ผมอายุ 31 ปีนี้ ทำไมผมถึงรู้สึกเหงา โดดเดี่ยวมากๆตอนอายุเท่านี้ 
- เรื่องของเรื่องคือ ผมเกิดมาในครอบครัวที่ คอยสั่งว่าอะไรทำได้อะไรทำไม่ได้ คอยสั่งว่าอะไรพูดได้อะไรพูดไม่ได้ พอตัวผมเจอปัญหาอะไรพอไปถามคนในครอบครัวก็จะได้คำตอบแบบเอาประสบการตัวเองมาทับที่ตัวผม เช่น "เดี่ยวโตกว่านี้จะเข้าใจ" ผมไม่ได้วิธีทางออกของปัญหานั้นๆ จะได้แบบนี้มาตลอด บางทีก็ไม่ได้ตอบเดินฟายไปเลยก็มี พอมาวันนึงผมอยากทำธุรกิจของตัวเองก็เลยมาบอกครอบครัว คำตอบคือ "ที่ทำอยู่เอาไห้รอดก่อนเถอะ" สุดท้ายผมก็พยายามปรับเปลี่ยนธุรกิจที่บ้านไห้ทำงานง่ายขึ้นเป็นระบบมากขึ้นแต่ก็ทำไม่ได้ ครอบครัวก็จะบอกผมว่า "ยังเด็กอย่ามายุ่ง กูทำกันแบบนี้มานานแล้ว" จนสุดท้ายทุกวันนี้ผมเอาความอดทน เอาแรงเข้าไปทำงาน แต่ไม่เอาปากเข้าไปผมเงียบเพราะที่ผ่านมาเหมือนพูดอะไรไม่ได้ผมกลัวว่าผมจะเป็นบ้าเข้าซักวัน มันไม่มีความเป็นครอบครัวมาตั้งแต่แรกเลยเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน 
- ผมทำงานกับที่บ้านตั้งแต่อายุ 17 ผมไม่เคยพูดอะไรได้เลยจนตอนนี้ผมอายุ 31 ส่วนไหย่จะทำงาน 12 ชม. ทุกวัน 6 วันติดได้หยุดวันอาทิตวันเดียว 
----> ผมควรทำไงที่จะไม่ไห้ตัวเองเป็นบ้า<----