เรื่องมีอยู่ว่าผมคบกับแฟนมา5-6ปีเราทำงานคนละที่ ทุกๆครั้งจะเป็นฝ่ายที่โดนบอกเลิก แต่จะเป็นผมที่ประคองความสัมพันธ์นี้มา
เราเคยทีเรื่องเกี่ยวกับการเล่นแอพหาคู่ซึ่งเค้าบอกว่าต้องการหาเพื่อนและตอนนั้นบวกกับอยากเลิกกับเรามันทำไห้เราฝังใจ ซึ่งก็เคยเกิดกับคนเก่า และเค้าจะพยายามซ่อนสถานะในเฟสหรืออะไรมาตลอดซ่อนรูปคูาและบอกว่าเราไม่ชัดเจน ซึ่งผมเหมือนประคองความสัมพันธ์นี้มานานจนผมเริ่มชนิและชาเค้าเป็นคนไม่ค่อยพูดและไม่ค่อยได้พิมพ์ข้อความอะไรมาก จนเหมือนวันนึงผมรู้สึกว่าถ้ามันเป็นแบบนี้ต่อไป ผมแค่ต้องการกำลังใจอะไรบางอย่างเช่นคำว่าห่วงหรือกินข้าวเนื่องจากถ้าเราจะใช้ชีวิตคู่ผมแค่อยากไห้เราทั้งคู่ พยายามไปด้วยกันแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน จนผมรู้สึกเห็นแก่ตัว ขอเค้ากลับไปเป็นเพื่อน แต่นั้นทำไห้ทุกคนรอบตัวเค้า รุมด่าผมว่าบอกเลิกเค้าทำไม ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งเเรกและครั้งเดียวที่ผมกล้าตัดสินใจพูดออกไป ผมเข้าใจว่าเราคบกันมานานแต่ผมอาจจะคาดหวังมากไปที่ต้องการไห้เค้าคอยถามสารทุกสุขดิบบ้างง ลืมบอกปกติผมจะหาเค้าบางอาทิตย์เว้นอาทิตย์ ผมได้บอกเลิกเค้าเพียงเพราะว่า ผมแค่ไม่อยากทนกับความรู้สึกที่ยอมความรู้สึกหลายๆอย่างที่กดดันและกลัวว่าอนาคตจะต่างคนต่างไม่สนใจกันไปแบบนี้มันจะทำไห้เราเลิกกันอยู่ดีเลยตัดสินใจที่จะเลิกออกไป ผมกลัวเค้าคิดสั่นเพราะเค้าโลกส่วนตัวสูงแต่ผมไม่อยากย้อนกลับไปแล้วเพราะที่ผ่านมาผมเป็นฝ่ายง้อฝ่ายเจ็บจนชาแล้ว ผมระแวงไปหมด ผมควรทำยังไงดี ผมสงสารเค้าแต่ผมก็สงสารตัวเองผมไม่อยากกลับไปแล่วและที่ทุกคนด่าและทางฝั่งพ่อแม่ผมและเค้าก็เหมือนจะคอยติดต่อกันว่าทางฝั่งนู้นร้องไห้จนไมามีสมาธิทำงาน ผมก็สงสารเค้าครับแต่ผมก็กลัวว่ามันจะกลายเป็นผมซะเองถ้าเรายังคบต่อไปแบบนี้ ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงต่อไป
ผมควรทำยังไง ผมคบกับแฟนมา5ปี แต่ผมบอกเลิกเขา
เราเคยทีเรื่องเกี่ยวกับการเล่นแอพหาคู่ซึ่งเค้าบอกว่าต้องการหาเพื่อนและตอนนั้นบวกกับอยากเลิกกับเรามันทำไห้เราฝังใจ ซึ่งก็เคยเกิดกับคนเก่า และเค้าจะพยายามซ่อนสถานะในเฟสหรืออะไรมาตลอดซ่อนรูปคูาและบอกว่าเราไม่ชัดเจน ซึ่งผมเหมือนประคองความสัมพันธ์นี้มานานจนผมเริ่มชนิและชาเค้าเป็นคนไม่ค่อยพูดและไม่ค่อยได้พิมพ์ข้อความอะไรมาก จนเหมือนวันนึงผมรู้สึกว่าถ้ามันเป็นแบบนี้ต่อไป ผมแค่ต้องการกำลังใจอะไรบางอย่างเช่นคำว่าห่วงหรือกินข้าวเนื่องจากถ้าเราจะใช้ชีวิตคู่ผมแค่อยากไห้เราทั้งคู่ พยายามไปด้วยกันแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน จนผมรู้สึกเห็นแก่ตัว ขอเค้ากลับไปเป็นเพื่อน แต่นั้นทำไห้ทุกคนรอบตัวเค้า รุมด่าผมว่าบอกเลิกเค้าทำไม ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งเเรกและครั้งเดียวที่ผมกล้าตัดสินใจพูดออกไป ผมเข้าใจว่าเราคบกันมานานแต่ผมอาจจะคาดหวังมากไปที่ต้องการไห้เค้าคอยถามสารทุกสุขดิบบ้างง ลืมบอกปกติผมจะหาเค้าบางอาทิตย์เว้นอาทิตย์ ผมได้บอกเลิกเค้าเพียงเพราะว่า ผมแค่ไม่อยากทนกับความรู้สึกที่ยอมความรู้สึกหลายๆอย่างที่กดดันและกลัวว่าอนาคตจะต่างคนต่างไม่สนใจกันไปแบบนี้มันจะทำไห้เราเลิกกันอยู่ดีเลยตัดสินใจที่จะเลิกออกไป ผมกลัวเค้าคิดสั่นเพราะเค้าโลกส่วนตัวสูงแต่ผมไม่อยากย้อนกลับไปแล้วเพราะที่ผ่านมาผมเป็นฝ่ายง้อฝ่ายเจ็บจนชาแล้ว ผมระแวงไปหมด ผมควรทำยังไงดี ผมสงสารเค้าแต่ผมก็สงสารตัวเองผมไม่อยากกลับไปแล่วและที่ทุกคนด่าและทางฝั่งพ่อแม่ผมและเค้าก็เหมือนจะคอยติดต่อกันว่าทางฝั่งนู้นร้องไห้จนไมามีสมาธิทำงาน ผมก็สงสารเค้าครับแต่ผมก็กลัวว่ามันจะกลายเป็นผมซะเองถ้าเรายังคบต่อไปแบบนี้ ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงต่อไป