเรียนสายอาชีพ