วันนี้มีปากเสียงกับเเม่ เรื่องเล็กน้อยๆ ซึ่งมันเกิดขึ้นบ่อยมาก จนถึงรอบนี้สุดจะทน เรื่องมันเเค่เเม่โอนเงินผิด เเล้วน้องก็โอนเงินผิด ซึ่งมันเเก้ง่ายมากคับ ขอไม่พูดถึง ทีนี้เเม่ก็บ่นออกมา ตามสไตล์ ตอนเเรกผมก็ไม่ได้พูดอะไร เเต่เเม่ก็ยังไม่หยุดบ่น ผมก็อารมณ์ไม่ดีออกจากบ้านจะไปตลาด เเล้วด้วยความที่อารมณ์เสียผมปิดประตูดัง เเม่ก็ตามมาหาเรื่อง ไม่เลิก จนผมหมดความอดทน ผมก็บอกว่า ถ้าพังก็ซื้อใหม่เอา เเม่ก็พูดมาว่า "ไอ้นี่หนิ" จนผมสุดจะทน ตะโกนสุดเสียง เเต่ก็รีบออกจากบ้านไปสงบสติอารมณ์ เเต่ผมก็พูดหยาบออกมาผมยอบรับ  "กลับมาเจอกเเน่" พอกลับมา ก็เรียกมาคุยนะ เเต่ไม่ฟังอะไรเลย พูดอะไรก็คือเมิน
               ได้ยินเเม่พูดอย่างเดียวคือ "กูเเม่นะ"  เเต่คุณพ่อก็มาคุยจนรู้เข้าใจนะครับ
คือปกติ เเม่ชอบหาที่ลงเวลาหงุดหงิด หรืออารมณ์เสียครับ เวลาไปช่วยงานเอกสาร ลงไดรเวอร์เครื่องปริ้น เเม่จะเเบบรับเเรงกดดันไม่ไหววุ่นวายเเล้วหาที่ลงให้ได้ น้องสาวโดนประจำครับ คุณพ่อก็เหมือนกัน  เเค่ผมถามว่ามีอะไรให้ช่วยเหรอ เเม่ก็จะหันมาด่าเลย คือเรื่องเล็กๆเเบบเนี่ย เเค่ผมปล่อยผ่านก็จบ เเต่พอบ่อยครั้งเข้ามันก็ทนไม่ไหว ผมไม่ใช่เเค่ลูก ผมเป็นคน ผมมีความรู้สึก
               รอบที่เเล้วก็เป็นเเบบนี้ครับ เคยมีปัญหากันรอบนึง คือไปกิน bbq เเล้วเเม่ถามว่ากินข้าวยัง ก็กินจากโรงเรียนเเล้วคับ เเต่ก็ยังไม่อิ่ม จะกินต่อ เเม่ก็อารมณ์เสียบอกว่า "เเล้วไม่พูด เป็นใบ้" ผมก็ของขึ้น มีปากเสียงกันคำหยาบทั้งนั้น ช่วงนั้นคือโดนด่าบ่อยมากจะเรียกเก็บกดก็ได้ครับ นั่งนิ่งๆในรถก็โดนด่า ไม่ไปยืนรอที่ประตูหลังรถติด กรอกน้ำเเล้วขวดน้ำหล่นก็โดนด่า  พับผ้าไม่ดีก็โดนด่า เอานิ้วยันหน้าผากเเรงๆ เเล้วด่าว่าโง่ โดนทุกอย่าง
            คือสั้นๆผมอยากบอกเเม่นะครับ ว่าเวลาโมโหช่วยอย่าหาที่ลงเเบบนี้ อยู่บ้านเหมือนอยู่สนามรบ วันดีคืนดีเหยียบกับระเบิดขึ้นมา เเต่คือไม่ฟัง อธิบายไม่ฟัง ได้ยินอย่างเดียวเเม่พูดว่ากูเป็นเเม่นะ เเม่ก็บอกว่าจะพาตำรวจพาหมอโรคจิตมาจับ คือคนเป็นพ่อเเม่ทำได้ขนาดนี้เลยเหรอครับ ขังลูกไว้ในห้องน้ำ ตีลูกจนเจ็บก้นนั่งไม่ได้ ด่าทอ ว่า เสียดสี ดูถูก สม ย้ำยี ทำร้ายทั้งร่างกายเเล้วจิตใจ ถ้าผมโตมาเป็นพ่อผมก็จะมีสิทธิเเบบนี้อัตโนมัติใช่ไหมคับ