ตอนเย็นแถวบ้านฉันมีตลาดนัดใหญ่ ผู้คนมากมายเดินกันขวักไขว่

ทุกคนสายตาสอดส่ายมองซ้ายทีขวาที หาซื้อสินค้าและของกินถูกใจ ที่ถูกจัดวางบนแผงติดกันเป็นพืด ละลานตาไปหมด ทุกร้านแข่งกันตกแต่งหน้าร้านให้ดูเชิญชวนน่าซื้อไปเสียทุกร้าน

แม่ค้าผลไม้เจ้าประจำของฉันกำลังขายของมือเป็นระวิง แต่ปากก็ตะโกนบอกเป็นระยะ

“สแกนโอนเงิน ดูชื่อแม่ค้าด้วยนะคะ ชื่อ…..(แม่ค้าบอกชื่อตัวเอง)“

ด้วยความสงสัยฉันเลยเข้าไปถามว่าทำไมต้องประกาศชื่อตัวเอง

ได้ความว่า แม่ค้าที่รู้จักกันเตือนมาว่า โดนมิจฉาชีพแอบเอา QR code มาติดทับ QR code ของร้านตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

มารู้ตัวอีกทีตอนเช็คเงินหลังปิดร้าน พบว่าไม่มีเงินเข้าบัญชี เลยไปดูที่ป้าย ปรากฏว่าโดนปิดทับด้วย QR code ของใครก็ไม่รู้

ตอนขายของคนเยอะ ๆ บางทีก็ไม่ได้เช็คว่าเงินเข้าบัญชีไหม คนซื้อก็ไม่รู้ เพราะว่าสแกนจ่ายเงินแล้ว

ฉันฟังแล้วก็ได้แต่…เฮัอ… มีแบบนี้ด้วย น่าเห็นใจคนค้าขาย

ได้แต่บอกตัวเองว่า ปัจจุบันความสะดวกสบาย ความรวดเร็ว ในการดำเนินชีวิตเพิ่มขึ้นอย่างมากมาย บางทีเราคงต้องช้าลงบ้าง ทำอะไรให้รอบคอบขึ้นกว่านี้ในหลาย ๆ เรื่อง…คงต้องเรียนรู้และปรับตัวกันไป